کتاب سرخ
کتاب سرخ یکی از کتابهای روانکاو آلمانی، کارل گوستاو یونگ است. متن اصلی این کتاب با مرگ یونگ در سال ۱۹۶۱ بهصندوق امانات بانک سپرده شد و تا سال ۱۹۹۷ وراث او اجازه انتشار آن را نمی دادند.[1] نوشتن این کتاب برای یونگ ده سال زمان برد و موضوع اصلی آن غرق شدن در عالم ناخودآگاه بود. اما خود یونگ از وارثینش خواست چون هیچ یک از هم عصرانش، این کتاب را درک نخواهند کرد، انتشار آن را تا چند دهه بعد از مرگش به تعویق بیاندازند. کتاب سرخ درواقع داستان سفرهای یونگ به عالم ناخودآگاه است که با تصاویری همراه شده و چون جلد دفتر دستنویس آن سرخ رنگ بود در جامعه انگلیسی زبانان به این نام شناخته شد و بعدها هم به همین نام به فارس ترجمه شد.[2][3] در مقدمه این کتاب از زبان یونگ می خوانیم:
- «سالهایی که از آنها با شما سخن گفتهام مهمترین ایام زندگی من بودهاند. هر چیز دیگر که هست از اینجا سرچشمه میگیرد… و جزئیاتِِ پس از آن، دیگر اهمیت چندانی ندارند.»
نویسنده(ها) | کارل گوستاو یونگ |
---|---|
عنوان اصلی | Liber Novus (کتاب نو) |
برگرداننده(ها) | محمّدرضا اخلاقی |
کشور | مکان ناشر فارسی: تهران |
زبان | آلمانی |
موضوع(ها) | روانشناسی |
ناشر | Philemon Foundation and W. W. Norton & Co. ناشر فارسی: نشر مصدق و نشر جامی |
شمار صفحات | ۴۰۴ |
«کتاب سرخ» کارل گوستاو یونگ را محمدرضا اخلاقی ترجمه کرده و نشر مصدق و با همکاری انتشارات جامی آن را منتشر کردهاست.[4]
منابع
- https://ravantahlil.com/Red_Book
- https://www.mehrnews.com/news/958688/کتاب-سرخ-یونگ-به-نمایش-گذاشته-شد
- http://www.ibna.ir/fa/naghli/56992/كتاب-سرخ-يونگ-آخر-بهمن-معرض-ديد-عموم-قرار
- کتاب سرخ، کارل گوستاو یونگ، ترجمه محمدرضا اخلاقی، نشر مصدق و انتشارات جامی، 1396.
پیوند به بیرون
- پروندههای رسانهای مربوط به The Red Book در ویکیانبار
- C. G. Jung and the Red Book: Liber Novus An in-depth encyclopedia article on Jung and the Red Book.
- The Holy Grail of the Unconscious New York Times Magazine feature by Sara Corbett
- C.G. Jung and The Red Book A series of eighteen audio lectures on 'Jung and The Red Book: Liber Novus', presented by Lance Owens MD.
- NPR interview about the book with writer Sara Corbett, author of NYT article and book on Jung's Red Book
- "Philemon Foundation". Philemon Foundation. Retrieved 2009-09-21.