کیت جرت
کیت جَرِت (انگلیسی: Keith Jarrett؛ زادهٔ ۸ مهٔ ۱۹۴۵) پیانونواز و موسیقی‌دان جاز و کلاسیک اهل ایالات متحده آمریکا است. او در طول ۴۰ سال گذشته، به عنوان یکی از خلاق‌ترین نوازندگان دوران اخیر شناخته شده‌است. کسی که به عنوان یک بداهه نواز نابغه در سطح جهانی ستایش شده‌است؛ یک استاد پیانو جَز؛ و آهنگسازی که صدها قطعه برای گروه‌های مختلف جَز خود، و نیز کارهایی برای ارکستر، اجراهای تکنوازی و آنسامبل چمبر نوشته‌است.
| کیت جَرِت | |
|---|---|
 جرت، حدود ۱۹۸۰ | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| زاده | ۸ مهٔ ۱۹۴۵ (۷۶ سال) آلن‌تاون، پنسیلوانیا |
| ژانر | جاز، موسیقی کلاسیک، جاز فیوژن، free improvisation |
| پیشه(ها) | موسیقی‌دان، آهنگساز |
| ساز(ها) | پیانو |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۶۶–اکنون |
| ناشر(ان) | آتلانتیک رکوردز، ئی‌سی‌ام رکوردز، Impulse!، یونیورسال میوزیک گروپ |
| همکاری‌های مرتبط | آرت بلیکی، Sam Brown, گری برتون، Dennis Russell Davies، مایلز دیویس، جک دجانت، چارلی هیدن، چارلز لوید، Airto Moreira, پول موتیان، گری پیکاک، دیوی رادمن |
| وبگاه | https://www.keithjarrett.org/ |
سال‌های آغازین
او که متولد سال ۱۹۴۵ در شهر الن تاون واقع در ایالت پنسیلوانیاست، نوازندگی پیانو را در سه سالگی آغاز کرد. او بعد از اجراهایی در ویلیج ونگارد و جزکلاب‌های دیگر نیویورک، برای اولین بار (۱۹۶۴) به همراه پیام آوران جز آرت بلیکی تور برگزار کرد.
زندگی حرفه‌ای
از ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸ به همراه کوارتت چارلز لوید با اجرای تور در سرتاسر دنیا و بیرون دادن آلبوم‌هایی پرفروش، سریعن تبدیل به گروهی تأثیرگذار در تحول صحنهٔ موسیقی جَز در اواخر دههٔ ۶۰ شدند.
بعد از آن او تریوی خود را به همراه چارلی هیدن و پل موتیان تشکیل داد و سپس در ۱۹۷۰ با گروه فیوژن الکتریک مایلز دیویس به عنوان نوازندهٔ پیانو الکتریک و ارگان کار کرد. تا اینکه در ۱۹۷۱ همکاری بلندمدت خود را با کمپانی ECM و تهیه‌کنندهٔ آلمانی مانفرد ایشر آغاز کرد، همکاری ای که تا به امروز ادامه داشته و نتیجهٔ آن ضبط بیش از ۶۰ آلبوم بوده‌است. آلبوم‌های تکنوازی حاصل از این همکاری، به تعریف دوبارهٔ نقش پیانو در موسیقی معاصر کمک زیادی کردند، از جمله آلبوم‌های کتاب راه‌ها (۱۹۸۷)، پله کان (۱۹۷۶)، کنسرت وین (۱۹۹۱)، آلبوم بسیار موفق ملودی در شب، با تو (۱۹۹۱) که در دوران بیماری سندرم خستگی مزمن او ضبط شد و کنسرت کلن (۱۹۷۵) که تبدیل به پرفروش‌ترین آلبوم سولوی پیانوی تاریخ شد.
اما بسیاری، بهترین کارهای جرت را همکاری او با تریوی درخشان او متشکل ازگری پیکاک (بیس) و جک دجانت (درام) می‌دانند، تریویی که طی سه دههٔ اخیر با اجراهای متعدد و ضبط آلبوم‌هایی بینظیر از جمله استانداردها (۱۹۸۳)، تغییرناپذیر (۱۹۸۷) و بدرود پرندهٔ سیاه (۱۹۹۱) - شاهکاری که به یادبود مایلز دیویس، دو هفته بعد از مرگ او ضبط شد- خود را به عنوان یکی از برترین تریوهای تاریخ جز معرفی کردند.
منابع
- https://musicians.allaboutjazz.com/index_new.php?url=keithjarrett&&width=1366
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Keith Jarrett». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ مارس ۲۰۱۷.
