امنیت آب

امنیت آب بنا به تعریف عبارت است از اطمینان از وجود آبی با کیفیت و کمیت مناسب جهت سلامت، معیشت و تولید، ضمن قابل قبول بودن خطرات مرتبط با آب.[1] به نقل از نهاد مشارکت جهانی در توصیف امنیت آب آمده‌است: «در جهان فاقد امنیت آب، توسعهٔ پایدار، حاصل نخواهد شد. در جهانِ دارای امنیت آب، اهمیت ارزش واقعی آب و اهمیت مصرف آب برای حیات و رفاه انسان، یکی می‌شوند. در جهان دارای امنیت آب، قدرت تولیدی آب تحت کنترل درآمده و نیروی تخریبی آن به حداقل می‌رسد. امنیت آب، به معنی اداره و رسیدگی به حفاظت زیست‌محیطی و اثرات منفی مدیریت ضعیف، نیز می‌باشد. در امنیت آب، پایان دادن مسئولیت پراکندهٔ آب و یکپارچه‌سازی مدیریت منابع آب در تمامی بخش‌ها از جمله امور مالی، برنامه‌ریزی، کشاورزی، انرژی، گردشگری، صنعت، آموزش و سلامت، مورد توجه قرار می‌گیرد. جهان دارای امنیت آب، باعث کاهش فقر، ارتقاء آموزش و بالابردن استانداردهای سطح زندگی، می‌شود. جهان دارای امنیت آب، جهانی است که در آن کیفیت زندگی برای همه بهبود یافته است، به ویژه برای آسیب‌پذیرترین افراد - معمولاً زنان و کودکان - که بیشترین منفعت را از حکمرانی خوب آب می برند.»[2] مناطقی از جهان که به احتمال زیاد دارای امنیت آبی نیستند، مکان هایی هستند که بارندگی کم و رشد جمعیت سریع با وجود کمیابی آب شیرین را تجربه می‌کنند و بر سر یک منبع آب مشترک (بین‌المللی) رقابت دارند.[3]

نقشهٔ جهان در سال ۲۰۱۲ که در آن مناطق سرخ‌رنگ با بیشترین بحران آب مواجه هستند

پیش‌زمینه

هنگامی که آب کافی برای هر فرد در یک منطقه وجود داشته باشد و منبع آب در معرض ناپدید شدن نباشد، امنیت آب حاصل می‌شود.[2] در درازای تاریخ درگیری‌های بسیاری بر سر استفاده از آب رودخانه‌ها مثل رودخانه‌های دجله و فرات وجود داشته است.[4] مثال سیاسی دیگر، کنترل اسرائیل از زمان تأسیس آن بر منابع آبی در منطقهٔ شام است،[5] جایی که اسرائیل منابع آبی خودش را تامین می کند و این موضوع یکی از چندین محرک جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷ بود. امنیت آب گاهی با اجرای نمک‌زدایی آب، خطوط لولهٔ بین منابع و کاربران، مجوزهای آب با سطوح امنیتی متفاوت و حتی جنگ دنبال می شود. تخصیص آب بین کاربران رقیب، به طور فزآینده‌ای با استفاده از برنامه‌های کاربردی قیمت‌گذاری مبتنی بر بازار برای مجوزهای آب، تعیین می‌شود.[6]

آب شیرین

آب به معنای کلی آن در سطح کرهٔ زمین با کمبود مواجه نیست؛ ولی بنا به گزارش سازمان ملل متحد کل آب شیرین برای محیط‌زیست و انسان چیزی کمتر از ۱ درصد کل آب موجود در کرهٔ زمین است. آبی که توسط مواد شیمیایی تغییردهندهٔ آب مثل فاضلاب یا هر مادهٔ شیمیایی مضر دیگر حاصل از استفاده مداوم قبلی، آلوده یا تخریب نشده، آب شیرین قابل استفاده است.[7] میزان افزایش مصرف آب در قرن بیستم دو برابر میزان رشد جمعیت بوده‌است. پیش‌بینی می‌شود که میزان بهره‌برداری از آب تا سال ۲۰۲۵ میلادی در کشورهای در حال توسعه به میزان ۵۰ درصد و در کشورهای توسعه یافته به میزان ۱۸ درصد افزایش یابد.[8] تا سال ۲۰۲۵ یک میلیارد و هشتصد میلیون نفر در کشور یا مناطقی زندگی خواهند کرد که با کمبود مطلق آب روبرو هستند و ممکن است که دو سوم جمعیت جهان تا سال ۲۰۲۵ در شرایط تنش آبی بسر برند.[9] پژوهشگران MIT دریافتند که تا سال ۲۰۵۰، بیش از نیمی از جمعیت جهان در مناطق دارای تنش آبی زندگی خواهند کرد و یک میلیارد نفر دیگر ممکن است فاقد آب کافی باشند.[10]

