تجلی عیسی

تجلی عیسی (یا دگرگونی سیمای مسیح) رویدادی گزارش شده در عهد جدید است که در آن چهره عیسی مسیح بر قله کوه تجلی تابشی شکوهمند می‌یابد.[1][2] انجیل‌های هم‌نوا (متی، مرقس و لوقا) این داستان را روایت کرده‌اند و رساله دوم پطرس نیز به آن اشاره کرده است.[1] هم‌چنین این گمان وجود دارد که انجیل یوحنا در یوحنا ۱:۱۴ به آن اشاره می‌کند.[1] پطرس، یعقوب پسر زبدی، یوحنا، عیسی، موسی و الیاس در کوه تجلی حضور داشته‌اند.

نقشی از دگرگونی سیمای مسیح در یک اثر هنری بیزانسی، مربوط به حدود سال ۱۲۰۰. تصویر الیاس، عیسی و موسی را با همراه با سه تن از حواریون نشان می‌دهد.

در این روایت، عیسی و سه حواریش پطرس، یعقوب پسر حلفا و یوحنا به کوهی(کوه تجلی) می‌روند تا نیایش کنند. در کوه، چهره عیسی را درخشش پرتوهای نور فرا می‌گیرد. سپس، موسی و الیاس در کنار او ظاهر می‌شوند و با او گفتگو می‌کنند. آن‌گاه شبیه داستان تعمید عیسی، ندایی از آسمان عیسی را «پسرم» می‌خواند.[1]

اهمیت

تجلی یکی از معجزات عیسی در انجیل است.[2][3][4] این معجزه در انجیل‌های متعارف از این نظر منحصر به فرد است که در آن موضوع معجزه خود شخص عیسی است.[5] توماس آکویناس تجلی عیسی را «بزرگترین معجزه» می‌دانست که در آن معجزه تعمید عیسی تکمیل شده و کمال زندگی در بهشت به نمایش درآمده است.[6] تجلی یکی از پنج نقطه عطف مهم در روایت انجیل از زندگی عیسی مسیح است. باقی این پنج عطف عبارتند از غسل تعمید، مصلوب شدن، رستاخیز و عروج عیسی.[7][8] در سال ۲۰۰۲، پاپ ژان پل دوم در یک دعای رزاری، رازهای نورانی را معرفی کرد که شامل معجزه تجلی هم می‌شود.

در آموزه‌های مسیحی، تجلی لحظه‌ای سرنوشت‌ساز به شمار می‌رود و روی دادن آن بر بالای کوه، به عنوان جایی که در آن سرشت انسانی خداوند را ملاقات می‌کند تعبیر می‌شود. کوه، ملاقاتگاه برای دنیوی و اخروی قلمداد شده و عیسی خود به عنوان نقطه اتصال و پلی میان آسمان و زمین دیده می‌شود.[1] علاوه بر این، مسیحیان تجلی را برآورده شدن یکی از وعده‌های عهد عتیق دربارهٔ منجی موعود می‌دانند که الیاس پس از عروجش دوباره باز خواهد گشت. (کتاب ملاکی)[9]

روایت عهد جدید
یک نوشتار گرجی که روایت تجلی را در انجیل مرقس نشان می‌دهد، مربوط به سال ۱۳۰۰

در انجیل‌های هم‌نوا، (متی، مرقس و لوقا) تجلی در میانه داستان زندگی عیسی روایت شده است.[10] داستان تجلی در این انجیل‌ها یک رویداد کلیدی است و تقریباً بلافاصله پس از یک رویداد مهم دیگر یعنی اعتراف پطرس که «شما مسیح هستید» (متی ۱۶:۱۶ مرقس ۸:۲۹ لوقا ۹:۲۰).[1] آمده است. با این حساب، روایت تجلی می‌تواند کوشش دیگر برای ثابت کردن هویت عیسی مسیح به عنوان پسر خدا به مریدانش تلقی شود.[1][10] در انجیل، عیسی پطرس، یعقوب پسر زبدی و برادرش یوحنای رسول را با خود به بالای یک کوه نامشخص می‌برد. مطابق متی ۱۷:۲، عیسی بر بالای کوه «در حضور ایشان متجلی و نورانی شده بود. چهره‌اش مثل خورشید می‌درخشید و لباسش به سپیدی مور گشته بود.» سپس دو پیامبر پیشین الیاس و موسی ظاهر می‌شوند و عیسی با آن‌ها به گفتگو می‌نشیند.[1] انجیل لوقا ادعا می‌کند که آن‌ها دربارهٔ خروج عیسی که اندکی بعد در اورشلیم روی داد صحبت کردند. (لوقا ۹:۳۱) هم‌چنین این انجیل با بیان اینکه «آنها جلال او را دیدند» بر شکوه عیسی در لحظه تجلی تأکید می‌کند.[1]

