پیمان سلطانی

پیمان سلطانی،(۲۷ دی‌ماه ۱۳۴۹)، آهنگساز، رهبر ارکستر، نوازنده و نظریه‌پرداز موسیقی است. او فرزند فرخنده حاجی زاده نویسنده و شاعر معاصر است.[1] عمدهٔ شهرت او، به واسطهٔ اجراهایی است که به عنوان رهبر ارکستر ملل (ارکستر پرسپولیس) داشته‌است که از شاخص‌ترین آن‌ها، بازسازی و اجرای آهنگی قدیمی با شعر بیژن ترقی و صدای سالار عقیلی است.

پیمان سلطانی
اطلاعات پس‌زمینه
زاده۲۷ دی ۱۳۴۹
تبریز، ایران
پیشهآهنگساز، رهبر ارکستر، نوازنده، پژوهشگر موسیقی، نظریه‌پرداز موسیقی
ساز(ها)سنتور، تار، سه‌تار
وبگاهhttp://www.peymansoltani.com
استاد(ها)محمد امام، محمد حاجی‌زاده، خلیل برهانی، فرخنده حاجی زاده، فرامرز پایور، مجید کیانی، هوشنگ ظریف، محمدتقی مسعودیه، فرهاد فخرالدینی، امانوئل ملیک اصلانیان، توماس کریستین داوید، یوری داویتیان،
علت سرشناسیرهبر ارکسترسمفونیک ملل، آلبوم ایران جوان
بنیانگذارارکستر سمفونیک ملل
آلبوم پرآوازهایران جوان، راپسودی بختیاری، آرش کمانگیر، گفت وشنید، عاشق می‌شویم، وَشتَن، خیام خوانی

زندگی‌نامه

پیمان سلطانی در یک خانوادهٔ فرهنگی متوسط کرمانی چشم به جهان گشود، در ۴ سالگی از محل تولدش تبریز به کرمان و در ۱۶ سالگی به تهران مهاجرت می‌کند.[1]

وی فعالیت خود را در موسیقی، نقاشی و ادبیات از کودکی (سال ۱۳۵۶) در کارگاه موسیقی سازمان فرهنگ و هنر و رادیو و تلویزیون ملی ایران آغاز کرد و سپس در حوزهٔ گرافیک و موسیقی تحصیلات خود را ادامه داد. معلمان اولیه‌اش در دوران کودکی آقایان محمد امام، محمد حاجی‌زاده، خلیل برهانی و مادرش(فرخنده حاجی زاده- نویسنده و شاعر) بودند. وی در سال ۱۳۶۶ به تهران عزیمت کرد و از محضر استادان برجسته‌ای چون فرامرز پایور، مجید کیانی، هوشنگ ظریف و … در زمینهٔ نوازندگی سنتور، تار و سه‌تار بهره گرفت و در عرصهٔ آهنگسازی، رهبری ارکستر، هارمونی، کنترپوان، ارکستراسیون و فرم نزد محمدتقی مسعودیه، فرهاد فخرالدینی، امانوئل ملیک اصلانیان، توماس کریستین داوید، یوری داویتیان و … موسیقی را فرا گرفت.

فعالیت حرفه‌ای

وی از سال ۱۳۶۷ به تدریس در حوزه‌های نوازندگی، مبانی آهنگسازی، آشنایی با مکتب‌ها، جنبش‌ها و جریان‌های موسیقی قرن بیستم، شناخت موسیقی، تاریخ موسیقی، تلفیق شعر و موسیقی، روش‌های نوین آواز خوانی، فلسفهٔ موسیقی معاصر و … پرداخت و از سال ۱۳۶۸ با اجرای کنسرت، خلق آثار موسیقی، سخنرانی، اجرای پرفورمنس، برگزاری مستر کلاس و ورک شاپ و هم‌چنین تألیف مقاله، نقد و پژوهش موسیقی در داخل و خارج از کشور فعالیت‌های خود را گسترش داد. سلطانی از سال ۱۳۶۸ سرپرست گروه موسیقی شبان‌رود و سرپرست گروه موسیقی شنیدستان بود و تا سال ۱۳۷۸ این دو ارکستر را اداره می‌کرد.

