جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰

جام ملت‌های اروپا۲۰۰۰ در حالی در دو کشور بلژیک و هلند برگزار شد که این برای اولین بار بود که دو کشور مشترکاً میزبانی این رقابت‌ها را به عهده می‌گرفتند، این دو کشور ۳۱ مسابقه را از ۱۰ ژوئن تا ۲ ژوئیه سال ۲۰۰۰ میلادی در هشت شهر مختلف برگزار کردند؛ چهار شهر در هلند و چهار شهر در بلژیک که در سال ۱۹۷۲ به تنهایی طعم میزبانی این رقابت‌ها را چشیده بود.

دور نهایی جام ملت‌های اروپا۲۰۰۰.
جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰
لوگوی رسمی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰
جزئیات مسابقات
کشورهای میزبان هلند
 بلژیک
تاریخ برگزاری۱۰ ژوئن – ۲ ژوئیه
تعداد تیم‌ها۱۶
تعداد ورزشگاه‌ها۸ (در ۸ شهر)
رده‌بندی نهایی
قهرمان‌  فرانسه
نایب‌قهرمان  ایتالیا
آمار مسابقات
بازی‌های برگزار شده۳۱
گل‌های زده شده۸۵
تعداد تماشاگران۱٬۱۲۲٬۸۳۳
بهترین گلزن پاتریک کلایورت
ساوو میلوشویچ(۵گل)
بهترین بازیکن زین الدین زیدان

ورزشگاه‌های این دوره
روتردام آمستردام بروکسل بروژ
ورزشگاه دکویپ
ظرفیت: ۴۸٬۵۰۰		 ورزشگاه آمستردام آرنا
ظرفیت: ۵۱٬۵۰۰		 ورزشگاه کینگ بودوئن
ظرفیت: ۴۸٬۵۰۰		 Jan Breydel Stadium
ظرفیت: ۲۸٬۵۰۰
آیندهون آرنهم Liège شارلوا
استادیوم فیلیپس
ظرفیت: ۳۲٬۰۰۰		 استادیوم ژلدروم
ظرفیت: ۲۸٬۵۰۰		 استادیوم استد موریس دوفرنس
ظرفیت: ۲۹٬۰۰۰		 استادیوم شارلوا
ظرفیت: ۲۸٬۰۰۰

ورزشگاه‌هایی که هلند برای برگزاری مسابقه‌ها آماده کرده بود از این قرار بودند: فاینورد (د کوییپ) در روتردام، آمستردامآرنا، فیلیپس در آیندهوون و گلردوم در آرنهم. و چهار ورزشگاه بلژیک هم این‌ها بودند: یان بریدل در بروژ، موریس دوفرن در لیژ، دو پیز دو شارلووا در شارلووا و کینگ بادوان در بروکسل. این ورزشگاه آخری همان هیسل بود که بازسازی شده بود و دیدارهای افتتاحیه و فینال در همین ورزشگاه برگزار شد.

مرحله گروهی بازی‌ها

۱۶ تیمی که به دور نهایی این بازی‌ها راه پیدا کرده بودند:

گروه اِی

مرحله گروهی با چند شگفتی همراه بود؛ یکی از آن‌ها عملکرد عالی پرتغال بود که هر سه بازی خود را در گروه A برد، از جمله برد سه بر دو مقابل انگلیس در حالی که دو بر صفر عقب افتاده بود و برد سه بر صفر مقابل آلمان که در آن سرجیو کونسیسائو هر سه گل را زد. انگلیسی‌ها که آلمان را یک بر صفر برده بودند انتظار داشتند تیمشان بهتر شده باشد اما این بار سه بر دو به رومانی باختند، آن هم با یک پنالتی دیرهنگام. انگلیس هرچند به حذف در مرحله گروهی عادت دارد و این سومین بار در چهار تورنمنت گذشته بود که این اتفاق برایش می‌افتاد، اما این برای آلمانی‌ها غیرمنتظره بود. آلمان که سایه‌ای از تیم قدرتمند سابق بود تنها امتیاز خود را از تساوی یک بر یک با رومانی گرفت که به عنوان تیم دوم به مرحله بعد صعود کرد.