تهدیدات

رایج‌ترین تهدید برای امنیت آب، کم‌آبی است. بارندگی کم، تغییر اقلیم، تراکم بالای جمعیت و تخصیص بیش از حد یک منبع آب، از جمله علت‌های کم آبی هستند. خشکسالی‌ها در کالیفرنیا، مثالی از کم‌آبی دوره‌ای در ایالات متحده است. تهدیدات زیست‌محیطی، دستهٔ دیگری از تهدیدات برای امنیت آب هستند.[11] این تهدیدات شامل آلودگی‌هایی مثل مخاطرات زیستی (مواد بیولوژیکی که می‌توانند به انسان‌ها آسیب برسانند)، تغییر اقلیم و مخاطرات طبیعی می‌باشند. آلاینده‌ها می‌توانند به طور طبیعی از طریق سیل وارد یک منبع آب شوند. اگر که یک جمعیت تأمین آب خود را از آب سطحی به آب زیرزمینی تغییر دهد، آلاینده‌ها نیز می‌توانند مشکل ساز باشند. حوادث طبیعی مثل طوفان‌ها، زمین‌لرزه‌ها و آتش‌سوزی‌ها می‌توانند به سازه‌های دست بشر مثل سدها، آسیب برسانند و آبراه‌ها را با آوارها و نخاله پر کنند. تهدیدات دیگر برای امنیت آب شامل تروریسم و تشعشعات ناشی از یک واقعهٔ هسته‌ای است.[12]

پژوهش

بر اساس مطالعه منتشر شده در نشریه Nature در سال ۲۰۱۰، حدود ۸۰ درصد جمعیت جهان در مناطقی زندگی می کنند که در آنجا تهدیدهایی برای امنیت آب وجود دارد. امنیت آب، تهدیدی مشترک برای انسان و طبیعت است و همه گیر است. استراتژی های انسانی مدیریت آب می تواند برای حیات وحش مضر باشد مثل مهاجرت ماهی ها. مناطقی با کشاورزی پرقوت و متمرکز و جمعیت متراکم مثل ایالات متحده و اروپا، تهدید زیادی برای امنیت آب دارند. به طور فزاینده ای از آب به عنوان سلاحی در درگیری استفاده می شود.[13] عدم امنیت آب همیشه با یک یا چند مسئله از جمله فقر، جنگ و درگیری، رشد و ترقی کم زنان و تخریب زیست محیطی، همراه است.[14] محققان تخمین می زنند که در طی سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ حدود ۸۰۰ میلیارد دلار آمریکا برای پوشش سرمایه گذاری سالانه جهانی در زیرساخت آب نیاز خواهد بود. حکمرانی خوب منابع آب می تواند به طور مشترک، حفاظت از تنوع زیستی و امنیت آب بشر را مدیریت کند. حفاظت از دشت های سیلابی به جای ساخت مخازن کنترل سیل، راهی مقرون به صرفه برای کنترل سیل ها است و در عین حال از تنوع زیستی حیات وحشی که در این مناطق وجود دارند، حفاظت می کند.[15]

لارنس اسمیت رئیس مؤسسه جمعیت، ادعا می کند که اگرچه اکثریت قریب به اتفاق سطح سیاره از آب پوشیده شده است، ۹۷ درصد این آب را آب شور تشکیل می دهد؛ آب شیرین مورد استفاده برای حیات انسان ها تنها ۳ درصد کل مقدار آب روی زمین است.[16] بنابراین، اسمیت معتقد است که رقابت بر سر آب در دنیای پر جمعیت، تهدیدی اصلی برای پایداری و بقای بشر به وجود می آورد، حتی تا آنجا پیش می رود که جنگ های جهانی فرض شده در مکاشفات یوحنا، بر سر کنترل ورقه های یخی نازک و مخازن تقریبا خشک شده، رخ می دهد.[16] با این حال، ظاهرا ۲ میلیارد نفر از سال ۱۹۹۰، به منبع آب سالم، که قبلا از آن محروم بوده اند، دسترسی پیدا کرده اند.[17] محاسبه شده که در کشورهای در حال توسعه درصد افرادی که به آب سالم دسترسی دسترسی دارند از ۳۰ درصد در سال ۱۹۷۰،[18] به ۷۱ درصد در سال ۱۹۹۰، ۷۹ درصد در سال ۲۰۰۰ و ۸۴ درصد در سال ۲۰۰۴، یعنی موازی با افزایش جمعیت، ارتقاء یافته است. پیش بینی می شود این روند ادامه یابد.[17]