همچنین در سال ۱۳۷۲ انجمن موسیقی آغاز را تشکیل داد و برای پنج سال مدیریت آن را عهده‌دار بود. در سال ۱۳۷۱ برای تدریس به مرکز آموزشی سوره (برای تدریس در حوزهٔ نوازندگی، تئوری موسیقی و سلفژ) دعوت شد و دو سال فعالیت خود را در آن‌جا ادامه داد. سلطانی در سال ۱۳۷۱ در اولین دوره از فعالیت ارکستر مضرابی به رهبری و سرپرستی حسین دهلوی با این گروه به عنوان نوازنده همکاری کرد.[1][2]

قطعه ایران جوان

پیمان سلطانی در خصوص تاریخچه ساخت و اجرای قطعه «ایران جوان» (وطنم) می‌گوید: حدود ۱۲ سال تحقیقی بر روی تصنیف‌هایی با تم ملی و میهنی را آغاز کردم و بیشترین توجهم بر روی آثار با کلام معطوف بود چراکه آثار ملی و میهنی باید جنبه تراژیک و دراماتیک آن‌ها قوی تر باشد و در مجموع تحقیق‌های خود دیدم که بسیاری از این آثار متعلق به دوران مشروطه به بعد است؛ در برخی از آثار به ندرت نتی موجود بود از بعضی از آن‌ها هم تنها یک ملودی صوتی یا یک روایت ساده به دست آوردم البته در این بین آثاری هم بود که هیچ‌یک از این عناصر را نداشت و تنها یک تم ساده بود و سرود «ایران جوان» که به وطنم معروف شده از این دست آثار بود. تم اولیه این قطعه متعلق به «لومر» از آثار آهنگسازان فرانسوی بود و قدمت این اثر به ۱۳۰ سال پیش برمی گردد و اصولاً سرود ملی و میهنی نبوده‌است اما من این اثر را با توجه به ویژگی‌هایی که داشت به اثری ملی و میهنی تبدیل کردم و از آن پس در مطبوعات به اشتباه عنوان شد که این قطعه نخستین سرود ملی در ایران است درحالی که هیچگاه چنین نبوده و نیست.[3]

اتهام سرقت آثار هنری در مطبوعات

در فاصله سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۸ یک سلسله بحث‌ها در مطبوعات فارسی‌زبان شکل گرفت که محوریت آن سرقت هنری سرود ایران جوان بود، در ابتدا پیمان سلطانی سیاوش بیضایی را متهم به سرقت این اثر کرد و از خوانندگانی که این سرود را می‌خواندند تقاضا کرد که نام وی را به عنوان آهنگساز بیاورند[4][5] ولی در نهایت این بحث‌ها به دادگاه کشیده شد که در پی آن سلطانی موفق به دفاع از گفته خود نشد و در تاریخ ششم تیر ماه ۱۳۹۸ سیاوش بیضایی در یک نشست مطبوعاتی ضمن اعلام اسناد تبرئه شدن خود در این دادگاه، نه تنها سایر آثار موسیقایی سلطانی را از آن او ندانست بلکه بر اساس اسنادی طرح‌های گرافیکی او را کپی معرفی کرد.[6][7]

ارکستر سمفونیک ملل

پیمان سلطانی با همکاری سازمان میراث فرهنگی کشور و کمیسیون ملی یونسکو در ایران در سال ۱۳۸۲ ارکستر سمفونیک تخت جمشید (پرسپولیس) را تشکیل داد که یک سال پس از تشکیل ارکستر، نام آن به ارکستر سمفونیک ملل تغییر کرد و از سال ۱۳۸۴ ارکستر را خصوصی کرده و با بودجهٔ شخصی آن را اداره کرد. وی از سال ۱۳۸۲ به عنوان رهبر دائمی ارکستر سمفونیک «ملل» فعالیت داشته‌است.

