گاو سریشوک
گاو سریشوک یا هذیوشاز موجودات افسانهای و اسطورهای ایران باستان است که ذکری از آن در اوستا نیز آمدهاست.[1].در اساطیر ایران باستان که به پیش از دوران زرتشت باز میگردند مردمان در دوران کهن قادر نبودند از سرزمینی به سرزمین دیگر بروند مگر بر پشت این گاو سوار شوند[2].بر طبق یکی از این اساطیر، در دوران تهمورث زمانی که مردم در حال جابجایی بر پشت این گاو بودند آتشدان آنها بر اثر توفان به دریا می ریزد و به جای آن سه آتش بزرگ اساطیر که همان آتشهای مقدس هستند جای آن را میگیرند و با درخشش و روشنایی خیرهکننده راه را برای عبور مردم نمایان می سازند[3].این گاو در فرشگرد یا بازسازی جهان آخرین جانوری است که قربانی میشود و تا آن زمان گوپت شاه که موجودی اساطیری به صورت نیم انسان-نیم گاو است از او نگهداری میکند.گاو سریشوگ با نام هذیوش نیز آمدهاست[1].
جستارهای وابسته
- آتش مقدس
- اساطیر ایران
- فرشگرد
- گوش (ایزد)
منبع
- فرهنگ و زبانهای باستانی ایران.محبوبه خدایی.تهران.نشر پازینه.1387.چاپ اول.صفحه246
- شناخت اساطیر ایران.جان هیلنز.نشر چشمه.تهران.1388.صفحه31
- زردشتیان باورها و آداب دینی آنان.مری بویس.ترجمه عسگر بهرامی.نشر ققنوس.چاپ یازدهم.ویراست دوم.1389.صفحه 117
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.