زمین دارای منبع آب شیرین محدود ولی تجدیدپذیر است که در آبخوان ها، آب های سطحی و اتمسفر ذخیره شده است. اقیانوس ها منبع خوبی از آب قابل استفاده هستند اما مقدار انرژی لازم برای تبدیل آب شور به آب شرب با روش های مرسوم، زیاد و هزینه بر است و این توضیحی است برای اینکه چرا فقط بخش کمی از منبع آب جهانی از نمک زدایی حاصل می شود.[19] با این حال، فناوری های مدرن مثل "گلخانه‌های آب دریا"، از انرژی خورشیدی برای نمک زدایی آب دریا جهت مصارف کشاورزی و آشامیدن به شیوه ای بسیار مقرون به صرفه استفاده می کند.

مناطق و کشورهایی که بیشتر در خطر هستند

بر اساس نقشه منتشر شده توسط گروه مشاوره در زمینه تحقیقات بین المللی کشاورزی (CGIAR) کشورها و مناطقی که بیشترین تنش آبی را دارند شامل شمال آفریقا، خاور میانه، آسیای میانه، هند، چین، شیلی، آفریقای جنوبی و استرالیا هستند. کم آبی در جنوب آسیا نیز در حال افزایش است.

رقابت بین المللی

هنگامی که یک کشور آب بیشتری از یک منبع آب مشترک برداشت می کند، رقابت بین المللی بر سر آب می تواند افزایش یابد.[20] رقابت بین المللی اغلب کارآمدترین مسیر برای دستیابی به آب مورد نیاز است اما در دراز مدت اگر آب بیش از حد برداشت شود می تواند باعث درگیری شود. گفته می شود که بیش از ۵۰ کشور در ۵ قاره در خطر درگیری بر سر آب هستند.[21]

پروژه جنوب شرقی آناتولی ترکیه (Guneydogu Anadolu Projesi, GAP) بر روی فرات عواقب جدی احتمالی برای تامین آب در سوریه و عراق دارد. چین در حال ساخت سدهایی بر روی مکونگ است که موجب کاهش جریان آب در ویتنام، لائوس، کامبوج و تایلند خواهد شد.[22][23] نزاع بر سر آب در برخی مناطق درگیر، منجر شد به اینکه ساکنان برای محافظت از چاهها نگهبانانی را استخدام کنند. علاوه بر این، رودخانه آمو داریا، که بین ازبکستان، ترکمنستان، تاجیکستان و افغانستان مشترک است، تقریبا به طور کامل خشک شده است، آنقدر که از رسیدن به دریا/دریاچه آرال بازمانده و با سرعت نگران کننده و هشدار دهنده ای در حال تبخیر است. واقعیت این است که ترکمنستان قبل از جریان یافتن آب به ازبکستان مقدار زیادی از آب را در خود نگه می دارد.[24] درگیری بین مصر و اتیوپی بر سر سد بزرگ رنسانس اتیوپی در سال ۲۰۲۰ افزایش یافت.[25][26] مصر از ترس اینکه میزان آبی که از نیل دریافت می کند کاهش یابد، سد را یک تهدید بنیادی می داند.[27]

رقابت‌های ملی (درونی)

استرالیا

در استرالیا رقابتی بر سر منابع نظام رودخانه دارلینگ بین کوئینزلند ، نیوساوث ویلز و استرالیای جنوبی وجود دارد. در ویکتوریای استرالیا خط لوله پیشنهاد شده برای انتقال آب از دره گولبورن به ملبورن منجر به اعتراض کشاورزان شده است.