سلطانی در سال‌های پایان دههٔ هشتاد مجموعهٔ آثار کلنل علینقی وزیری (پدر موسیقی نوین ایران) را در موزه موسیقی ایران راه‌اندازی کرد.[8]

سمت‌ها و عضویت‌ها
  • مدیریت اولین صداخانهٔ موسیقی ایران در سال ۱۳۷۶ در فرهنگسرای سرو
  • عضویت در انجمن روزنامه‌نگاران و خبرنگاران ایران از ابتدا تا زمان انحلال
  • عضویت در فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران IFJ
  • مدیریت و بنیان‌گذاری انجمن آهنگسازان معاصر ایران در فاصلهٔ سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳
  • عضو کمیتهٔ بین‌المللی ایکوم و مدیر کارگروه موسیقی ایکوم (ICOM) و (CIMCIM) در ایران از سال ۱۳۸۳
  • مدیر موزهٔ موسیقی آواها و نواهای شیراز از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۵
  • عضو انجمن منتقدین و پژوهشگران موزهٔ هنرهای معاصر ایران در سال ۱۳۸۳
  • استاد دانشگاه هنر از سال ۱۳۸۳ (برای مدتی)
  • عضو افتخاری کانون نویسندگان ایران از سال ۱۳۹۳

فعالیت‌های دیگر

او همچنین در عرصه‌هایی دیگر چون گرافیک، شعر، ادبیات و فلسفه فعالیت‌های مستمری داشته‌است. وی در زمینهٔ فلسفه و زیبایی‌شناسی هنر، محضر رضا براهنی را درک کرده و از جمله شاگردان شاخص وی به‌شمار می‌رود.

علاوه بر این از آموزش‌های منوچهر بدیعی، در زمینهٔ فلسفه و تاریخ معاصر و از محضر هوشنگ ابتهاج در زمینهٔ تلفیق شعر و موسیقی و عروض و قافیه بهره برده‌است.

او سردبیر فصلنامهٔ موسیقی سُرنا و بولتن موسیقی چنگی، مدیر هنری و مسئول صفحهٔ شعر مجلهٔ ادبی- هنری بایا، جنگ ادبی گفتمان و نشریهٔ قال و مقال بوده‌است.

همچنین به عنوان مدیر هنری و گرافیست موسسه‌های انتشاراتی ویستار، دریچه، آگرا و جامه‌دران از سال ۱۳۷۵ تاکنون فعالیت داشته‌است. از این موسیقی‌دان تاکنون بیش از ۲۰۰ مقاله، گفتگو، یادداشت، نقد و … در حوزهٔ موسیقی و نقد ادبی منتشر شده‌است.[1]

آلبوم‌ها
آلبوم سال انتشار نوازندگان / گروه شاعر خواننده ناشر توضیحات
راپسودی بختیاری[9][2] مهر ۱۳۹۲نوازندگان ارکستر سمفونیک ارمنستان و اپرای ارمنستان

«ارسلان کامکار»، «میلاد درخشانی»، «پویا سرایی»، «علیرضا دریایی»، «آرش فرهنگفر»، «احد مستنبط» و «مازیار ظهیرالدینی»

 روشن سلیمانی پروین عالی‌پور، رضا صالحی و کورش اسدپورانجمن موسیقی ایرانپیمان سلطانی در کارنامه این اثر آورده‌است: در «راپسودی بختیاری» علی مردان خان بهانه‌ای برای بیان حسی من شد و این احساس به همراه خود روایتگر نوعی رها شدگی و احترامی همراه با افتادگی است که بی‌دریغ به علی مردان و تمام مبارزان آزادی‌خواه پیروز جهان نثار می‌شود.
ایران جوان / وطنم[10][11] شهریور ۱۳۹۴ویولن: مازیار ظهیرالدینی، پدرام فر یوسفی (قطعه ۱ و ۲)، بردیا کیارس (قطعه ۲)، مصطفی حیات غیبی، واهه پارسادانیان (قطعه ۱)

