آلوارز د آزودو
مانوئل آنتونیو آلوارز د آزودو (۱۲ سپتامبر سال ۱۸۳۱ – آوریل ۲۵ سال ۱۸۵۲)، شاعر، نویسنده داستان کوتاه، نمایشنامهنویس و جستارنویس برزیلی معروف به «مانکو» (از سوی دوستان نزدیکش) بود. او یکی از نمادهای اصلی فرارمانتیسم و داستان گوتیک در برزیل است. در آثار او تمایل زیادی به بازی با ایدههای متضاد همچون عشق و مرگ، عشق افلاطونی و طعنه، و سانتیمانتالیسم و بدبینی وجود دارد. او بیشترین تأثیر را از آلفرد دو موسه، فرانسوا-رنه دو شاتوبریان، آلفونس دو لامارتین، گوته و – بالاتر از همه – بایرون گرفته بود.[1]
آلوارز د آزودو | |
---|---|
زاده | Manuel Antônio Álvares de Azevedo ۱۲ سپتامبر ۱۸۳۱ São Paulo, São Paulo, Brazil |
درگذشته | ۲۵ آوریل ۱۸۵۲ (۲۰ سال) Rio de Janeiro, Rio de Janeiro, Brazil |
آرامگاه | Saint John the Baptist Cemetery, Rio de Janeiro, Brazil |
نام(های) دیگر | Job Stern |
پیشه | Poet, playwright, short story writer, essayist, Law student |
زبان(ها) | Portuguese |
ملیت | Brazilian |
دانشگاه | University of São Paulo |
دوره | 19th century |
سبک نوشتاری | Theatre, poetry, essay |
جنبش ادبی | Romanticism, Ultra-Romanticism |
کار(های) برجسته | نویج نات ونا مکوریویا لیرا دووینت آنس |
خویشاوندان | Inácio Manuel Álvares de Azevedo (father) Maria Luísa Mota Azevedo (mother) |
آثار آزودو پس از مرگش در بیست سالگی که در هنگام سوارکاری رخ داد، چاپ شد. در سالهای اخیر با اوج گرفتن خرده فرهنگ گوت آثار آزودو چاپ و بسیار محبوب شد.
منابع
- "Álvares de Azevedo". Wikipedia. 2018-09-18.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Álvares de Azevedo». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۹ دسامبر ۲۰۱۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.