کشتار قبیه

کشتار قبیه که در ۱۴ اکتبر ۱۹۵۳ (۲۲ مهر ۱۳۳۲ خورشیدی) توسط ارتش اسرائیل به فرماندهی آریل شارون صورت گرفت. در این کشتار ۶۹ فلسطینی کشته و تعداد مجروحین این حادثه معلوم نیست، همچنین در این حمله ۴۵ خانه، مسجد روستا، مدرسه و تنها آب انبار روستا نابود شدند.[1].

مختصات: ۳۱°۵۸′۳۸٫۵۵″ شمالی ۳۵°۰۰′۳۴٫۹۲″ شرقی
موقیعت جغرافیایی قبیه و یهود

پیش زمینه

دو روز قبل از این کشتار یک زن اسرائیلی و دو کودکش در یِهود شهرکی در ۱۰ کیلومتری قبیه، به دست یک فلسطینی کشته می‌شوند.

کشتار

یگان‌های ارتش اسرائیل در روز ۱۴ اکتبر روستای قبیه را محاصره کردند. تعداد ساکنین این روستا در موقع کشتار ۲۰۰ نفر و تعداد سربازان اسرائیلی حمله‌کننده ۶۰۰ نفر بود.در ابتدا ارتش اسرائیل با توپخانه خود این روستا را بمباران کردند، سپس نیروهای اسرائیل به روستا حمله کردند و به‌طور ناگهانی به شلیک پرداختند و سقف خانه‌ها را بر روی ساکنان آن خراب کردند. بعضی اوقات نیز ماشین‌ها و کامیون‌های بمب گذاری شده را در اطراف ساختمان می‌گذاشتند و هرکس که قصد داشت از این ساختمان فرار کند، می‌کشتند.

نتیجه کشتار
بازگشت فلسطینیان به روستای قبیه پس از کشتار توسط نیروهای اسرائیلی

در پی این کشتار، اتحادیه عرب نیروهایی به مرز نزدیک قبیه ارسال کرد تا از کشتارهای بیشتر جلوگیری کرده و اسرائیل را از حملات بعدی برحذر دارد که موجب کاهش کلی کوتاهی از تهاجمات در مرز شد. پس از این واقعه اسرائیل حملات خود را به اهداف غیرنظامی محدود کرد. در ۱۸ اکتبر ۱۹۵۳ وزیر امورخارجه آمریکا بیانیه‌ای را انتشار داد که کشتار قبیه را محکوم می‌کرد و در آن خواسته شده بود که مسئولات این واقعه باید پاسخگو باشند. در ۱۹ اکتبر نخست وزیر بن گوریون ادعا می‌کند که این حمله توسط مردم غیرنظامی اسرائیل انجام شده‌است. دولت اسرائیل هیچ‌گونه اظهار تأسفی از این واقعه در حالی که خون بی‌گناهی ریخته شده‌است ندارد و با تمام قدرت، ادعای دست داشتن ۶۰۰ نفر نظامی اسرائیل را در این حمله رد می‌کند. و برای اثبات این ادعا کمیسیونی را برای تحقیق روانه خواهد کرد. این حمله تبعات گسترده‌ای داشت نه تنها جامعه جهانی آن را محکوم کرد بلکه بسیاری از خود اسرائیلیانی که با سیاست‌های ستیزه‌گرانه حکومتشان موافق نبودند آن را محکوم کردند. شورای امنیت سازمان ملل، اسرائیل را در قطعنامۀ ۲۴ نوامبر محکوم کرد و ایالات متحده کمک‌های اقتصادی به اسرائیل را موقتاً به حالت تعویق درآورد. بسیاری از مسلمانان از این حمله به عنوان کشتاری تروریستی یاد می‌کنند. آرین شارون در زندگی‌نامه خود می‌نویسد با وجودی که تلفات از غیرنظامیان بودند و این مایه تأسف است ولی بعد از عملیات قبیه مشخص شد که نیروهای اسرائیل قادر هستند اهدافی را در پشت خطوط دشمن مورد حمله قرار بدهند. در نهایت دولت اسرائیل مسئولیت اقدامات تلافی‌جویانه علیه جمعیت غیرنظامی دشمن را به عهده گرفت.

منابع
  1. name="Benny Morris 1993, pp. 258-9">Benny Morris, Israel's Border Wars, 1949-1956: Arab Infiltration, Israeli Retaliation and the Countdown to the Suez War, Oxford University Press, 1993, pp. 258-
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.