ویولا: سهراب برهمندی

ویولنسل: کریم قربانی، آرام تالالیان (قطعه ۱)

کنترباس: علیرضا خورشید فر (قطعه ۲)

فلوت: ناصر رحیمی

ابوا: فرشید حفظی فر

کلارینت: محمد حسین پورمعین

ترومپت: امید حاجیلی (قطعه ۲)

ترومبون: رامین براتی (قطعه ۲)

تار: کیوان ساکت (قطعه ۲)، پیمان سلطانی، ارژنگ سیفی زاده (قطعه ۲)، میثم کشاورز ملکی

سه تار: پیمان سلطانی

سنتور: پیمان سلطانی، علیرضا جواهری (قطعه ۲)، محسن پور بخت

نی: علی نجفی ملکی

عود: محمد فیروزی (قطعه ۲)، بابک غسالی

تنبک و ضرب زورخانه: بهمن رجبی (قطعه ۱٬۲٬۱۱٬۱۰)، (حضور افتخاری)

تنبک: ارژنگ کامکار (همنواز در قطعات ۷٬۸و۹)

پیانو: مارگاریتا تووماسیان، آرمن مووسیسیان.

 «سرزمین مادری»: ضیاالدین ناظم پور «ایران جوان» (وطنم) -شعر بیژن ترقی

«باران»: ضیاالدین ناظم پور

 شهرام ناظری

کُرال:

گروه کُر(قطعه۱):

محبوبه فخانتی، آتیه سعادتمند بحری، طراوت شایان،

لیلا جوادی، مقتدا افشار، فرهنگ عزتی، حامد کاظمی،

سجاد پورقناد، امیر مقدسی

گروه کُر(قطعه ۲):

سودابه شمس، فهیمه اسماعیلی، شهرام رکوئی،

محمدرضا صفی

گروه کُر(قطعه ۳):

نیکو یوسفی، سارا پاسبان، روشا سلطانی، سجاد پورقناد،

یونس محمودی

گروه کُر در بخش قطعات کُرال:

سودابه شمس، فریبا اسدی، نیکو یوسفی، شهرزاد یوسفی،

شادی نادعلی، مهدی جاور، هامون هاشمی، سجاد پور قناد،

مقتدا افشار و حامد کاظمی

 جامه‌دَرانسرودها و تصنیف‌های ملی میهنی
عاشق می‌شویم[12] اسفند ۱۳۹۴نوازندگان ارکستر فیلارمونیک ارمنستان،

نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران

نوازندگان ارکستر ملل ایران

ویولن: ارسلان کامکار،

علی جعفری پویان،

بردیا کیارس،

پدرام فریوسفی،

مصطفی حیات غیبی،

ویولا: سهراب برهمندی،

ویلنسل: کریم قربانی،

کنترباس: علیرضا خورشیدفر،

فلوت: ناصر رحیمی،

ابوا: فرشید حفظی فرد،

کلارینت: محمدحسین پورمعین،

تار: پیمان سلطانی، میثم کشاورز ملکی،

سنتور: پیمان سلطانی، محسن پوربخت،

عود: بابک غسالی،

کمانچه: علیرضا دریایی،

 غلامرضا سلیمانی، ضیاالدین ناظم‌پور، پژمان بختیاری و رضا ثابتیسالار عقیلیجامه‌دران و با حمایت معنوی کمیته ملی ایکوم ایران
گفت وشنید[13] مهر ۱۳۹۵ نوازندگان ارکستر فیلارمونیک ارمنستان