گروه بی

بلژیک دیدار اول گروه B را مقابل سوئد برد، اما به ترکیه و ایتالیا باخت و حذف شد و این مایه ناراحتی شدید هواداران میزبان شد. ایتالیا هم هر سه بازی خود را برد.

گروه سی

در گروه C نبردی به‌یادماندنی بین یوگسلاوی و اسپانیا درگرفت. اسپانیا باید می‌برد تا صعود کند اما هنگامی که اسلوبودان کوملیه‌نوویچ در دقیقه ۷۵ گل زد یوگسلاوی سه بر دو پیش افتاد. اسپانیایی‌ها البته دو گل در وقت‌های تلف‌شده زدند و چهار بر سه پیروز شدند. البته یوگسلاوی که با اسلوونی سه بر سه مساوی کرده و نروژ را یک بر صفر برده بود هم پس از تساوی نروژ و اسلوونی صعود کرد.

گروه دی

هلند، دیگر میزبان بهتر کار کرد و طبق انتظار از گروه D به همراه فرانسه صعود کرد. هلند با بردن فرانسه در آخرین دیدار گروهی با نتیجه سه بر دو تیم اول شد. دانمارک قهرمان یورو ۹۲ حتی یک بازی را هم نبرد و جمهوری چک فینالیست یورو ۹۶ فقط دانمارک را برد.

بازی‌های یک چهارم نهایی و نیمه نهایی

در یک‌چهارم نهایی ایتالیا و پرتغال به شکست‌ناپذیری خودشان ادامه دادند و رومانی و ترکیه را بردند. پنالتی دیرهنگامی که رائول از دست داد باعث شد اسپانیا دو بر یک به فرانسه ببازد. اما هلند بهترین عملکرد این دور را داشت و یوگسلاوی را شش بر یک برد. هلند مقابل ایتالیا دو پنالتی را از دست داد (پاتریک کلایورت و فرانک دی‌بوئر) و برای چهارمین بار در هشت سال در ضربات پنالتی حذف شد. از ایتالیا هرچند جیان‌لوکا زامبروتا در دقیقه ۳۴ اخراج شد، اما فرانچسکو تولدو، بهترین بازیکن میدان ضربه پنالتی پل بوسفلت را مهار کرد و مردان دینو زوف به فینال رسیدند. فرانسه هم با یک پنالتی جنجالی پرتغال را در وقت اضافی برد. داور به دلیل هند آبل ژاویر در محوطه جریمه پنالتی گرفت و پرتغالی‌ها به پنالتی اعتراض داشتند. نونو گومژ اخراج شد و چندین بازیکن پرتغال با محرومیت‌های بلندمدت روبرو شدند. زین‌الدین زیدان خونسردی خود را حفظ کرد و گل طلایی را زد و فرانسه را به فینال رساند. File:Italy - France, 2 July 2000.jpg|thumb|چپ|The French and Italian teams preceding the final match on 2 July 2000.

فینال این دوره

ایتالیا در آستانه دومین قهرمانی خود بود که فرانسه شرایط را تغییر داد. آن‌ها به عنوان اولین تیمی شناخته شدند که پس از قهرمانی در جام جهانی بلافاصله قهرمان یورو هم می‌شوند. روژه لومر و دینو زوف در ترکیب تیم‌هایشان دست برده بودند و یوری جورکائف و کریستف دوگاری در ترکیب اصلی فرانسه به میدان رفتند و مارکو دل‌وکیو در ایتالیا جانشین فیلیپو اینتزاگی شده بود. بازی دو تیم به وقت اضافی کشیده شد و فرانسه مصمم بود که شکست را به پیروزی تبدیل کند. در دقیقه ۱۰۳ بود که دیوید ترزگه روی سانتر روبر پیرس با ضربه‌ای مهار نشدنی سقف دروازه ایتالیا را به لرزه درآورد و فرانسه با این گل طلایی قهرمان شد و دیدیه دشان جام را به فرانسه برد.