طرح کوههای برفی در جهت تأمین آب آبیاری و تولید برق از طریق نیروی برق آبی آب را از رودخانه برفی به رودخانه موری و رودخانه مورامبیجی منحرف می‌کند. در طی سال های اخیر دولت برای افزایش جریان های زیست محیطی به رودخانه برفی علی رغم خشکسالی شدید در حوضه آبریز موری دارلینگ اقداماتی انجام داده است. دولت استرالیا به منظور تلاش برای افزایش جریان های زیست محیطی، بازخرید تخصیص های آب یا املاک دارای تخصیص آب را انجام می‌دهد.

هند

در هند، میان ایالات ساحلی و کشورهای همسایه که نپال، چین، پاکستان، بوتان، بنگلادش وغیره هستند، رقابتی بر سر منابع آب در همه رودخانه های بین ایالتی به جز رودخانه براهماپوترا اصلی، وجود دارد.[28] منطقه وسیعی از شبه قاره هند دارای اقلیم استوایی است و به علت شرایط گرم و آفتابی مطلوب و تأمین آب سالانه و وجود آب کافی برای پاسخگویی به نرخ بالای تبخیر و تعرق، برای کشاورزی مساعد است. اگرچه منابع آب، برای تأمین تمام نیازمندی های شبه قاره کافی است، ولی شکاف های تأمین آب به علت توزیع زمانی و مکانی منابع آب میان ایالات و کشورها در شبه قاره باید پر شود.

در صورت عدم تقویت آب از آب مازاد رودخانه هایی مثل براهماپوترا، انشعابات هیمالیایی گنگ و جریان های غربی رودخانه های ساحلی گردنه های غربی، رقابت شدیدی بر سر آب موجود در رودخانه های بین ایالتی مثل کاوری، کریشنا، گوداواری، وامسادارا، مندوی، راوی-بیاس-سولتز، نارمادا، تپتی و ماهانادی درخواهد گرفت. همه حوضه های رودخانه ای حتی برای تأمین نیازهای آشامیدنی افراد، احشام و حیات وحش در طول فصل تابستان هنگامی که بارندگی ناچیز است، با کمبود شدید آب مواجه هستند.

سیاست داخلی ایالات متحده

در حال حاضر ایالات متحده یک سیاست امنیت آب داخلی منسجم ندارد.[29] پیش بینی می شود که امنیت آب در آینده یک مشکل می شود زیرا رشد جمعیت در آینده در مناطقی رخ خواهد داد که در حال حاضر دارای تنش آبی هستند.[3] اطمینان حاصل کردن از اینکه ایالات متحده به لحاظ آبی امن باقی بماند نیازمند سیاست هایی است که توزیع عادلانه منابع آب موجود، حفاظت منابع آب، دفع صحیح فاضلاب و حفظ زیرساخت آبی موجود را فراهم کند.[30][31] در حال حاضر هیچ محدودیت ملی برای برداشت آب زیرزمینی یا سطحی در ایالات متحده وجود ندارد. اگر محدودیت ها اعمال شوند، بیشترین افرادی که متأثر می شوند افرادی خواهند بود که بیشترین برداشت را از یک منبع آب داشتند. در سال ۲۰۰۵، ۳۱ درصد مصرف آب ایالات متحده برای آبیاری، ۴۹ درصد برای نیروگاه ترموالکتریک ۱۱ درصد برای تأمین عمومی، ۴٪ برای صنعت، ۲٪ برای پرورش آبزیان، ۱٪ برای مصارف خانگی و کمتر از ۱٪ برای دام، بود.[32]

در حال حاضر در مناطقی از ایالات متحده که آب زیادی وجود دارد، فقدان سیاست ملی آب مسأله‌زا نیست ولی در مناطقی که با کم آبی مواجه هستند، چالش برانگیز است. در آینده، برای انتقال آب از مناطقی که آب فراوان دارند به مناطقی که کم آبی دارند، یک سیاست امنیت ملی آب، باید اعمال شود. اگر سیاست های جدید اعمال شوند، ذینفعان اصلی ایالات (هم ایالات با آب زیاد و هم آب اندک)، کشاورزان، نیروگاهها و صنایع دیگر که مقدار قابل توجهی آب مصرف می کنند (مثل معدن و نفت و گاز)، خواهند بود.[29]

