پارک جنگلی پردیسان

پارک طبیعت پردیسان وابسته به سازمان حفاظت محیط زیست، مشهورترین پارک طبیعت ایران که در شهر تهران در محدودهمنطقه ۲ شهرداری تهران قرار دارد.

مختصات: ۳۵°۴۴′ شمالی ۵۱°۲۱′ شرقی
بوستان پردیسان
تندیس محیط زیست در ضلع جنوبی بوستان

این پارک در شمال غربی تهران واقع شده‌است، از سمت شمال به بزرگراه همت و محله شهرک غرب، از شرق به بزرگراه شیخ فضل‌الله نوری، از غرب به مسیل رودخانه پونک و از سمت جنوب به بزرگراه حکیم و محله بلوار مرزداران محدود می‌شود. بزرگراه یادگار امام در راستای شمالی/جنوبی، این بوستان را به دو بخش تقسیم می‌کند که پیوند آن‌ها به وسیله دو پل برقرار شده‌است.

از امکانات این بوستان می‌توان به موزه تنوع زیستی، موزه آب و باغ وحش اشاره کرد. وجود موزه تنوع زیستی با انواع حیوانات و حشرات تاکسیدرمی شده، و بعضاً زنده، یکی دیگر از جذابیت‌های این پارک جنگلی است. ساختمان سازمان حفاظت محیط زیست ایران نیز در قسمت جنوبی این بوستان قرار دارد.

به علت وجود چندین بزرگراه در اطراف پارک پردیسان، استقبال زیادی برای استفاده از این پارک پدید آمده‌است و بیشتر روزهای هفته و به ویژه روزهای تعطیل مردم برای استفاده از این پارک رهسپار شمال غرب تهران می‌شوند.

در سال ۱۳۹۳ بوستان پردیسان از طرف سازمان حفاظت از محیط زیست، پارک بدون دخانیات نام گذاری شد.

در مهرماه سال ۱۳۹۶، طی تفاهم نامه‌ای بین سازمان حفاظت از محیط زیست و شهرداری تهران، مدیریت، نگهداری و بهره‌برداری از این پارک، با حفظ مالکیت، برای ۱۵ سال به شهرداری تهران واگذار شد.[1]

پل معلق نهج‌البلاغه

ساخت پل معلق نهج‌البلاغه از سال ۱۳۸۹، و توسط بخش خصوصی و در ارتفاع ۶۵ متری شروع شد، پلی به طول ۲۸۵متر و ۲متر عرض مفید که بوستان نهج‌البلاغه را به بوستان پردیسان متصل می‌کند و به‌طور همزمان ۲۰۰ نفر بازدیدکننده می‌توانند روی عرشه آن تردد و توقف کنند، این پل معلق، در نوع خودش در کشور ایران نخستین است و در آن زمان اعلام شد، این پل به همراه پل معلق شهر مشگین‌شهر، «طولانی‌ترین پل کابلی عابر پیاده در خاورمیانه» است؛ شهروندانی که می‌خواهند از بوستان پردیسان به نهج‌البلاغه یا بالعکس بروند، می‌توانند از این پل ایجاد شده در حد فاصل دو پارک پردیسان و نهج البلاغه استفاده کنند. همچنین در توجیه احداث این پروژه اعلام شد که این پل از شب‌مردگی و خلوتی ضلع شرقی بوستان نهج‌البلاغه و غربی بوستان پردیسان می‌کاهد. با توجه به اینکه این پل در یکی از بزرگ‌ترین بوستان‌های شهر تهران و روی «رود درهٔ نهج‌البلاغه» واقع شده‌است، انتخاب این نقطه از شهر برای احداث این پل از نظر موقعیت مکانی اصولی و کارشناسانه بوده‌است. از روی پل معلق نهج‌البلاغه می‌توان بخشی از پل طبیعت را هم دید که چند سال قبلتر از پل معلق نهج‌البلاغه افتتاح شد و با عبور از روی بزرگراه مدرس، دو، بوستان آب و آتش و طالقانی را به هم متصل می‌کند.

مرکز تکثیر و بازپروری یوز آسیایی پردیسان

مرکز تکثیر و بازپروری یوز آسیایی واقع در پارک پردیسان تهران که با هدف نگهداری و تحقیق در سایتی به مساحت ۱٫۵ هکتار راه‌اندازی شد.

تاریخچه

طرح اولیه این بوستان در زمان پهلوی، و متعلق به یان مک‌هارگ آمریکایی می‌باشد. ایده اولیه این پارک توسط اسکندر فیروز (ریاست وقت سازمان حفاظت محیط زیست) شکل گرفت و برای یافتن شرکتی که بتواند آن را اجرا نماید به آمریکا سفر کرده و بعد از بررسی شرکت‌های مختلف، شرکت WMRT آمریکا به عنوان پیمانکار انتخاب می‌شود. در سال ۱۳۵۳ تعدادی ژاندارم جلوی فعالیت آن را گرفته و رام (رئیس وقت بانک عمران) با رایزنی‌های خود موفق شده بود آن را به پروژه شهرک غرب اضافه نماید.

در این بین فیروز با فرح پهلوی تماس و از وی تقاضای کمک می‌کند. فرح پهلوی نیز به گفته خود در مقابل محمدرضا شاه پهلوی زانو زده و تقاضای عدم وصل شدن ۳۰۰ هکتار پردیسان به ۵۰۰ هکتار شهرک غرب را می‌نماید که با موافقت شاه تیر آنهایی که قصد شهرک سازی در آن اراضی گران‌قیمت آن زمان را داشتند به سنگ می‌خورد.[2][3][4][5]

عکس سراسرنما از ضلع جنوبی بوستان و بزرگراه آیت‌الله حکیم

نگارخانه
  • دره‌ای در غرب پردیسان
  • درهٔ پردیسان

منابع
  1. دنیای اقتصاد. «ریه تهران در اتاق احیا».
  2. کتاب خاطرات اسکندر فیروز
  3. «Ian McHarg - Obituaries, News - The Independent». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۹ مه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۹ مه ۲۰۱۱.
  4. مراجعه شود به کتابخانه ملی کنگره آمریکا:
    Pardisan: plan for an environmental park in Tehran: for the Imperial Government of Iran, Department of Environment. [Philadelphia]: WMRT, 1975. Loeb Design: QH77.I55 P37x. بایگانی‌شده در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine
  5. «Ian McHarg». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ نوامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۰۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.