.

داوران این دوره
داوران کمک داوران داوران چهارم
Günter Benkö Yury Dupanov Michel Piraux
Kim Milton Nielsen Roland Van Nylen کایروس واساراس
Gamal Al-Ghandour Ivan Lekov Terje Hauge
گراهام پل Jens Larsen لوبوس میشل
Gilles Veissière Philip Sharp
مارکوس مرک Jacques Poudevigne
پیرلوئیجی کولینا Kurt Ertl
Dick Jol Sergio Zuccolini
Vítor Melo Pereira Dramane Dante
Hugh Dallas Emanuel Zammit
José García Aranda Jaap Pool
Anders Frisk Eddie Foley
Urs Meier Nicolae Grigorescu
Igor Sramka
Carlos Martín Nieto
Leif Lindberg
Turgay Güdü

گروه بندی رقابت‌ها
سیدبندی رقابت‌ها سید ۱ سید ۲ سید ۳

نتایج
ساختمان اصلی شهر آمستردام هلند و تصویر ادگار داویدس هک شده روی آن.

All times local (CEST/یوتی‌سی ۲:۰۰+)

گروه اِی
تیم بازی برد مساوی باخت زده خورده تفاضل امتیاز
 پرتغال ۳۳۰۰۷۲+۵۹
 رومانی ۳۱۱۱۴۴۰۴
 انگلستان ۳۱۰۲۵۶−۱۳
 آلمان ۳۰۱۲۱۵−۴۱
۱۲ ژوئن ۲۰۰۰
آلمان ۱ – ۱ رومانی
پرتغال ۳ – ۲ انگلستان
۱۷ ژوئن ۲۰۰۰
رومانی ۰ – ۱ پرتغال
انگلستان ۱ – ۰ آلمان
۲۰ ژوئن ۲۰۰۰
انگلستان ۲ – ۳ رومانی
پرتغال ۳ – ۰ آلمان

گروه بی
تیم بازی برد مساوی باخت زده خورده تفاضل امتیاز
 ایتالیا ۳۳۰۰۶۲+۴۹
 ترکیه ۳۱۱۱۳۲+۱۴
 بلژیک ۳۱۰۲۲۵−۳۳
 سوئد ۳۰۱۲۲۴−۲۱
۱۰ ژوئن ۲۰۰۰
بلژیک ۲ – ۱ سوئد
۱۱ ژوئن ۲۰۰۰
ترکیه ۱ – ۲ ایتالیا
۱۴ ژوئن ۲۰۰۰
ایتالیا ۲ – ۰ بلژیک
۱۵ ژوئن ۲۰۰۰
سوئد ۰ – ۰ ترکیه
۱۹ ژوئن ۲۰۰۰
ترکیه ۲ – ۰ بلژیک
ایتالیا ۲ – ۱ سوئد

گروه سی
تیم بازی برد مساوی باخت زده خورده تفاضل امتیاز
 اسپانیا ۳۲۰۱۶۵+۱۶
 یوگسلاوی ۳۱۱۱۷۷۰۴
 نروژ ۳۱۱۱۱۱۰۴
 اسلوونی ۳۰۲۱۴۵−۱۲
۱۳ ژوئن ۲۰۰۰
اسپانیا ۰ – ۱ نروژ
یوگسلاوی ۳ – ۳ اسلوونی
۱۸ ژوئن ۲۰۰۰
اسلوونی ۱ – ۲ اسپانیا
نروژ ۰ – ۱ یوگسلاوی
۲۱ ژوئن ۲۰۰۰
یوگسلاوی ۳ – ۴ اسپانیا
اسلوونی ۰ – ۰ نروژ