امنیت تأسیسات آب

بر اساس آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) "بهبود امنیت آب آشامیدنی مردم و زیرساخت های فاضلاب از زمان حوادث ۱۱ سپتامبر به اولویت اصلی تبدیل شده است. برای ارزیابی و کاهش آسیب پذیری در حملات احتمالی تروریستی، برنامه ریزی و پاسخگویی به شرایط اضطراری و حوادث، و توسعه تکنولوژی های امنیتی جدید جهت کشف و پایش آلاینده ها و جلوگیری از نقض امنیت، اقدامات قابل توجهی در دست انجام است."[33]

یکی از مهمترین فاکتورهای امنیت آب، تشخیص سریع و دقیق آلودگی است. EPA توصیه و رهنمودهایی برای سیستم های هشدار آلودگی که باید در تاسیسات و تجهیزات آب اعمال شوند را صادر کرده است. اصلی‌ترین چالش‌هایی که تأسیسات با آن روبرو هستند تشخیص سریع، دقیق و توانایی اقدام سریع در هنگامی است که مشکل آب وجود دارد. اگر آلودگی به اندازه کافی سریع تشخیص داده شود، از رسیدن (آلودگی) به مصرف کنندگان (consumers)[10] می توان جلوگیری کرد و از منابع آب اضطراری استفاده نمود.[34] در مواردی که هنوز احتمال رسیدن آلودگی به مصرف کنندگان وجود دارد، سیستم های ارتباطی کارآمد و سریع ضروری است. همه این عوامل، نیاز به آمادگی و رویکردهای اضطراری سازمان یافته و آزموده را نشان می دهد.

مقررات

از سال ۲۰۰۲، طبق قانون بیوتروریسم، یک شرکت آبرسانی که آب بیش از ۳۳۰۰ نفر را تأمین می کند باید حداقل اقدامات زیر را برای اطمینان حاصل کردن از امنیت تأمین آب انجام دهد:[35]

  • بررسی ارزیابی آسیب پذیری امکانات (تأسیسات) در برابر خرابکاری ها، خرابکاری های داخلی یا حمله تروریستی و ارسال گزارش به EPA.
  • نشان دهد که این امکانات در صورت بروز حادثه دارای یک برنامه پاسخ اضطراری به روز هستند.

طبق قانون امنیت آب آشامیدنی سال ۲۰۰۹، EPA اکنون به ایجاد استانداردهای عملکردی مبتنی بر ریسک برای سیستم های آبی جامعه که به بیش از ۳۳۰۰ نفر خدمت رسانی می کنند، ملزم است. کارخانه آب سینسیناتی سان فرانسیسکو و شهر نیویورک جزء شرکت های آبرسانی اصلی هستند که اقدامات امنیتی آب، مثل برنامه ریزی برای سیستم های هشدار دهنده آلودگی را در امکاناتشان به کار گرفته اند.[36]

اجزای امنیت تأسیسات آب

امنیت تأمین آب طیف وسیعی از عوامل را در بر می گیرد. سیستم های پیشگیری و تشخیص شامل همه یا برخی از موارد زیر هستند: دسترسی به داده های سلامت عمومی و شکایت مشتری، تجهیزات پایش کیفیت آب، نمونه گیری و تجزیه و تحلیل، امنیت سایبری که شامل مدیریت وضعیت و نرم افزار و سخت افزار سیستم های IT و امنیت فیزیکی. دریچه های امنیت و کنترل جریان، سیستم های ارتباطی سریع و مؤثر و تجهیزات تأمین اضطراری آب جزء بازیابی و مدیریت بحران برای زمانی که حوادث مهم آب اتفاق می افتد، می باشند.

SCADA، دستگاههای پایش آنلاین (زمان واقعی) کیفیت آب، سیستم های هشدار آلودگی، سیستم های تشخیص نفوذ، دستگاههای تشخیص آلودگی، دریچه های امنیتی، دوربین ها و حصارهای امنیتی، نرم افزار مدیریت وضعیت/ مدیریت اضطراری، مخازن تأمین اضطراری، پرسنل امنیتی، دستگاههای تخلیص یا تصفیه شخصی و بینش ضد تروریسم، تکنولوژی های خاص دخیل در امنیت آب هستند.

صلح آبی

صلح آبی روشی است که سعی دارد مسائل آب فرامرزی را به ابزاری برای همکاری تبدیل کند. این رویکرد منحصر به فرد برای تبدیل تنش های حول آب به فرصت هایی برای توسعه اجتماعی-اقتصادی، توسط گروه آینده نگری استراتژیک با مشارکت دولت های سوئیس و سوئد، توسعه یافته اند. وزیر امور خارجه سوئیس Didier Burkhalter در مجمع عمومی سازمان ملل چنین گفت:" صلح آبی یک رویکرد ابتکاری برای درگیر کردن رهبران سیاسی، دیپلمات ها و جمعیت ها در کنترل و مدیریت راه حل های مشترک برای مدیریت پایدار آب است."

