ارکستراسیون

ارکستراسیون (به فرانسوی: Orchestration) یا سازآرایی[1] یکی از شاخه‌های مهم آهنگسازی است و به مراحل عملی نوشتن یک قطعهٔ موسیقی برای ارکستر و آنسامبل های مختلف گفته می‌شود.[2] به عبارت دیگر می توان ارکستراسیون را دانش انتخاب و ترکیب سازها و نیز برقراری تعادل میان گروه های سازی در راستای تصنیف و یا تنظیم یک قطعه موسیقیِ ارکستری دانست.

فراگیری ارکستراسیون برای آهنگساز امکان استفاده از رنگ‌های صوتی گوناگون و ترکیبات پر شمارشان را فراهم می‌آورد. برای مثال آهنگساز می آموزد که چگونه یک آکورد را به‌طور متعادل بین گروه‌های ارکستر توزیع کرده و چگونه به یک صدای متعادل و منطقی دست پیدا کند و در صورت لزوم چگونه ملودی را برجسته‌تر از بخش‌های دیگر نشان دهد. همچنین چگونه می‌توان از سازها و رنگ‌های مختلف ارکستری استفاده کرد و جمله‌های موسیقی را با طرح‌های متنوع ارکستری کنار هم قرار داد.[3] از هکتور برلیوز، ریچارد واگنر، ریمسکی کورساکف ، موریس راول و گوستاو مالر با عنوان بزرگان و قله‌های هنر ارکستراسیون در موسیقی کلاسیک نام برده می‌شود. در قیاس با نقاشی می توان ارکستراسیون را رنگ آمیزی یک اثر هنری نامید و البته همان طور که در نقاشی مرسوم است، در موسیقی نیز ارکستراسیون لزوما پس از مراحل ساخت ملودی، ریتم، هارمونی و کنترپوان وارد نمی‌شود و بسیاری از آهنگسازان از همان ابتدا سازبندی و رنگ‌آمیزی اثر خود را تصور و مشخص می نمایند.

منابع
  1. «سازآرایی» [موسیقی] هم‌ارزِ «orchestration, scoring, instrumentation»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ سازآرایی)
  2. PRINCIPLES OF ORCHESTRATION by Nikolay Rimsky-Korsakov
  3. قربانی، علی اکبر. ارکستراسیون به زبان ساده. تهران: نشر هم آواز، ۱۳۹۶
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.