آندریا بوچلی
آندریا آنجل بوچلی (به ایتالیایی: Andrea Angelo Bocelli) خوانندهٔ نابینای تنور اهل ایتالیا است. برخی کارهای او در ایران نیز منتشر شده‌است.
| آندریا بوچلی | |
|---|---|
 آندریا بوچلی | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| نام شناسنامه‌ای | آندریا آنجل بوچلی |
| زاده | ۲۲ سپتامبر ۱۹۵۸ (۶۲ سال)لایاتیکو، توسکانی |
| وبگاه | www.andreabocelli.com |
| نوع صوت | تنور |
سلن دیون خواننده نامدار کانادایی درباره بوچلی جمله ای معروف دارد :« اگر خدا صدایی دارد حتماً آن صدا صدای بوچلی است»
زندگی
آندریا بوچلی در ۲۲ سپتامبر ۱۹۵۸ در روستایی در شهر لایاتیکو در توسکانی به دنیا آمد. او در همان کودکی از تنبلی چشم رنج می‌برد. آندریا در ۶ سالگی به دلیل علاقه فراوان به موسیقی در آموزشگاهی به یادگیری پیانو پرداخت و هم‌زمان به اپرا روی آورد. او در کنار علاقه‌اش به موسیقی، ورزش را نیز دنبال می‌کرد و طی بازی فوتبال در سن ۱۲ سالگی با اصابت توپ به چشمش بینایی خود را کامل از دست داد. او پس از این موضوع تصمیم می‌گیرد با اینکه به پیانو، فلوت و ساکسیفون تسلط داشت در مدرسه نابینایان ادامه تحصیل دهد. او در حقوق دکترای خود را نیز دریافت کرد. اما دوباره به موسیقی روی آورد.
بوچلی در اوایل کارش به عنوان آواز خوان در یک سالن پیانو یا پیانوبار با همسر اولش ، انریکا چنزاتی (به انگلیسی : Enrica Cenzatti) ملاقات کرد. آنها در ۲۷ ژوئن سال ۱۹۹۲ ازدواج کردند. حاصل این ازدواج دو پسر اولی به نام آموس ، در فوریه ۱۹۹۵ به دنیا آمد و پسر دوم آنها بنام متئو ، در اکتبر ۱۹۹۷ به دنیا آمد. این زوج در سال ۲۰۰۲ از هم جدا شدند. در ۳۰ آوریل سال ۲۰۰۰ ، پدر بوچلی ، الساندرو بوچلی درگذشت. بوچلی در سال ۲۰۰۲ با مدیر برنامه های خود خانم ورونیکا برتی (به انگلیسی: Veronica Berti) آشنا شد و تا کنون با وی زندگی می کند . این زوج در سپتامبر ۲۰۱۱ ، اعلام کردند که برتی در بهار انتظار فرزند اول او و فرزند سوم بوچلی را دارد. ویرجینیا ، دختر اول بوچلی ، در ۲۱ مارس سال ۲۰۱۲ به دنیا آمد. این زوج در یک ویلای بزرگ در فورته دی مارمی زندگی می کنند. همسر اول بوچلی و دو پسرش در محل زندگی قبلی این زوج در همان کومونه ، در ورسلیا در ناحیه توسکانی زندگی می کنند.آندره در ۲۱ مارس سال ۲۰۱۴ با ورونیکا برتی در در پناهگاه مونتنرو در شهر ساحلی لیورنو ، ایتالیا ازدواج کرد. اگرچه او نابینا است ، اما بیشتر از هر چیزی در زندگی خود از اسب سواری لذت می برد. همچنین در ۱۱ آگوست سال ۲۰۰۳ بخشی از ساحل یسولو ، در دریای آدریاتیک ایتالیا ، به نام بوچلی نامگذاری شد. بوچلی خود هوادار پرشور باشگاه فوتبال اینتر میلان است. وی در مصاحبه ای در پیزا ، به گروهی از هواداران اینتر گفت : "اشتیاق من به اینتر در سالهای دانشگاه من شروع شد ، زمانی که اینتر برنده همه عناوین در لیگ ایتالیا شد. و وقتی که اینتر در سال ۲۰۱۰ فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد ، من با دوستانم بودم و از رادیو بازی را دنبال میکردم و آن شب پس از پیروزی سه گانه تیم محبوبم اشک شادی ریختم بنحوی که فکر نمی‌کنم در آن لحظه کسی در ایتالیا به این اندازه شاد شده باشد."
افتخارها
- اولین جایزه خود را در سال ۱۹۶۸ در سن ده سالگی دریافت نمود.
- در سال ۱۹۷۰ در سن دوازده سالگی برای اجرای اثری جایزه‌ای دریافت کرد.
- مدتی با لوچیانو پاواروتی همکاری داشت.
- در سال ۱۹۹۳ در جشنواره موسیقی سانرموی برنده رکورد جایزه تازه واردان شد.
- آهنگ‌های او تا دو هفته متوالی در صدر پر فروش‌ترین آلمان، ایتالیا، فرانسه، هلند و بلژیک قرار گرفت.
- او با اولین آلبوم حرفه‌ای خود برنده جایزه صفحه طلایی شد.
- در سال ۱۹۹۷ جایزه اکو را با همکاری با سارا برایتمن دریافت کرد.
- او با اجرای آهنگ در آمریکا به کاخ سفید دعوت شد.
- او در سال ۱۹۹۸ جایزه بهترین موسیقی گر کلاسیک و خواننده ایتالیایی را در جشنواره موسیقی جهان در مونت کارلو دریافت کرد.
- در مراسم جوایز گرمی و اسکار بهترین ترانه متن بود، ترانه The Prayer که در فیلم انیمیشن Quest for Camelot برادران وارنر از آن استفاده شد و جایزه گلدن گلاب را نصیب بوچلی کرد.
- در رتبه اول تا سوم موسیقی جهان قرار گرفت.
- در جشن هنر سالیانه سلطنتی در انگلیس به دعوت ملکه الیزابت برنامه اجرا کرد.
- در مراسم سالیانه NIAF (انجمن ملی ایتالیا و آمریکا)، بوچلی همراه با ارکستر جوانان انستیتو بوچرینی برنامه‌ای به همین مناسبت اجرا کردند که این مراسم از طریق ماهواره پخش شد.
- در سال ۲۰۰۲ جایزه بهترین هنرمند ایتالیایی و بهترین کلاسیک گر را تصاحب کرد.
آلبوم ها
- ایل مَرِ دِلاسِررا (۱۹۹۴)
- بوچلی (۱۹۹۵)
- رومانزا (۱۹۹۶)
- آریا (۱۹۹۷)
- سرود روحانی و ستایش برای جهان (۱۹۹۷)
- سرود روحانی و ستایش برای جهان ۲(۱۹۹۸)
- سونیو(۱۹۹۹)
- سِکرِد آریا (۱۹۹۹)
- وِردی (۲۰۰۰)
- چِلی دی توسانا(۲۰۰۱)
- احساس (۲۰۰۲)
- آسمان توسکا (۲۰۰۳)
- آندره‌آ (۲۰۰۴)
- آمور عشق (۲۰۰۶)
- ویور: بهترین‌های آندریا بوچلی(۲۰۰۷)
- اینکانتو (۲۰۰۸)
- کریسمس من (۲۰۰۹)
- پَسیونه [اشتیاق](۲۰۱۳)
- سینما (۲۰۱۵)
- سی[چرا] (۲۰۱۶)
و تعدادزیادی آلبوم بهمراه دیگر خوانندگان مطرح ایتالیا و جهان
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Andrea Bocelli». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ ژانویه ۲۰۱۴.