صلح آبی بخشی از یک روند است که آب را بیشتر از یک کالای بازار به عنوان یک حق بشر تلقی می کند.[37] هنگامی که آب به عنوان یک حق بشر دیده شود، به مردم در مناطق با تنش آبی این قدرت را می دهد که منابع آب خودشان را به طور مؤثری مدیریت کنند.[38] اطمینان حاصل شدن از اینکه همه گروههای اجتماعی اقتصادی مردمی نه فقط گروه خاصی از آنها، در یک ناحیه دسترسی کافی به آب قرار داشته باشند، بخشی از داشتن مدیرت مؤثر آب است.

نمک زدایی متداول

از آنجایی که ابتکارات فناورانه جدید برای کاهش هزینه نمک زدایی ادامه دارد، کشورهای بیشتری در حال ساخت کارخانه های نمک زدایی به عنوان یک عامل کوچک در رسیدگی به بحران های آب خود هستند.

  • اسرائیل آب را با هزینه ۵۳ سنت به ازاء هر متر مکعب نمک زدایی می کند.
  • سنگاپور آب را با هزینه ۴۹ سنت به ازاء هر متر مکعب نمک زدایی می کند و همچنین فاضلاب را با روش اسمز معکوس برای مصارف صنعتی و آشامیدنی، تصفیه می کند.
  • چین و هند، پرجمعیت ترین کشورها، برای تأمین بخش کمی از نیازشان به آب به نمک زدایی روی می آورند.
  • در سال ۲۰۰۷ پاکستان برنامه های خود را برای استفاده از نمک زدایی اعلام کرد.
  • تمام شهرهای بزرگ استرالیا ( به استثناء داروین، قلمروی شمالی و هوبارت یا در حال ساخت کارخانه های نمک زدایی هستند یا اینکه قبلا از آنها استفاده می کرده اند. در اواخر سال ۲۰۱۱، ملبورن از بزرگترین کارخانه نمک زدایی استرالیا، کارخانه نمک زدایی ونتهاگی به منظور بالابردن مخازن آب، بهره برداری کرد.
  • بزرگترین کارخانه نمک زدایی در ایالات متحده کارخانه ای در خلیج تمپا فلوریدا است که از دسامبر ۲۰۰۷، روزانه نمک زدایی ۲۵ میلیون گالن آب را شروع کرد. در ایالات متحده، هزینه نمک زدایی ۳/۰۶ دلار به ازاء ۱۰۰۰ گالن یا ۸۱ سنت به ازاء هر متر مکعب است.[39] در ایالات متحده، کالیفرنیا، آریزونا، تگزاس و فلوریدا از نمک زدایی برای تامین بخش اندکی از آب مورد نیازشان استفاده می کنند.
  • بعد از نمک زدایی در جبیل عربستان سعودی، آب ۲۰۰ مایل ( Km 320) داخل کشور از طریق یک خط لوله پمپ می شود تا به شهر ریاض، برسد.[40]
  • مقاله ای در ژورنال وال استریت در ۱۷ ژانویه سال ۲۰۰۸، از قول انجمن بین المللی نمک زدایی، بیان کرد که " ۱۳۰۸۰ کارخانه نمک زدایی در سراسر جهان بیش از ۱۲ میلیارد گالن آب در روز تولید می کنند."[41]
  • بزرگترین کارخانه نمک زدایی جهان، کارخانه نمک زدایی جبل علی (فاز ۲) در امارات متحده عربی است. این یک مرکز دو منظوره است که از تقطیر لحظه ای چند مرحله ای استفاده می کند و قادر به تولید ۳۰۰ میلیون متر مکعب آب در سال است.
  • یک ناو هواپیمابر معمولی در ارتش ایالات متحده از انرژی هسته ای برای نمک زدایی ۴۰۰۰۰۰ گالن آب در روز استفاده می کند.[42]
  • در حالی که نمک زدایی ۱۰۰۰ گالن آب آمریکا (لیتر ۳۸۰۰) می تواند هزینه ای معادل ۳ دلار داشته باشد میزان مشابه آب معدنی هزینه ای برابر ۷۹۴۵ دلار دارد.
  • با توجه به انرژی زیاد برای نمک زدایی همراه با هزینه های اقتصادی و زیست محیطی مرتبط، نمک زدایی به طور کلی پس از صرفه جویی در مصرف آب، آخرین چاره محسوب می شود. اما این امر با ادامه کاهش قیمت ها تغییر می کند.
  • بر طبق MSNBC گزارشی تخمین زده است که تأمین آب نمک زدایی شده در سراسر جهان بین سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۲۰ سه برابر خواهد شد.

