کربوکاتیون

کربوکاتیون‌ها(به انگلیسی: Carbocation) /ˌkɑːrb[invalid input: 'ɵ']ˈkæt.ɒn/ دسته‌ای از کاتیون‌های چند اتمی هستند که دارای یک یا چند اتم کربن دارای بار مثبت است. ساده‌ترین کربوکاتیون موجود متانیوم است.[1] کربوکاتیون‌ها ، کربورادیکالها و کربوآنیون‌ها واسطه‌های مهم در شیمی آلی هستند . کربوکاتیونها تحت پدیده ای به نام فوق مزدوج شدن به پایداری میرسند از جمله پایدارترین کربوکاتیون‌ها می‌توان به کربوکاتیون آلیلی و بنزیلی اشاره کرد دلیل پایداری این کربوکاتیون‌ها پخش بار در ترکیب یا همان رزونانس می‌باشد . ناپایدارترین کربوکاتیون ، کربوکاتیون ونیلی می‌باشد . گروه‌های الکترون دهنده کربوکاتیون‌ها را پایدار و گروه‌های الکترون کشنده کربوکاتیون هارا ناپایدار میکنند . نحوه پایداری کربوکاتیون‌ها به این صورت است که کربوکاتون نوع سوم از کربوکاتیون نوع دوم و کربوکاتیون نوع دوم از کربوکاتیون نوع اول و کربوکاتیون نوع اول از کربوکاتیون متیل پایدار تر است .

متانیوم که در واقع کربوکاتیون مشتق شده از مولکول آلی متان است

جستارهای وابسته


منابع

  1. Hansjörg Grützmacher, Christina M. Marchand (1997), "Heteroatom stabilized carbenium ions", Coordination Chemistry Reviews, volume 163, pages 287-344. doi:10.1016/S0010-8545(97)00043-X

جستارهای وابسته

  • Press Release The 1994 Nobel Prize in Chemistry". Nobelprize.org.9 Jun 2010
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.