خط سینی

خط سینی یا صینی به نوعی از خوشنویسی اسلامی که در چین مرسوم است گفته می‌شود. گاهی نیز «خوشنویسی چینی-اسلامی» گفته می‌شود که منظور تغییر در ضخامت و باریکی خط است. این خط معمولاً در مساجد شرق چین به‌کار می‌رود. از معروف‌ترین خوشنویسان این خط، نور دین می گوانگ‌جیانگ است.

نمونهٔ خط سینی

ویژگی‌ها
خوشنویسی
در جهان
مفاهیم
بخشی از مجموعه مباحث درباره
اسلام در چین
تاریخ اسلام در چین
برپایهٔ دودمان‌ها
  • Tang
  • Song
  • Yuan
  • Ming
  • Qing
شورش‌ها
چین پس‌از دودمان‌ها
  • ۱۹۱۱–اکنون
چهره‌های بزرگ
فرهنگ
  • انجمن اسلامی چین
  • شهرها
  • مناطق
جمعیت‌ها
درگاه اسلام • درگاه چین

در این خط، معمولاً واژگان به‌صورت خمیده و گرد با جریان نوشته می‌شوند و کلفتی و نازکی را برای زیباتر کردن آنها به‌کار می‌برند. از این خوشنویسی در نوشتن نام مساجد در ورودی اصلی مساجد استفاده می‌کنند. برای نحوهٔ نوشتن و ویژگی‌های آن تاکنون ساختاری رسمی بیان نشده‌است. می‌توان آغاز شکل‌گیری آن را به دوره‌هایی نسبت داد که خط ثلث به‌دست ایلخانان مغول در ایران و آسیای مرکزی استفاده می‌شد (قرن چهاردهم میلادی).[1]

نگارخانه
  • نام‌های الله به عربی و با خط سینی؛ ظاهرِ نوشته‌ها بسیار به خوشنویسی چینی شباهت دارد، به‌طوری‌که با زبان چینی اشتباه گرفته می‌شود. نوشته‌شده به‌دست حاجی نور دین.
  • نمونه‌ای از خط سینی
  • یک کتیبه در مسجد جامع شهر شی‌آن در چین
  • قرآن به‌همراه ترجمهٔ چینی
  • کتابی مذهبی دربارهٔ تشریفات مذهبی دین اسلام با ترجمهٔ چینی، منتشرشده در سال ۱۸۹۹ م
  • قرآنی با ترجمهٔ چینی

جستارهای وابسته

پانویس
  1. «خوشنویسی اسلامی در چین». The Australian National University. China Heritage Newsletter. ۵ مارس ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۳ بهمن ۱۳۹۱.

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sini_(script)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ بهمن ۱۳۹۱.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ خط سینی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.