یوسف بخشی خوانساری
یوسف بخشی خوانساری (۱۲۹۸ در خوانسار - ۱۳۵۸ در ری) شاعرایرانی بود.[1] عمده شهرت بخشی به خاطر سرودن اشعاری به گویش محلی خوانساری می‌باشد وی همچنین دارای اشعاری به زبان فارسی نیز می‌باشد.
نمونه اشعار به زبان فارسی
| دیشب گره از زلف تو واکردم و رفتم | دیوانه‌ای از بند رها کردم و رفتم | |
| دل حلقهٔ گیسوی تو بر گردن خودداشت | از گردنش این سلسله واکردم و رفتم | |
| تا موی تو را باز پریشان نکند باد | بسیار سفارش به صبا کردم و رفتم | |
| صد جور به من کردی و من هیچ نگفتم | جز آن که به جان تو دعا کردم و رفتم | |
| می‌سوزم ازین شعلهٔ جان سوزکه خودرا | از عشق تو انگشت‌نما کردم و رفتم |
نمونه اشعار به گویش خوانساری
| با قلا مایه یی قلای نری | ورشه ری درخت صنیبری | |
| تا به واچن گه نخچه ژون دررت | با هم از عشق پر زشور و شری | |
| شی خود بخچه ساتن لونه | صحب ژون کرت با دماغ تری | |
| هر قلایی خبر گنا بومه | بخچه هیاره ژون ز هر گذری | |
| به نک اون یکی به نازوله | به نک این یکی به پیش و پری |
آثار[2]
- تذکره شعرای خوانسار
- ترانه‌های خوانسار
- مشاعره خرس و خر "مشترکا با لاهوتی گلپایگانی"
- دیوان اشعارخوانساری
منابع
- «یوسف بخشی خوانساری». دریافت‌شده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۶.
- «یوسف بخشی شاعر دردآشنای خوانساری». دریافت‌شده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۶.
- فضل‌الله زهرایی، گلستان خوانسار
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.