با این حال، همه نسبت به این موضوع که نمک زدایی برای آینده قابل پیش بینی از نظر اقتصادی با دوام یا از نظر زیست محیطی پایدار است یا خواهد بود، متقاعد نشده اند. دبی کوک شهردار سابق هانتینگتون بیچ کالیفرنیا از زمان انتصاب وی به عنوان عضوی از گروه ویژه نمک زدایی کالیفرنیا به طور مکرر منتقد طرح های پیشنهادی نمک زدایی بوده است. کوک ادعا می کند که طرح های نمک زدایی علاوه بر اینکه انرژی زیادی مصرف می کنند، بسیار هزینه بر هستند (بسیار بیشتر از آنچه که طرفداران نمک زدایی ادعا می کنند). کوک در نوشته خود در این باره، به یک لیست طولانی از پروژه هایی که به دلایل مالی یا دلایل دیگر متوقف شده یا سقوط کرده اند، اشاره می کند و پیشنهاد می کند که مناطق دارای تنش آبی بهتر است که در صرفه جویی آب یا راه کارهای دیگر تامین آب، متمرکز شوند تا اینکه در کارخانه های نمک زدایی سرمایه گذاری کنند.[43]

نمک زدایی مبتنی بر انرژی خورشیدی

یک رویکرد جدید برای نمک زدایی، گلخانه آب دریا است که آب دریا را می گیرد و انرژی خورشیدی را برای نمک زدایی آن مورد استفاده قرار می دهد.

امنیت غذایی با ردپای ناچیز آب

با کاهش مصرف آب در کشاورزی که بیش از ۸۰ درصد مصرف آب شیرین جهان را دارد، هدایت اکثر منابع آب شیرین موجود برای اهداف آشامیدن، صنعت، برق آبی و جریان های زیست محیطی رودخانه، امکان پذیر است. بدون کاشت محصولات با نیاز شدید به آب، می توان با تولید غذای غنی از پروتئین برای احشام، طیور و ماهی از تولید محیط کشت باکتری با یک زمین و رد پای آب اندک و با استفاده از گاز طبیعی/بیوگاز، امنیت غذایی جهانی را با سرعت بیشتری به دست آورد.[44]