هنگامی که الیاس و موسی در حال عزیمت هستند، پطرس از عیسی می‌پرسد که آیا حواریون باید برای او و دو پیامبر دیگر خیمه برافرازند که این به عنوان تلاش پطرس برای نگه‌داشتن پیامبران تفسیر شده است.[1] اما پیش از آن که پطرس کارش را تمام کند، ابری روشن پدیدار می‌شود و صدایی از بالای ابر می‌گوید: «این پسر محبوب من است که از او راضی هستم، به او گوش فرا دهید.» حواریون از ترس روی زمین می‌افتند اما عیسی به آن‌ها نزدیک می‌شود و به آن‌ها می‌گوید که نترسند. هنگامی که حواریون به اطراف می‌نگرند، دیگر الیاس و موسی را نمی‌بینند.[1]

هنگامی که عیسی و حواریون در حال پایین رفتن از کوه هستند عیسی به آنها می‌گوید که از آن‌چه دیده‌اند یه کسی چیزی نگویند تا وقتی که «پسر انسان» دوباره زنده شود. سپسی حواریون از یکدیگر می‌پرسند که منظور عیسی از دوباره زنده شدن چه بوده است.[11]

اهمیت

الهیات مسیحی به دلیل عناصر این روایت، اهمیت زیادی برای تجلی عیسی قائل است. در آموزه‌های مسیحی، تجلی یک لحظه‌ی سرنوشت‌ساز قلمداد می‌شود و روی دادن آن بر بالای کوه به عنوان جایی که در آن سرشت انسانی و خداوند ملاقات می‌کنند تفسیر می‌شود: محلی بر ملاقات میرا و ازلی با حضور عیسی به عنوان نقطه اتصال و پلی میان آسمان و زمین.[1]

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Transfiguration of Jesus». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۶.

  1. Lee, Dorothy (2004). Transfiguration. Bloomsbury Academic. ISBN 978-0-8264-7595-4.
  2. Lockyer, Herbert (1988). All the Miracles of the Bible. Harper Collins. ISBN 978-0-310-28101-6.
  3. Clowes, John (1817). The Miracles of Jesus Christ: Explained According to Their Spiritual Meaning, in the Way of Question and Answer. Manchester: J. Gleave.
  4. Rutter, Henry (1803). Evangelical Harmony: Or, The History of the Life and Doctrine of Our Lord Jesus Christ, According to the Four Evangelists. London: Keating, Brown, and Keating.
  5. Barth, Karl (2004). Thomas Forsyth Torrance, ed. Church Dogmatics. The Doctrine of Creation. Volume 3, Part 2: The Creature. Bloomsbury Academic. ISBN 978-0-567-05089-2.
  6. Healy, Nicholas M. (2003). Thomas Aquinas: Theologian of the Christian Life. Ashgate. ISBN 978-0-7546-1472-2.
  7. Moule, C. F. D. (1982). Essays in New Testament Interpretation. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-23783-3.
  8. Guroian, Vigen (2010). The Melody of Faith: Theology in an Orthodox Key. Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 978-0-8028-6496-3.
  9. Gardner, Paul D. (2015). New International Encyclopedia of Bible Characters: The Complete Who's Who in the Bible. Zondervan. ISBN 978-0-310-52950-7.
  10. Harding, Mark; Nobbs, Alanna (2010). The Content and the Setting of the Gospel Tradition. Wm. B. Eerdmans. ISBN 978-0-8028-3318-1.
  11. Hare, Douglas R. A. (1996). Mark. Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-25551-0.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.