پریمیدون

پریمیدون
سامانه‌شناسی نام (آیوپاک)
	5-ethyl-5-phenyl-hexahydropyrimidine-4,6-dione
داده‌های بالینی
رده بارداری	D(US)
تجویز	oral
داده‌های فارماکوکینتیکی
فراهمی زیستی	~۱۰۰%[1]
پیوند پروتئینی	۲۵%[1]
متابولیسم	کبد
نیمه‌عمر	Primidone: 5-18 hours,; Phenobarbital: 75-120 hours,[1]; PEMA: 16 hours[2]; Time to reach steady state:; Primidone: 2-3 days,; Phenobarbital&PEMA 1-4weeks[3]
دفع	گرده (کالبدشناسی)
شناسه
شماره سی‌ای‌اس	125-33-7
کد ATC	N03AA03
پاب‌کم	CID 4909
بانک‌دارو	DB00794
کم‌اسپایدر	4740
UNII	13AFD7670Q
KEGG	D00474
ChEMBL	CHEMBL856
داده‌های شیمی
فرمول	C۱۲H۱۴N۲O۲
وزن مولکولی	218.252 g/mol
SMILES	eMolecules & PubChem
	InChI InChI=1S/C12H14N2O2/c1-2-12(9-6-4-3-5-7-9)10(15)13-8-14-11(12)16/h3-7H,2,8H2,1H3,(H,13,15)(H,14,16) ; Key:DQMZLTXERSFNPB-UHFFFAOYSA-N ;
(what is this?) (verify);

پریمیدون (به انگلیسی: Primidone)

رده درمانی: داروهای درمان تشنج

اشکال دارویی: قرص

موارد مصرف

پریمیدون در درمان حملات تشنجی تونیک – کلونیک عمومی (صرع بزرگ)، میوکلونیک، حملات تشنج پارشیال پیچیده و ساده و ترمور اسانشیل بکار می‌رود. اصولاً پریمیدون در درمان بیماریهای روانی مصرف نمی‌شود.

مکانیسم اثر

مکانیسم اثر این دارو دقیقاً نامشخص است. اگرچه پریمیدون در بدن به فنوباربیتال تبدیل می‌شود، اما مکانیسم اثر پریمیدون احتمالاً شبیه فنی‌توئین است. احتمالاً بر کانالهای سدیمی مؤثر است.

عوارض جانبی

خواب آلودگی، عدم تعادل، تهوع، نیستاگموس، اختلالات بینایی و بثورات جلدی، بخصوص در شروع درمان بروز می‌کند و معمولاً با ادامه درمان برگشت‌پذیر هستند. سایر عوارض دارو شامل افسردگی، تحرک پذیری، بیقراری و اغتشاش شعور در سالمندان، هیجانات و فعالیت زیاد و غیر عادی در کودکان و آنمی مگالوبلاستیک هستند.

جستارهای وابسته

باربیتورات

منابع

فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷

Ochoa، Juan G (۲۰۰۵). «Antiepileptic Drugs: An Overview». eMedicine. eMedicine, Inc. دریافت‌شده در ۲۰۰۵-۰۷-۰۲. از پارامتر ناشناخته |coauthors= صرف نظر شد (|author= پیشنهاد می‌شود) (کمک)
CDER, U.S. DEPARTMENT OF HEALTH AND HUMAN SERVICES (۲۰۰۳–۲۰۰۵). «Primidone (Mysoline)». Pharmacology Guide for Brain Injury Treatment. Brain Injury Resource Foundation. دریافت‌شده در ۲۰۰۵-۰۷-۰۲.
Yale Medical School, Department of Laboratory Medicine (۱۹۹۸). «Therapeutic Drug Levels». YNHH Laboratory Manual - Reference Documents. Yale Medical School. دریافت‌شده در ۲۰۰۵-۰۷-۱۳.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Ochoa_2005-1] Ochoa، Juan G (۲۰۰۵). «Antiepileptic Drugs: An Overview». eMedicine. eMedicine, Inc. دریافت‌شده در ۲۰۰۵-۰۷-۰۲. از پارامتر ناشناخته |coauthors= صرف نظر شد (|author= پیشنهاد می‌شود) (کمک)

[birf.info-2] CDER, U.S. DEPARTMENT OF HEALTH AND HUMAN SERVICES (۲۰۰۳–۲۰۰۵). «Primidone (Mysoline)». Pharmacology Guide for Brain Injury Treatment. Brain Injury Resource Foundation. دریافت‌شده در ۲۰۰۵-۰۷-۰۲.

[steadystate-3] Yale Medical School, Department of Laboratory Medicine (۱۹۹۸). «Therapeutic Drug Levels». YNHH Laboratory Manual - Reference Documents. Yale Medical School. دریافت‌شده در ۲۰۰۵-۰۷-۱۳.