کاوشگر پیوندی
کاوشگر پیوندی (به انگلیسی: Hybridization probe) در زیست‌شناسی مولکولی قطعه ای از دی‌ان‌ای یا آران‌ای با طول متفاوت (معمولاً با طوول ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ باز) است که توسط مواد رادیواکتیو یا فلورسانس نشاندار شده و جهت تشخیص حضور یا عدم حضور رشته نوکلئوتیدی مکمل توالی کاوشگر به کار می‌رود. از این طریق کاوشگر با اسید نوکلئیک تک رشته‌ای پیوند بر قرار می‌کند که توالی بازهای آن قابل جفت شدن با توالی خودش هستند.[1] کاوشگر نشاندار شده ابتدا توسط گرما یا مواد قلیایی به دی‌ان‌ای تک‌رشته‌ای واسرشته شده و سپس روی غشایی ساکن یا درجا با دی‌ان‌ای هدف (روش لکه جنوبی) یا آران‌ای هدف (روش لکه شمالی) پیوند برقرار می‌کند.
برای شناسایی پیوند کاوشگر با دنبالهٔ هدف آن، این کاوشگر با نشانگرهای مولکولی رادیواکتیو و اخیراً فلورسنت نشاندار می‌شود. نشانگرهای متداول ۳۲P (یک ایزوتوپ رادیواکتیو فسفر) و دیگوکسیژنین (یک پادتن غیر رادیواکتیو) هستند.
چند نمونه از کاوشگرها
- کاوشگرهای Scorpion®
- کاوشگرهای Molecular Beacon
- کاوشگرهای TaqMan®
- کاوشگرهای LNA®
- کاوشگرهای CPT
منابع
- "Nucleic Acid Hybridizations". www.ndsu.edu. Retrieved 2017-05-26.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Hybridization probe». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۲۰.