تنبک: بهمن رجبی

کمانچه، قیچک آلتو: علیرضا دریانی

سازهای کوبه‌ای: حسین مرشد پور

ضرب زورخانه: مانی مرادریان

 نظامی آواز: غلامرضا رضایی، سعید ادیب

هم‌آوایان: محبوبه یاسینی، آتیه سعادتمند بحری،

مقتدا افشار، مهدی تبریزی و حامی حقیقی

خوانش اشعار: یارتا یاران

 جامه‌دران

با حمایت معنوی «شورای بین‌المللی موزه‌ها»
وَشتَن (سعدی خوانی)[14] آذر ۱۳۹۵ نوازندگان ارکستر فیلارمونیک ارمنستان

دوتار:حاج قربان سلیمانی

دایره: پیمان ناصح پور

تار: آزاده امیری

سنتور :مهیار طریحی

کمانچه :علیرضا دریایی

عود: بابک غسالی

تمبک و زنگ: حسین مرشدپور

تمبک و ضرب زورخانه: محمد یاراحمدی

ویولن: میثم مروستی، علی جعفری پویان

ویولا: سهراب برهمندی

ویلنسل: مجید اسماعیلی

 سعدی دکلمه: آیدین آغداشلو

آواز: علی اصغر شاه زیدی، محسن کرامتی،

علی جهاندار، مظفر شفیعی و حمیدرضا نوربخش

 رهگذر هفت اقلیم وَشتَن رقصی است که در آن، عاشق به پیشواز معشوق می‌رود. در وَشتَن عاشق از خراسان آغاز می‌کند به فارس و به آذربایجان می‌رود و دوباره بازمی‌گردد و سالک، طریق را به مطلوب نهایی می‌رساند و صورت معشوق را طواف می‌کند.
خیام خوانی[15] اسفند ۱۳۹۵ ارکستر فیلارمونیک ارمنستان

ویلن :بهرنگ آزاده، علی جعفری پویان، شروین مستشاری

سنتور: علیرضا اسلام بولچی، پویا سرایی، مهیار طریحی، شهرام منظمی

ویولنسل: آتنا مستعان اشتیاقی

کمانچه: حسام اینانلو، کاوه معتمدیان، علیرضا دریایی

قیچک آلتو: حمیدرضا آفریده

عود: سهراب برهمندی

کمانچه: سیاوش برهانی، محمد علی مرآتی، سهیل مخبری

تار: پیمان سلطانی، میلاد پرصبر، سیاوش پور فضلی، کیوان ساکت، امیر شریفی، آزاده امیری، وحید طارمی، میثم کشاورز ملکی، علی نجف پور، آزاد میرزا پور

سه تار: سجادپورقناد، حسین جباری فرد، مرتضی نیکزاد، فرهاد رجبی راد، کیوان ساکت، مهدی رستمی

نی: مهدی تیموری، عباس شایق، هوشمند عبادی، علی نجفی ملکی

قانون: رابعه زند

رباب: حمید شاهسوند

بربت و عود: بابک غسالی

عود: امین گلستانی

تمبک: حسین مرشد پور

 خیام امیر اثنی عشری، سعید ادیب، محمدعلی احدی،

پوریا اخواص، مهدی امامی، اسحاق انور،

رامین بحیرایی، سروش بخشش، وحید تاج،

فاضل جمشیدی، عباس حبیبیان، غفار ذابح،

غلامرضا رضایی، رسول رهو، سینا سرلک،

مهیار شادُروان، رضا شیخ محمدی،

محسن شیرازی، رضا طیبی، مجتبی عسگری، سالار عقیلی، حسین علیشاپور، حامد کاظمی، همایون کاظمی، داریوش کاکاوند،

اشکان کمانگری، مهدی مبتقا، محمد محضری، عبدالرضا معماریان، محمد مقدس، محمد میرزایی، مصطفی نجمی، علیرضا وکیلی منش و علی یاری پور

