کارورزی (پزشکی)
کارورزی دوره‌ای از تحصیلات دکترای پزشکی عمومی است که مدت و نحوه برگزاری آن در کشورهای مختلف متفاوت است. معمولاً کارورزی آخرین دوره پزشکی است که یک تا یک و نیم‌سال طول می‌کشد.
کارورز یا انترن (به فرانسوی: interne، انترن) (به انگلیسی: intern، اینترن) شخصی است که دورهی کارورزی پزشکی را می‌گذراند.
وظایف کارورزان
به طور کلی وظایف و اختیارات کارورزان بسته به دانشگاه و بیمارستان مربوطه متفاوت است اما با وجود این می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
- گرفتن شرح‌حال بیماران بستری شده در بخش‌ها
- حضور در درمانگاه‌های آموزشی
- شرکت در جلسات گزارش صبحگاهی و ارائه شرح‌حال بیماران
- انجام اقدامات اولیه تشخیصی و درمانی در بخش‌ها شامل سوند(گمانه) گذاری، قرار دادن لوله معده و شستشوی معده، نمونه‌گیری خون....
- حضور در بخش‌های بستری و پیگیری اقدامات درمانی و تشخیصی بیماران
- نوشتن خلاصه پرونده بیماران
- حضور در کشیک‌های اورژانس
ارزشیابی کارورزان
به طور معمول کارورزان در هر بخش توسط اعضای هیئت علمی آن بخش با توجه به معیارها و سیاست‌های بخش مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. معمولاً بر اساس حضور منظم کارورزان در بخش و انجام وظایف محوله به آن‌ها ارزشیابی توسط دستیار ارشد گروه انجام می‌شود.
هدف از دوره کارورزی
دوره انترنی در پزشکی با هدف ارائه مهارت های ذهنی ، شناختی و فنی مورد نیاز پزشکان در ارائه خدمات درمانی حرفه ای به بیماران است. این دوره به کارورزان فرصت می دهد تا مهارت های ارتباط با بیمار را که در حوزه پزشکی بسیار مهم است یاد بگیرند و تمرین کنند. شما به عنوان یک اینترن، باید بتوانید درمان مناسب و مؤثر را برای بیماران ارائه دهید. هدف اصلی شما اطمینان از انجام معاینه دقیق و تشخیص بر اساس شرح حال و آموخته های مناسب با استفاده از پزشکی مبتنی بر شواهد (Evidence Base Medicine) است. اینترن ها باید در موقعیت هایی که نیاز به تخصص بیشتری دارند در رفرنس های بالینی سرچ کنند و برای دستیابی به تصمیمات بهتر، با سایر پزشکان مشورت کنند. توجه به این نکته ضروری است که در برخورد با هر بیمار باید به ویژگی های منحصر به فرد وی توجه داشت و از انجام مداخلات یکسان و عمومی برای همه بیماران خودداری کرد.[1]
کشیک‌ها
یکی از تفاوت‌های اساسی دوره کارورزی با دوره کارآموزی پزشکی حضور در کشیک و اقامت در بیمارستان است. از ۱۸ ماه کارورزی در ایران حدود ۱۲ ماه کارورزان در بخش‌های دارای کشیک هستند. در ایران سقف تعداد کشیک در ماه برای کارورزان ۱۰ کشیک است که این مقدار بر اساس شرایط بیمارستان موردنظر و تعداد کارورزان حاضر در بخش متفاوت است.
کارورزی پزشکی در کشورهای مختلف
کارورزی پزشکی در ایالات متحده
در آمریکا کارورزی پزشکی یکسال است که معمولاً از ابتدای ژوئیه آغاز می‌شود و بعد از گذراندن آن و مرحله سوم USMLE فرد قادر خواهد بود تا به عنوان پزشک عمومی به طبابت بپردازد.
کارورزی پزشکی در ایران
کارورزی پزشکی در ایران آخرین مرحله از مراحل چهارگانه تحصیلات پزشکی است و ۱۸ ماه از آن را تشکیل می‌دهد. در این مرحله دانشجوی پزشکی مسئولیت اولیهٔ بیماران را برعهده دارد. بخش‌های اصلی که حضور در آن‌ها برای همه کارورزان پزشکی ضروری است شامل بیماری‌های داخلی، بیماری‌های کودکان، بیماری‌های جراحی، و اورژانس و بیماری‌های روانپزشکی است. ۶ ماه باقی‌مانده از ۱۸ ماه بر اساس ظرفیت‌های بیمارستان آموزشی در بخش‌های مختلف بیمارستانی شامل چشم‌پزشکی، گوش و حلق و بینی، بیماری‌های پوست، اورولوژی و.... است.
آزمون پیش‌کارورزی
دانشجویان پزشکی برای ورود به دوره کارورزی می‌بایست آزمون پیش‌کاروزی را با موفقیت پشت سر بگذارند. آزمون پیش‌کارورزی یا پره‌انترنی، شامل ۲۰۰ پرسش چهارگزینه‌ای از موضوعات بالینی است که دانشجویان می‌بایست حداقل به نصف پرسش‌ها پاسخ صحیح بدهند. معمولاً سطح آزمون به گونه‌ای است که حدود بیش از ۹۰ درصد دانشجویان به راحتی آزمون را پشت سر می‌گذارند.