خط توقیع
خط توقیع شیوه‌ای از خوشنویسی اسلامی است که در زمان خلافت مأمون خلیفه عباسی ابداع و در قرن پنجم هجری کامل شد. این خط اغلب در امضا به کار می‌رفته‌است و به همین دلیل به آن نام توقیع (به معنی امضا) دادند. مورد استفادهٔ این خط، بیشتر در نوشته‌های مهم حکومتی و دینی بوده‌است.
خط توقیع
این خط از نظر خصوصیات ظاهری با خطوط ثلث و رقاع شباهت دارد.
در خط توقیع، حروف درشت‌تر و دارای ضخامت ِ بیشتر نسبت به رقاع هستند و قوس‌ها نیز کم انحناترند.
نگارخانه
.tif.jpg.webp)
دست‌نوشته‌ای از قرآن به خط توقیع با ترجمهٔ تحت‌اللفظی فارسی به خط نسخ، مربوط به سدهٔ چهاردهم میلادی، نگاشته‌شده در ایران. شامل آیات ۸۵–۸۸ سورهٔ «آل عمران»..tif.jpg.webp)
جستارهای وابسته
منابع
- فن‌الخط، مصطفی اوغوردرمان، چاپ استانبول
- آداب الخط امیرخانی، غلامحسین امیرخانی، انتشارات انجمن خوشنویسان ایران ۱۳۷۱
| خطها |
|  | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| خوشنویسان | ||||||
| جستارهای وابسته | ||||||
مقالههای خوشنویسی اسلامی | ||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.