احمد قناری خلخالی
شیخ احمد قناری خلخالی (؟ - ۱۵۶۷م) ادیب ایرانی در سدهٔ دهم هجری/شانزدهم میلادی بود.[1][2][3][4]
| احمد قناری خلخالی | |
|---|---|
| زادهٔ | نامعلوم خلخال |
| درگذشت | ۱۵۶۷م/ ۹۷۵ق قزوین |
| پیشه | آموزگار، ادیب، شاعر |
| عنوان | شیخ |
زندگی
احمد نوهٔ ابویزید خلخالی در سالی نامعلوم در خلخال زاده شد. نزد غیاث‌الدین منصور به تحصیلات پرداخت و در ادبیات فارسی و عربی برجسته گشت. او بیشتر در قزوین زیست و آنجا به آموزش می‌پرداخت.[1]
خلخالی در سال ۹۷۵ق/۱۵۶۷م در قزوین درگذشت؛ ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:[1]
| شیخ احمد آن شاعر و آن ادیب کار آگاه | تا کشید از این عالم، رخت خویشتن ناگاه | |
| بهر سال تاریخش، فاضلی مکرر گفت: | آه شیخ احمد آه، آه شیخ احمد آه |
جستارهای وابسته
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به احمد قناری خلخالی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
منابع
- نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۳۳۲.
- آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ (۱۳۳۷). آتشکده آذر. انتشارات علمي. ص. ۳۵.
- سامی, شمس‌الدین (1311). قاموس الأعلام (به ترکی عثمانی). پنجم. p. ۳۴۳۷.
- محمدعلی تربیت. دانشمندان آذربایجان. تبریز: بنیاد کتابخانه فردوسی. صص. ۳۰۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.