آسیه‌خانم
آسیه‌خانم (۱۸۲۰ م. در یال‌رود - ۱۸۸۶ م. در عکا) ملقب به نواب، همسر اول بهاءالله و مادر عبدُالبهاء، ورقهٔ عُلیا و غُصنِ اَطهَر بود. وی دختر اسماعیل وزیر یال‌رودی بود. آسیه خانم در سال ۱۸۸۶ میلادی در عکا درگذشت و در باغ‌های بهایی در کوه کرمل دفن شد.[1]
آرامگاه آسیه‌خانم و پسرش غُصنِ اَطهَر در مرکز جهانی بهایی.
عقدنامه ازدواج بهاءالله و آسیه‌خانم.
سوزان استایلزمنک و ارویند شارما از آسیه‌خانم، دخترش بهیه‌خانم و طاهره قرةالعین به عنوان «سه زن مهم در آئین بهایی» یاد کرده‌اند.[2][3]
جستارهای وابسته
پانویس
- ترجمه از "Transfer of the Remains of the Brother and Mother of ‘Abdu’l-Bahá to Mt. Carmel," The Bahá’í World, vol. 8: 1938–40 (Wilmette, IL, USA: Bahá’í Publishing Committee, ۱۹۴۲) ۲۵۶
- Susan Stiles Maneck، Táhirih.
- Arvind Sharma، ۲۳۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.