عدم امنیت آب ممکن است به منازعه منجر شود

درحالی که به دلیل رشد جمعیت جهان، تقاضا برای آب افزایش می یابد، بسیاری از نقاط جهان نیز به علت تغییر اقلیم، شاهد خشکسالی و آلودگی آب هستند.[45] این امر می تواند باعث ایجاد رقابت شدید بر سر آب و ناپایداری منطقه ای و جنگ شود.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Grey, David; Sadoff, Claudia W. (2007-12-01). "Sink or Swim? Water security for growth and development". Water Policy. 9 (6): 545–571. doi:10.2166/wp.2007.021. ISSN 1366-7017.
  2. «The Water Challenge». Global Water Partnership. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  3. «USGS Fact Sheet 2010-3106: Water Security—National and Global Issues». pubs.usgs.gov. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  4. «Water Conflict Chronology». www.worldwater.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  5. «"No Peace Without Water" – The Role of Hydropolitics in the Israel-Palestine Conflict | JNews». www.jnews.org.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  6. Water Insecurity and the Poor: Issues and Research Needs (PDF).
  7. «Population and Water Resources - sea, freshwater, effects, source, human». www.waterencyclopedia.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  8. Handbook of Water Economics. به کوشش Barbier, Edward.
  9. "International Decade for Action 'Water for Life' 2005-2015. Focus Areas: Water scarcity". www.un.org. Retrieved 2020-10-18.
  10. "Predicting the future of global water stress". MIT News | Massachusetts Institute of Technology. Retrieved 2020-10-18.
  11. Arnold, Craig (2009-04-01). "Water Privatization Trends in the United States: Human Rights, National Security, and Public Stewardship". William & Mary Environmental Law and Policy Review. 33 (3): 785. ISSN 1091-9724.
  12. «Water and Wastewater Systems Sector | CISA». www.cisa.gov. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  13. Water and violence (PDF).
  14. "Refugees exacerbate water crisis in Middle East". gulfnews.com. Retrieved 2020-10-18.
  15. Gilbert, Natasha (2010-09-29). "Balancing water supply and wildlife". Nature: news.2010.505. doi:10.1038/news.2010.505. ISSN 0028-0836.
  16. «Overpopulation could be people, planet problem - CNN.com». www.cnn.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  17. The Millennium Development Goals Report (PDF).
  18. The Skeptical Environmentalist.
  19. World Energy Outlook 2005: Middle East and North Africa Insights (PDF). به کوشش OECD.
  20. "Water: A Source of Conflict or Cooperation?". Routledge & CRC Press. Retrieved 2020-10-18.
  21. «Water in Conflict». www.globalpolicy.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  22. Kijewski, Leonie. "China's dams exacerbated extreme drought in lower Mekong: Study". www.aljazeera.com. Retrieved 2020-10-18.
  23. Eyler، Brian. «Science Shows Chinese Dams Are Devastating the Mekong». Foreign Policy (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  24. Drought and water shortages in Asia as a threat and economic problem (PDF).
  25. Walsh، Declan؛ Sengupta، Somini؛ Boushnak، Laura (۲۰۲۰-۰۲-۰۹). «For Thousands of Years, Egypt Controlled the Nile. A New Dam Threatens That» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  26. "Are Egypt and Ethiopia heading for a water war?". The Week UK. Retrieved 2020-10-18.
  27. Roussi, Antoaneta (2020-07-15). "Row over Africa's largest dam in danger of escalating, warn scientists". Nature. 583 (7817): 501–502. doi:10.1038/d41586-020-02124-8.
  28. Briscoe, John; Malik, R.P.S. (2006). "India's Water Economy : Bracing for a Turbulent Future" (به English).
  29. Water Rights and the Environment in the United States: A Documentary and Reference Guide.
  30. Zhu, David Z.; Yang, Y. Jeffrey (2014-09-01). "Special Issue on Drinking Water Safety, Security, and Sustainability". Journal of Environmental Engineering. 140 (9): A2014001. doi:10.1061/(ASCE)EE.1943-7870.0000865. ISSN 1943-7870.
  31. A review of the EPA water security research and technical support action plan.
  32. Estimated Use of Water in the United States in 2005 (PDF).
  33. Terrorism and Security Issues Facing the Water Infrastructure Sector (PDF).
  34. Water Security Initiative: Interim Guidance on Developing an Operational Strategy for Contamination Warning Systems (PDF).
  35. "The Bioterrorism Act". U.S. Customs and Border Protection. Retrieved 2020-10-18.
  36. staff. «EPA Invests $2 Million in Philadelphia Drinking Water Security». www.ens-newswire.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  37. Conca, Ken (2008-09-01). "The United States and International Water Policy". The Journal of Environment & Development. 17 (3): 215–237. doi:10.1177/1070496508319862. ISSN 1070-4965.
  38. Rethinking water management : innovative approaches to contemporary issues.
  39. Sweet, Phoebe (2008-03-21). "Desalination gets a serious look - Las Vegas Sun Newspaper". lasvegassun.com. Retrieved 2020-10-18.
  40. «Desalination is the Solution to Water Shortages». Redorbit (به انگلیسی). ۲۰۰۸-۰۵-۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  41. Kranhold، Kathryn (۲۰۰۸-۰۱-۱۸). «Water, Water, Everywhere...» (به انگلیسی). Wall Street Journal. شاپا 0099-9660. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  42. "How Aircraft Carriers Work". HowStuffWorks. 2002-08-29. Retrieved 2020-10-18.
  43. "Desalination: Unlocking Lessons from Yesterday's Solution (part 1)". State of the Planet. 2011-01-17. Retrieved 2020-10-18.
  44. Page، Michael Le. «Food made from natural gas will soon feed farm animals – and us». New Scientist (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۱۸.
  45. Network, Readables (2019-10-12). "The Coming Wars for Water!". Report Syndication. Retrieved 2020-10-18.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Water security». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.

water security

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.