گردشگری کشاورزی

گردشگری کشاورزی عملی است برای جذب گردشگران به یک منطقه، در اصل برای اهداف کشاورزی. گردشگری کشاورزی با جذب گردشگران به مناطق روستایی باعث ایجاد شکلی از آرامش روحی و روانی در آن‌ها شده که به دنبال روند رو به رشد نوعی گردشگری است که هم آموزشی و هم تفریحی است. همچنین این نوع از گردشگری گزینه دیگری برای تنوع فعالیت‌های کشاورزان / کارآفرینانی است که مایل به فعالیت‌های کشاورزی / مهمان نوازی در مزرعه خویش بوده و این امر فعالیت‌های اقتصادی بیشتری را در مناطق روستایی به ارمغان می‌آورد. به‌طور کلی تصوری که از گردشگری وجود دارد، این است که برای شکل‌گیری گردشگری نیاز به محرک‌ها و عناصر بزرگی است که بتواند جذب توریسم نموده و سبب ماندگاری گردشگر شود. در واقع آنچه از گردشگری و فعالیت‌های آن در اذهان تداعی می‌شود، گردشگری فعالیتی است که نیاز به سرمایه و امکانات زیرساختی فراوانی دارد. این تصویر گردشگری توده ای ممکن است کارآفرینان کوچک را که توریست را به عنوان یک گزینه جایگزین برای افزایش درآمد خود در نظر می‌گیرند، از بین ببرد. با این حال، گردشگری کشاورزی را می‌توان در یک مقیاس کوچک، کم‌اثر از منظر اثرات نامطلوب زیست‌محیطی، آموزش محور وبا فعالیت‌های تفریحی مشاهده کرد. گردشگری کشاورزی زیر مجموعه‌ای از صنعت بزرگ‌تری به نام گردشگری روستایی است که شامل استراحتگاه‌ها، سایت‌های بازار کشاورزان، تورهای غیر گردشگری کشاورزی، غیرانتفاعی و سایر فعالیت‌های اوقات فراغت و پذیرایی از مهمان بوده که گردشگران را به حومه‌ها جذب می‌کند. گردشگری کشاورزی یک مفهوم ترکیبی است که ادغام عناصر دو صنایع پیچیده، کشاورزی و سفر / گردشگری به منظور ایجاد و گسترش بازارهای سودآور جدید برای محصولات کشاورزی و خدمات در مزرعه و تجارب سفر برای گردشگران در یک بازار بزرگ منطقه ای است. اگر چه یک تعریف واحدی از گردشگری کشاورزی به‌طور گسترده و شناخته شده وجود ندارد، اما گردشگری کشاورزی شامل در هم تنیدگی مفاهیم مهم بازاریابی و توسعه اقتصادی است که امروزه در حال گسترش است(۱).

خانه روستایی در لیتوانی.
خانه روستایی در رومانی.

گردشگری کشاورزی در ایران

در ایران تاکنون از گردشگری کشاورزی به عنوان یک وسیله جهت رفع مشکلات روستاییان یا حفاظت از محیط زیست استفاده نشده و تنها تعداد معدودی از روستاها مانند ماسوله، ابیانه، کندوان و … در طول سال‌های اخیر مقصد گردشگران بوده‌است.

روستاهای با قالبیت گردشگری در ایران

با توجه به تنوع اقلیم و آب و هوا در ایران، روستاهای بیشماری می‌توان یافت که زمینه جذب گردشگر را دارند. همچنین جذب گردشگر می‌تواند تأثیر زیادی بر رشد روستا داشته باشد. به عنوان نمونه می‌توان به روستای شاندیز مشهد اشاره کرد که هم‌اکنون به شهر تبدیل شده‌است و سالانه پذیرای میلیونها گردشگر است.

گردشگری روستایی

به عمل و فرایند گذران وقت در خارج از خانه که به منظور تفریح، آرامش و لذت انجام شود و هدف کسب درآمد و اشتغال در آن مطرح نباشد، گردشگری و به افراد شامل این تعریف، گردشگر گفته می‌شود. گردشگری محصولی از تمهیدات اجتماعی جامعه مدرن است که از قرن 17 به دنبال پیدایش طبقه متوسط، به طور گسترده در اروپای غربی آغاز شده است. البته گردشگری با هدف زیارت پیشینه به مراتب قدیمی تری دارد اما سایر انواع گردشگری را می‌توان حاصل توسعه جوامع مدرن دانست.[1]

جستارهای وابسته

منابع
  1. «گردشگری کشاورزی».

گردشگری کشاورزی، بخشی از گردشگری روستایی، روهاناپی مِحالی اِ راچی، گروه مدیریت کشاورزی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه سابرگامووی سریلانکا، ۲۰۱۷ مترجم: حبیب محمودی چناری

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.