ادوارد چارلز هاوارد

ادوارد چارلز هاوارد (به انگلیسی: Edward Charles Howard)، (زاده ۲۸ مه ۱۷۷۴ – درگذشته ۲۸ سپتامبر ۱۸۱۶)[1] کوچکترین برادر برنارد هاوارد، دوازدهمین دوک نورفولک، شیمی‌دان بریتانیایی بود، که از او به عنوان «اولین مهندس شیمی برجسته» یاد شده‌است.[2]

ادوارد چارلز هاوارد
FRS
زادهٔ۲۸ مهٔ ۱۷۷۴
درگذشت۲۸ سپتامبر ۱۸۱۶ (۴۲ سال)
ملیتبریتانیایی
پیشهشیمی‌دان
شناخته‌شده برایاولین مهندس شیمی برجسته
کارهای برجستهتجزیه و تحلیل ترکیب شهاب‌سنگ‌های آهنی
جایزه(ها)مدال کاپلی به خاطر کارش روی جیوه در سال (۱۸۰۰)
هاواردیت

او در ژانویه ۱۷۹۹ به عنوان همکار انجمن سلطنتی انتخاب شد و در سال ۱۸۰۰ به خاطر کارش روی جیوه مدال کاپلی انجمن را دریافت کرد. او فولمینات جیوه (II) که ماده منفجره قدرتمندی است کشف کرد. وی در سال ۱۸۱۳ روشی را برای جداسازی شکر اختراع کرد که شامل جوشاندن آب نیشکر نه در یک کتری باز، بلکه در یک ظرف بسته که با بخار گرم و تحت خلاء جزئی نگهداری می‌شد، بود. در فشار کم، آب در دمای کمتری به جوش می‌آید، بنابراین روش هاوارد هم در مصرف سوخت صرفه‌جویی می‌کند و هم میزان شکر از دست رفته در کاراملیزه شدن را کاهش می‌دهد. این اختراع، که به دیگ خلاء هاوارد معروف است، هنوز هم مورد استفاده است.

هاوارد به ترکیب شهاب‌سنگ‌ها به ویژه «شهاب‌سنگ‌های آهنی» هم علاقه‌مند بود. وی دریافت که بسیاری از شهاب‌سنگ‌ها دارای آلیاژ نیکل و آهن هستند که در روی زمین یافت نمی‌شود و بنابراین ممکن است از آسمان سقوط کرده باشند. اکنون نوعی از شهاب سنگ به افتخار او هاواردیت نامیده شده‌است.

منابع

  1. Walker, William (1864). Memoirs of the distinguished men of science of Great Britain living in the years 1807–1808. London: E. & F. N. Spon. pp. 63–64.
  2. Transactions of the Institution of Chemical Engineers (1951), volume 29, page 163.

منابعی برای مطالعه بیشتر

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.