 رهگذر هفت اقلیم خیام خوانی ترکیب جامعی است از آواز و خوانش رباعیات عمر خیام و اجرای دو اثر موسیقایی که برای ارکستر سمفونیک و ارکستر سازهای ملی نوشته شده‌است. این اثر با نگاهی به خیامِ فیلسوف و خیامِ شاعر آفریده شده‌است. من در انتخاب ۵۵ رباعی این مجموعه نسخه‌های گوناگونی چون ادوارد فیتز جرالد، آرتور کریستن سن، ابوالقاسم اعتصام زاده، صادق هدایت، محمد علی فروغی، قاسم غنی، علامه قزوینی، جلال الدین همایی، احمد شاملو، حسن دانشفر، جهانگیر منصور، فردین مهاجر شیروانی، حسن شایگان، نسا حمزه زاده و غلامحسین مراقبی را بازبینی و مقابله کرده‌ام.

از این میان ۳۴ رباعی توسط خوانندگان موسیقی ایرانی، به همراهی یک ساز در فرم آواز دستگاهی اجرا شده‌است. دو ارکستر از کشور ارمنستان و ایران نیز به اجرای دو قطعه «خیام هست و نیست» و «خیام ترانه‌ها» پرداخته‌اند و در نتیجه هر اجراکننده‌ای در این مجموعه، خود، خیامی دیگر شده‌است.

بی تردید شاعران بسیاری در سرودن این هزار و اندی رباعی نقش داشته‌اند که اشعار خویش را به دلایلی بی‌شمار به او نسبت داده‌اند و برای خوانندگان، خیامی را به تصویر کشیده‌اند با افکاری گوناگون و نگاهی متفاوت. تعداد بی‌شمار این رباعی سرایان مرا بر آن داشت تا ۳۴ آوازخوان را برای بیان افکار و لحن‌های مختلف برگزینم که هر یک جامه‌ای نو و دیگرگون از خیام بر تن کرده‌اند.

زیبایی‌های نهفته در رباعیات خیام و آنچه منسوب به اوست، اگر چه در مواردی با تفکرات خیام فیلسوف هم خوانی ندارد، چنان تحسین‌برانگیز و تأثیرگذارند که مخاطب را مبهوت و شیفته خود می‌سازند. تعداد رباعیات منسوب به او بسیار زیاد است و مشکل می‌توان گزیده‌ای در خور تفکرات خیام منجم، ریاضی‌دان، فیلسوف و شاعر برگزید. از این رو آنچه در این اثر می‌شنوید تنها نمایانگر بخشی از خیام بزرگ است.

کتاب‌ها
  • آموزش تار و سه‌تار
  • روش‌های نوین ارکستراسیون
  • آشنایی با موسیقی مینی مالیسم
  • گزیدهٔ گفتگوها

از آثار شنیداری وی می‌توان به راپسودی‌ها، کوارتت‌ها، مجموعهٔ موسیقی سمفونیک بر روی شعر شاعران کلاسیک ایران، عاشقانه‌ها، آثار ملی-میهنی و وطنی‌ها، موسیقی‌های اعتراضی و اجتماعی، آرش کمانگیر، منظومهٔ بابک، ایرانه خانم، خسروانی‌ها، گفت و شنید، وَشتَن، آزادی، ایران جوان (وطنم)، خیامی دیگر، سوئیت سمفونیک‌ها، نسیان، ای انسان، مجموعه آثار برای آنسامبل سازهای ملی ایران، مجموعهٔ موسیقی برای کودکان، رقص شرقی، یادگار لیلی، زنانهٔ پارسی و … اشاره کرد.

فعالیت‌های دیگر
  • همکاری با بیش از صد خوانندهٔ ایرانی
  • طراحی، چاپ و نشر تمبرهای یاد بود هنرمندان ایرانی با همکاری اداره پست ایران
  • جمع‌آوری و پژوهش موسیقی قالیباف خانه‌های ایران
  • آموزش موسیقی به کودکان در نیمه اول دههٔ هفتاد
  • راه اندازی اولین موزه موسیقی آنلاین که در همان سال اول فعالیت متوقف شد.
  • ساخت و اجرای ماسک گچی از چهرهٔ موسیقیدانان پیشکسوت.
  • ساخت راپسودی بر اساس موسیقی تمام اقوام ایرانی برای کوارتت و ارکستر زهی.
  • ساخت آثار سمفونیک بر اساس لالایی‌های ایرانی.

