عربی چادی

عربی چادی (به عربی: لهجة تشادیة)، عربی بقاره یا عربی شوآ یکی از گویش‌های عربی و زبان عرب‌زبانان شهرنشین یا کوچ‌نشینان بقارهٔ چاد است. اگرچه چاد با دو کشور عربی در شمال و شرق هم‌مرز است، اما بیشتر سخنوران عربی آن در جنوب کشور زندگی می‌کنند.

عربی چادی
شوآ
لهجة تشادیة
زبان بومی درچاد، کامرون، سودان، سودان جنوبی، نیجریه، نیجر
شمار گویشوران
۱٫۶ میلیون  (۲۰۱۵)e20
الفبای عربی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹shu
گلاتولوگchad1249[1]

این زبان در چاد و سودان و در مناطق مجاور دریاچه چاد در کشورهای کامرون، نیجریه و نیجر و همچنین در مناطقی از جمهوری آفریقای مرکزی و سودان جنوبی تکلم می‌شود. گرچه این زبان در این مناطق یکی از چندین زبان محلی است و جزو زبان‌های اصلی نیست، نقش زبان میانجی را در آنجا ایفا می‌کند.

تورکو

در دوران استعماری، گونه‌ای از پیجین عربی به نام تورکو، به عنوان زبان میانجی در چاد کاربرد داشت. امروزه پیجین‌های عربی هنوز هم در چاد وجود دارند، اما از آنجا که تحقیقاتی در مورد آن‌ها انجام نشده‌است، مشخص نیست که آن‌ها تورکو هستند یا نه.[2]

جستارهای وابسته

منابع
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Chadian Arabic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  2. Thomason, Sarah Grey (January 1997). Contact Languages: A Wider Perspective. ISBN 9027252394.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.