استودان
اَستودان یا ستودان که از دو بخش اَستو- (هسته :استخوان) و -دان (جایگاه) تشکیل شدهاست به معنی «جایگاه نگهداری استخوان» است. این جایگاهها که در دین مزدیسنا بخشی از آیین مردگان شمرده میشده حفرههایی است که به صورتهای منتظم و چهارگوش یا نامنتظم و ساده در درون سنگ کوه از پیش ایجاد میشدهاند و استخوان مردگان را پس از پوسیدن یا خورده شدن اجزاء غیر استخوانی لاشه توسط لاشخورها در «دخمه» بدانجا انتقال داده و در آنها نگه میداشتهاند. بعضی از استودانهای عهد ساسانی مشتمل بر نوشتههای مذهبی و نام، در گذشته بودهاست.[1] گوردخمه نیز روشی مشابه برای مردگان است.
بازماندهاستودانهای کهن را میتوان در شوشتر، نقش رستم، شهر ری و استان کرمان،یزد، ایران مشاهده کرد.
پانویس
- دانشنامهٔ مزدیسنا، ص ۱۰۶
جستارهای وابسته
منابع
اوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۱، شابک ۹۶۴−۳۰۵−۳۰۷−۵
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ استودان موجود است. |