ژاک اودیار

ژاک اودیار (به فرانسوی: Jacques Audiard) (زاده ۳۰ آوریل ۱۹۵۲) کارگردان فرانسوی و فرزند میشل اودیار، فیلم‌نامه‌نویس و کاگردان برجسته است. او که به عنوان برترین کارگردان مؤلف در بین سینماگران فعلی سینمای فرانسه شناخته می‌شود، با فیلم یک پیامبر به اوج شهرت رسید.[2][3] او تاکنون دو بار برنده جایزه‌های سزار بهترین کارگردان و بفتای بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان برای فیلم‌های ضربان قلب من متوقف شده است (۲۰۰۵) و یک پیامبر (۲۰۰۹) شده‌است. او همچنین موفق شد در سال ۲۰۰۹ جایزه بزرگ (گرندپریکس) جشنواره فیلم کن را به‌دست‌آورد.

ژاک اودیار

اودیار در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۹
زاده۳۰ آوریل ۱۹۵۲ ‏(۶۹ سال)
پاریس، فرانسه
ملیتفرانسوی
زمینه فعالیتکارگردان، فیلم‌نامه‌نویس
سال‌های فعالیت۱۹۷۴ تا اکنون
والدینمیشل اودیار، مری کریستین گیبه
صفحه در وب‌گاه IMDb
جشنواره کن
نخل طلایی ۲۰۱۵[1]
جایزه‌های دیگر
جایزه سزار بهترین کارگردانی سال ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰

وی هم‌چنین توانست نخل طلای جشنواره کن ۲۰۱۵ را برای فیلم دیپان از آن خود کند و جایزه بهترین کارگردانی جشنواره ونیز را برای فیلم برادران سیسترز بدست آورد[4]

زندگی و حرفه

اودیار در ۳۰ آوریل سال ۱۹۵۲ در پاریس به دنیا آمد. پدرش میشل اودیار کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس بود. ژاک در ابتدا در انتخاب و ادامه راه و شغل پدر مقاومت کرد و علاقه‌مند بود که استاد دانشگاه شود. او برای تحصیل در رشته ادبیات به دانشگاه سوربن رفت ولی درس خود را ناتمام رها کرد. ورود او به دنیای فیلم و سینما با دستیاری تدوین چندین فیلم در اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی رقم خورد. از جمله این کارها می‌توان به دستیاری تدوین فیلم مستأجر اثر رومن پولانسکی اشاره کرد.

او از اوایل دهه ۱۹۸۰ شروع به نوشتن فیلمنامه کرد. اودیار در سال ۱۹۹۴، نخستین فیلم خود را با نام ببیند که چطور فرو می‌افتند کارگردانی کرد که جایزه سزار بهترین فیلم اول را نصیبش کرد. او در سال ۱۹۹۶ کمدی درام قهرمان خودساخته را ساخت که برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه جشنواره فیلم کن شد.[5] این فیلم داستان مرد فروشنده‌ای را به تصویرکشیده بود که پس از پایان جنگ جهانی دوم، با جعل یک هویت جدید خود را به عنوان قهرمان مقاومت فرانسه معرفی کرده بود.

ژاک اودیار در سال ۲۰۰۵ فیلم ضربان قلب من متوقف شده است را ساخت، این فیلم که بازسازی فیلم انگشت‌ها (۱۹۷۸) اثر کارگردان آمریکایی جیمز توبک بود توانست موفقیت و جوایز زیادی را از آن اودیار کند.[6]

او با فیلم بعدی خود یعنی یک پیامبر نیز توانست موفقیت‌های زیادی کسب کند. این فیلم سومین فیلمی است که در طول تاریخ جشنواره سزار بیشترین تعداد جایزه را به خود اختصاص داده است. این فیلم نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی نیز شد که در رقابت با فیلم آرژانتینی راز در چشمانشان موفق به دریافت این جایزه نشد.

از ویژگی های بارز فیلم های او، وجود عامل موسیقی متن درون فیلم است، و در هیچکدام از آثار او منبع موسیقی خارجی وجود ندارد.

زندگی شخصی

ژاک اودیار با ماریون ورنو کارگردان و فیلمنامه‌نویس فرانسوی ازدواج کرد و از این رابطه دارای ۲ فرزند دختر و ۱ پسراست. این ازدواج بعدها به طلاق منجر شد.

فیلم‌شناسی
ژاک اودیار و ماریون کوتیار در کن ۲۰۱۲

کارگردان

نویسنده
  • با عشق... تا دوشنبه (۱۹۷۴)
  • حرفه‌ای (۱۹۸۱)
  • پیاده‌روی مرگبار (۱۹۸۳)
  • ساکسو (۱۹۸۷)
  • کشتار (۱۹۸۷)
  • مرگ مکرر (۱۹۸۸)
  • باکستر (۱۹۸۹)
  • استرالیا (۱۹۸۹)
  • انستیتو زیبایی ونوس (۱۹۹۹)

جایزه‌ها

پانویس
  1. «نخل طلای کن به فیلمی از ژاک اودیار رسید».
  2. «پر خواهان‌ترین فیلمسازان فرانسه به روایت روزنامه فیگارو». سینمای ما. ۱۶ فروردین ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۲ خرداد ۱۳۹۱.
  3. «کن ۶۵؛ زنگار و استخوان / ساخته ژاک اودیار». همشهری آنلاین. ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۲ خرداد ۱۳۹۱.
  4. «اهدای نخل طلا به «ژاک اودیار» برای فیلم «دیپان»». رادیو فرانسه. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۵.
  5. «ژاک اودیار سینماگر فرانسوی و یسری نصراله سینماگر مصری در اولین روز رقابت‌ها درجشنواره سینمایی کن». رادیوفرانسه فارسی. ۱۷ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ مه ۲۰۱۲.
  6. «گفتگوی جیمز توباک با ژاک اودیار». مجله هفت شماره ۳۵. پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک)

منابع

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ژاک اودیار در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ژاک اودیار موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.