گورگیاه
گیاهی است انبوه، گسترده و خوش‌خوراک که با چندین مرتبه رشد مجدد در سال نسبت به چرای مفرط مقاوم می‌باشد. سنبله‌های این گیاه بر روی هر گره محور اصلی سنبله به صورت بندبند قرار گرفته‌است. بعضی از این انواع دارای دم گل بلندی است که گاهی سنبله آن عقیم و پوشیده از موهای ظریف می‌باشد. ساقه‌های این نباتات سخت بوده، سنبلچه‌ها در یک سنبل مرکب قرار گرفته‌است و چنانچه این گیاه بیش از حد رشد نماید خشبی شده از کیفیت علوفهای آن به میزان فراوانی کاسته می‌گردد.
| گورگیاه | |
|---|---|
 | |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | گیاهان گلدار |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | تک‌لپه‌ای‌ها |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | دولپه‌ای‌های کاملینید |
| راسته: | گندم‌سانان |
| تیره: | گندمیان |
| سرده: | علف لیمو (سرده) |
| گونه: | C. schoenanthus |
| نام علمی | |
| Cymbopogon schoenanthus Spreng. | |
گورگیاه (Andropogon spp) از گیاهان علوفهای است.
این گیاه از غرب اروپا تا مرکز آسیا پراکنده می‌باشد و در ایران نیز وجود دارد.
دوگونه از این گیاه بنام‌های A.Faveolatus و A.KellerI در سومالی مورد تغذیه شترها واقع می‌گردند.[1]
گورگیاه گیاهی است که گورخر آن را به رغبت تمام می‌خورد، و مزه قرنفل و مصطکی می‌دهد. گورگیاه یا کاه مکی، از گندمیان صنعتی، از دسته غلات است که خوشه‌های معطر دارد.[2]
نام قدمی این گیاه، اذخر می‌باشد.[3]
منابع
- مقاله گیاهان مرتعی مورد استفاده شتر تألیف دکتر احسان مقدساز انتشارات معاونت امور دام وزارت جهاد کشاورزی، تهران، 1374
- گل گلاب ص ۲۹۷، در لغتنامه دهخدا
- «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ مارس ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۲ مارس ۲۰۱۷.