آتشکده
آتَشکَده، یا آتَشگاه یا دَرِ مِهر، به گونهای از نیایشگاههای زرتشتیان گفته میشود که در آن آتش در جایگاه ویژهای جای گرفتهاست و مهمترین نیایشهای دینی در آن و در برابر آتش انجام میگیرد. از جمله نیایشها خواندن اوستا و گاتها است.
| از سلسله مباحث |
| مزدیسنا |
|---|
![]() |
|
|
.jpg.webp)
بناهای چارتاقی

بسیاری از بناهای چارتاقی در سطح کشور - به تصّور آتشکده - یا بهطور کامل تخریب شده یا تغییر کاربری داده شدهاست؛ ولی تعدادی هم مانند چهار طاقی بازه هور ، چهارتاقی نیاسر و چارطاقی تفرش، سالم ماندهاند. چارتاقیها را آتشکدههای دوره ساسانی میدانند.
بنای آتشکدهها

بنا بر نظر احمد تفضلی اطلاعات ما دربارهٔ آتشکدهها عموماً از دوره ساسانی و اسلامی است. شکل و بنای آتشکدهها در همه جا یکسان بوده، معمولاً هر آتشکده هشت درگاه و چند اتاق هشت گوشه داشته و آتشدان در وسط بنا واقع بوده و پیوسته آتش مقدس در آن میسوختهاست. اما با گذر زمان و به تدریج در دین زرتشت مقرر میشود که آفتاب بر آتش نتابد؛ بنابراین آتش را در فضای باز نگهداری نکرده و اتاقی در وسط بنا ساختند که آتشدان در آن جای داشت. شمار آتشکدهها بسیار بود و بنیاد آنها به زمان پیش از زرتشت، یعنی زمان پیشدادیان (هوشنگ و جمشید) میرسید؛ ولی در دوره ساسانیان سه آتشکدهٔ مشهور بدین قرار بود:
- آتشکده آذرگشنسب (آذرگشسب یا آذرجشنس) واقع در شهرستان تکاب
- آتشکده آذربرزینمهر در ریوند خراسان
- آتشکده کاریان یا آتشکده آذرفرنبغ کاریان در روستای کاریان از توابع جویم لارستان
به نام سه طبقهٔ اصلی اجتماعی در آن دوران یعنی طبقهٔ ارتشتاران و نظامیان، طبقهٔ کشاورزان و پیشه وران، و طبقهٔ موبدان و روحانیان، که با سه رنگ سرخ و سبز و سپید یا همان سه رنگ پرچم ایران مشخص میشدهاند، اهمیت مییابد. به زعم احمد تفضلی آتشکدهها بنا بر اهمیت نوع آتشی که در آن است، به سه دسته تقسیم میشوند: آتشِ بَهْرام، آدُران و دادگاه.
آتشکدههای خاموش
آتشکدههای زیادی چون کوه آتشکده، در ایران موجود است که پس از حمله اعراب به ایران و همچنین در دوران صفویه به زور خاموش شدند. تعدادی از آتشکدهها نیز به دست اعراب یا خود تندروهای ایرانی تخریب گشتند.
آتشکدههای مشهور
- آتشکده نوشیجان در ملایر
- آتشکده آذرگشنسب (تخت سلیمان)
- آتشکده کاریان
- آتشکده آذربرزینمهر
- آتشکده نیاسر کاشان
- آتشکده باکو
- آتشکده بردسوره در بخارا
- آتشکده آذر شبدر بلخ
- آتشکده آذرنوش آتشکدهای در بلخ که همچون آذرشب در خراسان بودهاست.
- آتشکده مرند
- آتشکده سیروان (یا ماسبذان) در استان ایلام، سیروان
- آتشکده اردشیر
- آتشکده دارابگرد
- آتشکده شاهپور در قسطنطنیه
- آتشکده پوران
- آتشکده کرکویه در سیستان
- آتشکده بارنوا در جنوب ایران
- آتشکده سرده در تفت یزد
- آتشکده سراب ذهاب
- آتشکده آذرباد در تبریز
- آتشکده آذرجو
- آتشکده خوار اصفهان
- آتشکده خورموج
- آتشکده درب مهر گوهر و مهربان اصفهان
- آتشکده کازرون
- آتشگاه اصفهان
- آتشکده نطنز
- آتشکده آتشکوه نیمهور
- آتشکده خورهه
- نیایشگاه آدریان
- آتشکده کرمان
- آتشکده سیاهگل
- آتشکده آشتیان
- آتشکده فیروزآباد
- آتشکده بازه هور: این آتشکده در روستای بازه حور در خراسان میانی میباشد که تا اندازهٔ فراوانی دستنخورده مانده ولی در خطر نابودی است.
- آتشکده اندبیل: آتشکدهٔ اندبیل واقع در شهرستان خلخال و منطقهٔ تفرجگاه اندبیل میباشد و از بنای آن هیچ چیزی باقی نمانده و فقط به محل آنجا آتشکده میگویند البته حفاریحای زیادی از سوی سودجویان انجام شده و آثار این محل دستخوش تغییراتی بودهاست.
- آتشکده یزد
- آتشکده خیرآباد
- آتشکده هارپاک (ابیانه)
نگارخانه
ساختمان آتشکدهها
آتشکده آذرگشسپ آذربایجان غربی
پرستشگاه آدریان تهران
.jpg.webp)
پرستشگاه مزرعه کلانتر میبد
آتشکده بازههور سناباد (مشهد)
آتشکده بهرام (ری) در تپه میل
آتشکده آتش بهرام مربوط به پارسیان هند.JPG.webp)

یک آتشکده مدرن در باختر هند
نقش آتشکده روی سکهها
سکه یزدگرد دوم ساسانی
سکه شاپور دوم ساسانی
سکهٔ پادشاه ایران هرمز دوم ساسانی و شهبانو ایفراهرمز در کنار دارِمهر نماد اصلی مزدیسنا.
سکه اردشیر یکم ساسانی
سکه اردشیر یکم ساسانی
جستارهای وابسته
پانویس
- «تنها اثر به جا مانده مادها». موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران. بایگانیشده از اصلی در ۱۶ مارس ۲۰۱۵. دریافتشده در ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱٥.
منابع
- اوشیدری، جهانگیر، دانشنامهٔ مزدیَسنا
- تفضلی، احمد، آتشکده، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد ۱، نسخه آنلاین. مقاله ۵۵



