کهور پاکستانی

کهور پاکستانی یا کهور آمریکایی یا کرت دریایی[1] (نام علمی: Prosopis juliflora)[2] نام یک گونه از سرده کهور است.

کهور پاکستانی
سُمر
کهور پاکستانی (سمر)
آرایه‌شناسی
فرمانرو: گیاهان
راسته: باقلاسانان
تیره: باقلاییان
سرده: کهور
گونه: P. juliflora
نام علمی
Prosopis juliflora
کهور پاکستانی در منطقه آب‌پخش که بصورت خودرو روییده است. به احتمال زیاد بذر این درخت در فضولات حیوانی مانند شتر یا گاو بوده که تا این منطقه منتقل شده و بعد از دفع شدن، در این منطقه روییده است.

کهور پاکستانی درختی چند ساله، دارای رویشگاه صحارا-سندی و ارزش زیستگاهی دارد. این درخت در سه دهه اخیر بوفور به صورت جنگلی در جنوب ایران مانند استان بوشهر کاشته شده[3] و بومی ایران نیست در گویش جنوب ایران به آن سُمر نیز گفته می‌شود.

کهور پاکستانی درختچه‌ای بزرگ یا درختی به ارتفاع تا ۵ متر، همیشه دارای برگ سبز، این گونه به صورت کاشته شده در استان‌های جنوبی کشور دیده می‌شود. یکی از درختان مقاوم به خشکی و شوری و حساس به سرما است که سرسبزی خاصی به مناطق بیابانی ساحلی جنوب ایران داده است. علاوه بر ایران در غرب هندوستان، مکزیک و بین سند و پنجاب وجود دارد. درحقیقت این گونه، بومی مناطق شمالی آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و کشورهای چون بولیوی، آرژانتین، کلمبیا، ونزوئلا و مکزیک است.

به عنوان یک درخت سایه دار در فضای سبز و پارک‌های جنگلی و برای تثبیت شنهای روان کاربرد دارد. اما مناسب فضای سبز شهری نیست چون ریشه‌های قوی و تنومند آن باعث خرابی پیاده‌رو می‌شود و خارهای تیز آن نیز پس از ریزش از درخت، می‌تواند ایجاد مزاحمت بنماید؛ و کاشت آن در محوطه‌های کارگاهی، در حاشیه و کنار جاده‌های خارج از شهر و در اطراف اتوبان‌ها نیز توصیه می‌شود.

ازدیاد آن به وسیله کاشت بذر به راحتی امکان‌پذیر است.

مضرات

این درخت مضرات فراوانی برای محیط زیست و انسان و حیوان داشته است . در حالیکه به نحو گسترده ای در ایران کاشت می شود در کشورهای اطراف ایران سرمایه گذاری فراوانی برای نابودی ان بکار رفته است.اتحادیه اروپا این گونه گیاهی را خطرناک‌ترین موجود زنده دنیا نامگذاری کرده و در لیست سیاه مهاجم دنیا قرار گرفته [4]

مضرات کهور برای انسان

درخت کهور مضرات فراوانی برای انسان داشته و می تواند و در صورت تنفس گرده ان می تواند سبب اسیب به دستگاه تنفس و عروق شده و ممکن است سبب سرطان ریه گردد.[5]

رویشگاه آن در هرمزگان ایران

در هرمزگان به کهور پاکستانی سُمْر گفته می‌شود و درختی است زیبا با اندامی بلند که شکل خارجی آن (از دور) شباهت زیادی به چتر دارد. شاخه‌های درخت سُمر تو برهم و دور یگدیگر است. گویند که این درخت بیش از صدسال عمر می‌کند. چوب این درخت سفید و محکم است و در برخی گونه‌های چوب کمی سرخ رنگ می‌شود. درخت سمر در برابر خشک سالی و کم‌آبی مقاوم است، اما اگر چند سال متوالی باران نبارد، در اثر تشنگی کم‌کم خشک می‌شود و می‌میرد.

