چاره دو کشوری

کنفرانس لوزان	۱۹۴۹
پیمان کمپ دیوید	۱۹۷۸
کنفرانس ۱۹۹۹ مادرید	۱۹۹۱
پیمان‌های اسلو	۱۹۹۳
پروتکل الخلیل	۱۹۹۷
مذاکره وای ریور	۱۹۹۸
مذاکره شرم‌الشیخ	۱۹۹۹
پیمان کمپ دیوید ۲	۲۰۰۰
کنفرانس طابا	۲۰۰۱
نقشه راه برای صلح	۲۰۰۳
کنفرانس آناپولیس	۲۰۰۷
معامله قرن	۲۰۲۰

چارهٔ دو کشوری یکی از راه حلهای ارائه شده برای رفع اختلافات بین اسرائیل و فلسطینیان است. طبق این چاره، بجای خصومت با اسرائیل برای «راندن آنان به بیرون از منطقه» از سوی اعراب، یا بجای «نابودی و پایمال گردانیدن حقوق فلسطینیان» از سوی اسرائیل، چاره، برقراری دو کشور جداگانهٔ اسرائیل و فلسطین به‌طور همزمان، و به رسمیت شناخته شدن هر دو از طرف تمامی طرفین درگیر و یکدیگر است.

چارهٔ دوکشوری در نقطهٔ مقابل چارهٔ یک‌کشوری قرار می‌گیرد که بر اساس آن بایستی یک دولت واحد در اسرائیل، کرانه باختری و نوار غزه تشکیل شود که تمام اهالی این مناطق تابعیت آن را داشته باشند.

راه حل دوکشوری مورد تأیید سازمان ملل متحد نیز بوده‌است.[1][2] اما برخی این طرح را محکوم به شکست می‌دانند.[3][4]

نظر ایران

نظام کنونی در ایران با این طرح صلح مخالف بوده و خواهان نابودی دولت اسرائیل و استقلال فلسطین است.[5] با اینحال، برخی سیاست‌مداران ایرانی، همانند محمد خاتمی با این راه حل موافقت خود را پیشتر اعلام کرده‌اند.[6][7]

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] UN encourages two-state solution to Palestinian-Israeli conflict_English_Xinhua

[2] Annapolis Meeting Great Opportunity For Two-State Solution In Middle East, Says General Assembly President, As Debate Begins On Question Of Palestine

[3] Gaza Crisis Imperils Two-State Solution

[4] Forget the two-state solution - Los Angeles Times

[5] Crisis imperils 2-state plan - The New York Times

[6] Khatami: American "Conceit and Pride" Led to Iraq Mess - TIME

[7] ttp://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3299911,00.html