نیما (نام کوچک)
نیما نامی است که در فارسی، تبتی و عبری کاربرد دارد.
معنی آن در زبان فارسی عادل و دادگر به معنی کسی که نسبت به دیگران منصف است؛ (نیم + الف صفت فاعلی) ذکر شده‌است. همچنین بعضی از ادیبان نیما را مشتق از لغت نام و به معنای نامی و نامدار بیان کرده‌اند. طبق لغتنامه دهخدا، معنی اسم نیما در لغت به معنی خرد و کوچک است و از اسامی اصیل ایرانی است. این نام در فرهنگ عمید مشتق از ماه (نیم + ماه) و به معنی نیمه ماه ذکر شده‌است. همچنین نیما نام کوهی در حوالی شهرستان نور مازندران می‌باشد.[1][2] همچنین به معنای کمان (تیر و کمان) است.[2]
رواج این نام در فارسی پس از انتخاب این نام از سوی نیما یوشیج شاعر معاصر ایرانی و مبدع شعر نو فارسی صورت پذیرفت. این نام در اکثر سال‌های دهه ۸۰ شمسی در صدر نام‌های غیر مذهبی و فارسی اصیل انتخابی برای تازه متولدین از سوی ایرانیان بوده‌است.[1]
در زبان عبری این نام مؤنث است. معانی آن به عبری، نعمت یا رحمت، سر رشته و ملودی. در زبان تبتی هم نام پسرانه است و هم دخترانه و معنی آن در زبان تبتی خورشید است. در زبان مازندرانی -سمت نور و حومه- بمعنی "نیامده" می‌باشد در مقابل "بیما=آمده)
اشخاص
- نیما یوشیج، شاعر نامدار ایرانی، ملخص به نیما
- نیما شعبان نژاد ، بازیگر تلویزیون
- نیما رئیسی هنرپیشه و گوینده ایرانی
- نیما کیان رقص‌پرداز و رقص‌پژوه ایرانی
- نیما نکیسا دروازه‌بان، خواننده و نوازنده پیانوی ایرانی
- نیما فلاح بازیگر ایرانی تلویزیون و سینما
- نیما شاهرخ شاهی بازیگر ایرانی و مهندس عمران
- نیما ارکانی حامد فیزیک‌دان کانادایی-آمریکایی در زمینه فیزیک ذره‌ای و نظریه ریسمان کاربردی
منابع
- «سایت ثبت احوال». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۱.
- لغتنامه دهخدا