گروه دی
تیم بازی برد مساوی باخت زده خورده تفاضل امتیاز
 هلند ۳۳۰۰۷۲+۵۹
 فرانسه ۳۲۰۱۷۴+۳۶
 جمهوری چک ۳۱۰۲۳۳۰۳
 دانمارک ۳۰۰۳۰۸−۸۰
۱۱ ژوئن ۲۰۰۰
فرانسه ۳ – ۰ دانمارک
هلند ۱ – ۰ جمهوری چک
۱۶ ژوئن ۲۰۰۰
جمهوری چک ۱ – ۲ فرانسه
دانمارک ۰ – ۳ هلند
۲۱ ژوئن ۲۰۰۰
دانمارک ۰ – ۲ جمهوری چک
فرانسه ۲ – ۳ هلند

دور نهایی
یک‌چهارم پایانی نیمه‌پایانی پایانی
                   
24 June – Amsterdam        
  ترکیه  ۰
28 June – Brussels
  پرتغال  ۲  
  پرتغال  ۱
25 June – Bruges
    فرانسه (a.e.t.)  ۲  
  اسپانیا  ۱
2 July – Rotterdam
  فرانسه  ۲  
  فرانسه (a.e.t.)  ۲
25 June – Rotterdam
    ایتالیا  ۱
  هلند  ۶
29 June – Amsterdam
  یوگسلاوی  ۱  
  هلند  ۰ (۱)
24 June – Brussels
    ایتالیا (pen.)  ۰ (۳)  
  ایتالیا  ۲
  رومانی  ۰  

یک چهارم نهایی
تماشاگران: ۴۵٬۰۰۰
داور: Dick Jol (Netherlands)
ترکیه ۰ – ۲ پرتغال
Report نونو گومز  '۴۴، '۵۶
تماشاگران: ۴۲٬۵۰۰
داور: Vítor Melo Pereira (Portugal)
ایتالیا ۲ – ۰ رومانی
Totti  '۳۳
Inzaghi  '۴۳		 Report
Feijenoord Stadion, Rotterdam
تماشاگران: ۴۷٬۷۰۰
داور: José Garcia Aranda (Spain)
هلند ۶ – ۱ یوگسلاوی
Kluivert  '۲۴، '۳۸، '۵۴
Govedarica  '۵۱ (o.g.)
Overmars  '۷۸، '۹۰		 Report Milošević  '۹۰+۱
Jan Breydel Stadion, بروژ
تماشاگران: ۲۷٬۶۰۰
اسپانیا ۱ – ۲ فرانسه
Mendieta  '۳۸ (pen.) Report Zidane  '۳۲
Djorkaeff  '۴۴

نیمه نهایی
تماشاگران: ۴۷٬۰۰۰
داور: Günter Benkö (Austria)
پرتغال 1 – 2 (a.e.t.) فرانسه
نونو گومز  '۱۹ Report Henry  '۵۱
Zidane  '۱۱۷  (پنالتی)
آمستردام آرنا, آمستردام
تماشاگران: ۵۱٬۳۰۰
ایتالیا 0 – 0 (a.e.t.) هلند
Report
ضربات پنالتی
Di Biagio
Pessotto
Totti
Maldini 		۳ –۱ F. de Boer
Stam
Kluivert
Bosvelt

فینال
تماشاگران: ۴۸٬۲۰۰
داور: Anders Frisk (Sweden)
فرانسه 2 – 1 (a.e.t.) ایتالیا
Wiltord  '۹۰+۴
Trezeguet  '۱۰۳ 		Report Delvecchio  '۵۵

آمار

گلزنان برتر

میانگین گل زده برای هر دیدار

۲٫۷۴ برای هر بازی

تیم منتخب جام
دروازه بان مدافع هافبک مهاجم

فابین بارتز
فرانچسکو تولدو

لوران بلان
لیلیان تورام
مارسل دسایی
فابیو کاناوارو
پائولو مالدینی
الساندرو نستا
فرانک دی بوئر

دیمیتریو آلبرتینی
پاتریک ویه‌را
جوزپ گواردیولا
روی کاستا
ادگار داویدس
لوئیس فیگو
Zinedine Zidane

تیری آنری
ساوو میلوشویچ
Raúl
Patrick Kluivert
نونو گومز
Francesco Totti

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.