پنیر نخل

پنیر نخل به ماده ترد، سفیدرنگ، خوردنی و شیرین بخش میانی سر یا تاج درخت خرما گفته می‌شود.[1] پنیر نخل در جهرم کچ و در قیروکارزین بوکوم و در بلوچستان کوش یا کیش و در استان هرمزگان کور[2] ، در بوشهر غاپ، در لارستان نیز «خَپ»[3] و در شهر گراش پیزگ نامیده می‌شود.در زرین دشت ( شهر حاجی آباد) نیز پیل نامیده می‌شود. برای دستیابی به آن معمولاً سر درخت را می‌اندازند و برگ‌ها و لیف‌های دور برگ‌ها را تا رسیدن به میانه و پنیر نخل، جدا می‌کنند.

پنیر نوعی نخل مناطق گرمسیری (غیر بومی)
Heart of Palm
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی ۷۹٫۵ کیلوژول (۱۹٫۰ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها ۳٫۱ g
قندها ۰٫۰ g
فیبر ۱٫۶ g
چربی ۰٫۳۹ g
پروتئین ۱٫۵۵ g
ویتامین آی معادل ۲۳٫۴ میکروگرم (۳٪)
ویتامین C ۱٫۹ میلی‌گرم (۳٪)
کلسیم ۴۷ میلی‌گرم (۵٪)
آهن ۲٫۰۹ میلی‌گرم (۱۷٪)
سدیم ۳۴۹ میلی‌گرم (۱۵٪)
Link to USDA Database entry
درصدها نسبی‌اند
منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا

پنیر نخل در واقع ماده اولیه تشکیل تنه و برگ‌های نخل پیش از مرحله چوبی شدن است.

منابع

  1. «لغت‌نامه دهخدا». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ اوت ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۲.
  2. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۴ مه ۲۰۱۳.
  3. بفرمایید پنیر نخل!
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.