آتشکده نوشیجان
آتشکده نوشیجان نامِ آتشکده‌ای باستانی در ایران است. این اثر در تاریخ ۳ بهمن ۱۳۴۶ با شمارهٔ ثبت ۷۶۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[2] این آتشکده از مهم ترین و قدیمی ترین آتشکده های ایران است.
| آتشکده نوشیجان | |
|---|---|
 | |
| نام | آتشکده نوشیجان |
| کشور | ایران |
| استان | استان همدان |
| شهرستان | ملایر |
| اطلاعات اثر | |
| نام‌های دیگر | تپه نوشیجان |
| کاربری | آتشکده |
| دیرینگی | مادها |
| دورهٔ ساخت اثر | مادها |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۷۶۳ |
| تاریخ ثبت ملی | ۳ بهمن ۱۳۴۶ |
  آتشکده نوشیجان روی نقشه ایران
۳۴٫۳۶۵۵۰۳۷۶°شمالی ۴۸٫۶۳۳۲۶۵۴۲°شرقی | |
موقعیت
آتشکده نوشیجان در حدود ۲۰ کیلومتری شمال غرب ملایر ، در منطقه‌ای به نام شورکات در بالای تپه ای طبیعی به ارتفاع حدود ۳۷ متر قرار گرفته است.[3]
تاریخچه و کاوش ها
کاوش ها
از سال ۱۳۴۶ خورشیدی به سرپرستی دیوید استروناخ حفریات علمی در این محل آغاز گردید که منجر به شناسایی سه دورهٔ فرهنگی در سه طبقه مجزا شد. طبقه سوم متعلق به دوره اشکانیان، طبقه دوم مربوط به هخامنشیان و طبقه اول به مادها تعلق دارد.
این تپه محل استقرار مادها از نیمه دوم قرن هشتم تا نیمه اول قرن ششم پیش از میلاد بوده است.
بخش‌های آتشکده
در تپه نوشیجان بخش‌های مختلفی به جا مانده‌اند که عبارتند از: بنای قدیمی جبهه غربی (نخستین نیایشگاه)، تالار ستوندار (آپادانا)، معبد مرکزی (دومین نیایشگاه)، اتاق‌ها و انبارها، تونل، حصار و دژ.
جستارهای وابسته
پانویس
- «تنها اثر به جا مانده مادها». موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ مارس ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱٥.
- «ارگ باستانی نوشیجان رکورددار بازدید گردشگران نوروزی ملایر». ایرنا. ۱۶ فروردین ۱۳۹۴. دریافت‌شده در ۵ اسفند ۱۳۹۶.
- «آتشکده نوشیجان». وبسایت سیری در ایران. دریافت‌شده در ۱۷ آذر ۱۳۹۳.