پیمان سلطانی داور جشنواره‌های متعددی در بخش‌های فرهنگی– هنری و موسیقی بوده‌است. همچنین نشست‌ها و مراسمی را در حوزه‌های موسیقی زنان و تجلیل از هنرمندان پیشکسوت و نقد موسیقی برگزار کرده‌است. او هم‌چنین پژوهش‌هایی در تاریخ موسیقی و موسیقی فولکلور ایرانی انجام داده و در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی به عنوان کارشناس و منتقد در راستای معرفی موسیقی ایران و جهان شرکت کرده‌است. پیمان سلطانی در نوشته‌های موسیقایی، فلسفی و انتقادی پیشین‌اش، پیرو دیدگاه فلاسفهٔ تحلیلی (اگزیستانسیالیست) بوده و در آثار موسیقایی‌اش ابتدا از آهنگسازان (مدرنیست و پست مدرنیست) پیشرو و آهنگسازان مکتب دارمشتات پیروی می‌کرده، اما چند سالی است که در آثارش موضوع هویت، اومانیسم، انسان‌شناسی و آیین ساختارگرایی را جستجو می‌کند و تلاشش نوشتن آثار خلاق بدون مرز با حفظ هویت ملی است. وی معتقد است که اعتراض به واقعیت بخشی از قطعهٔ خلاق اثر هنری را تشکیل می‌دهد، چرا که در جامعهٔ طبقاتی بسیاری از منافع از او دریغ شده‌است. او معتقد است هر گرایش نویی در هنر با شورش آغاز شده‌است و اینکه هنرمند باید تخیل اش را از محدودیت‌ها رها کرده و خود را در انحصار هیچ تضمینی قرار ندهد.

پانویس
  1. http://mohammadmirzadeh.com/. «هنرنامه | «خنیاگران نامی» منتشر می‌شود». honarnameh.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.
  2. «زندگینامه: پیمان سلطانی (۱۳۴۹-)». www.hamshahrionline.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.
  3. «توضیح شهرام ناظری و پیمان سلطانی در مورد اجرای قطعه ایران جوان (وطنم)». www.nazerismusic.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۴.
  4. «پاسخ پیمان سلطانی به اعتراضیه سیاوش بیضایی». مجله گفتگوی هارمونیک.
  5. «نامه پیمان سلطانی به دریا دادور». مجله گفتگوی هارمونیک.
  6. «بیضایی: تنظیم نخستین سرود ملی ایران متعلق به من است / ماجرای سمفونی‌های ۱۰۰ دلاری». خبرگزاری تسنیم.
  7. «گزارش کنفرانس مطبوعاتی سیاوش بیضایی دربارهٔ «ایران جوان» و نقد پیمان سلطانی». مجله گفتگوی هارمونیک.
  8. «وسایل مرحوم وزیری رونمایی می‌شود». Musicema.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.
  9. «راپسودی بختیاری منتشر شد». Musicema.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.
  10. «آلبوم «ایران جوان» روانهٔ بازار موسیقی شد». Musicema.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.
  11. «به آهنگسازی «پیمان سلطانی» و از سوی انتشارات «جامه دران»». موسیقی ایرانیان. ۱۳۹۴-۰۶-۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.
  12. ««عاشق می‌شویم» با صدای سالار عقیلی منتشر می‌شود». Musicema.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.
  13. «منظومه سمفونیک «گفت و شنید» منتشر شد». Musicema.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.
  14. «آیدین آغداشلو عاشقانه‌های سعدی را با آهنگسازی پیمان سلطانی می‌خواند». Musicema.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.
  15. «انتشار آلبومی با حضور 34 خواننده». Musicema.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۱۱.

منابع

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به پیمان سلطانی در ویکی‌گفتاورد موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.