غذای زنبورعسل

درخت سمر بیشترین پوشش جنگلی کوهستانی منطقهٔ هرمزگان را در برگرفته‌است. برگ درخت سمر باریک و سوزنی و شاخه‌هایش مملو از خار است؛ و گلی زرد رنگ دارد، در موسم گُل و بارداری زنبورعسل به‌طور قابل توجهی بر روی شاخه‌های این درخت مشاهده می‌شود که شهد برای عسل جمع‌آوری می‌کنند. عسل گل سمر از مرغوب‌ترین انواع عسل در جنوب غرب هرمزگان است. عسل گل سمر طعم و مزهٔ مخصوصی دارد. از درخت سمر در فصل تابستان گلی زرد رنگ می‌روید که بوی مطبوعی دارد. در این فصل زنبور عسل از این گل‌ها رحیق انگبین برای تهیه عسل می‌گیرند. این درخت نزد صحرانشینان و حشم‌نشین کوهستان اطراف بخش کوخرد با نام (چِت) یا «چتی» معروف است. چنان‌که در شهرستان بستک هرمزگان پشته‌ای نیز به همین نام وجود دارد که آن را (پشتخه چتی) می‌گویند؛ و (چت) به لهجه صحرانشین منطقه به معنای (سمر) است.

استفاده از درخت سُمر

سمر در ترکیب جیرهٔ بزغاله‌ها آزمایشی در قالب چهار جیره که به ترتیب حاوی صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ درصد نیام سمر به شکل آسیاب شده بود انجام شد میزان غذای مصرفی، خصوصیات پرواری بزغاله‌ها از قبیل اضافه فون روزانه، ضریب تبدیل غذایی و خصوصیات لاشه بزغاله‌ها مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش در رابطه با وزن نهایی، اضافه وزن روزانه و غذای مصرفی گروه چهار (۳۰ درصد نیام سُمر) با سایر گروه‌ها اختلاف معنی داری نشان دادند و همچنین در رابطه با پارامترهای مهم لاشه نیز اختلاف معنی‌دار مشاهده گردید با توجه به نتایج حاصل استفاده از ۲۰درصد نیام سمر در ترکیب جیره هیچ گونه مشکلی ندارد.

برگ و چوب سمر

برگ درخت سُمر غذای مخصوص شتر است، همچنین چوب درخت سمر وچوب سَلَم برای زغال از چوب کُنار و چوب کُور مرغوب‌تر است. در دوران گذشته در خانه‌های روستایی از چوب سمر برای تدفئه استفاده می‌نموده‌اند. همجنین از چوب سمر ابزار آلات کشاورزی، پایهٔ کپر و تیر چوب سجم و در بام خانه نیز به کار می‌برده‌اند. لازم است ذکر شود که درخت سُمر (چِت) در سایر مناطق استان هرمزگان فراوان است، به صورتی که دشت گسترده‌ای در شمال روستای چاه مسلم (که به لهجهٔ محلی «کَفَهِ ی چاه مسلم» می‌نامند)، مملو از درخت سمر است، وسعت این دشت به ده‌ها هزار کیلومتر می‌رسد.

منابع
  1. ارزیابی بوم شناختی کهور آمریکایی (پاکستانی) و بررسی قابلیتهای آن برای تهیه کمپوست در استان هرمزگان بایگانی‌شده در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine همکلاسی
  2. نام علمی دیگر برای آن: Prosopis julifera
  3. مصطفوی، حسین [و دیگران]. تنوّع زیستی منطقهٔ حفاظت‌شده مُند. دانشگاه شهید بهشتی، 1386، ص 170
  4. http://www.icana.ir/Fa/News/367692/درخت-کهور-آمریکایی،-دیوی-سیاه-در-لباس-فرشته‌ای-سبز-پروژه-ویران‌سازی-زیست-محیطی-از-کجا-آب-می-خورد
  5. http://www.icana.ir/Fa/News/367692/درخت-کهور-آمریکایی،-دیوی-سیاه-در-لباس-فرشته‌ای-سبز-پروژه-ویران‌سازی-زیست-محیطی-از-کجا-آب-می-خورد
  • دکتر:العوده، الغفلی، راشد، (الأشجار المعمرة فی الامارات) العروبة للنشر: بیرت، چاب دوم، انتشار سال ۱۹۸۵ میلادی. (به عربی).
  • محمدیان، کوخردی، محمد، “ «به یاد کوخرد» “، جلد دوم. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.