ابلق (معماری)

ابلق (از زبان عربی به معنای پیسه[1]) سبکی در معماری است که در آن ردیف‌های سنگی متشکل از سنگ‌های تیره و روشن به سکل متناوب یا نوسانی استفاده می‌شوند.[2][3] سوابق تاریخی نشان می‌دهد که آغاز استفادهٔ این چنین از مصالح به جنوب سوریه بر می‌گردد. امروزه ابلق به عنوان نشانه‌ای از معماری عربی به خصوص در تزئینات عربی-اسلامی در معماری شناخته می‌شود.[4] اولین استفاده ثبت شده از واژه ابلق مربوط به تعمیرات مسجد اموی دمشق در ۱۱۰۹ است، اما این روش بسیار قبل از آن هم استفاده می‌شده‌است.[5]

دیوارهای کاخ اعظم

خان اسعد پاشا

منابع

1. Islamic Art and Architecture, p. 146
2. Rabbat, Nasser O. "10- The Emergence of the Citadel as Royal Residence:". Aga Khan program for Islamic architecture. Massachusetts Institute of Technology School of Architecture. Retrieved January 28, 2012.
3. Dictionary of Islamic Architecture, p. 1
4. Vermeulen, Urbain; De Smet, D.; van Steenbergen, J. Egypt and Syria in the Fatimid, Ayyubid and Mamluk eras. 3. p. 288. Archived from the original on February 15, 2017. Retrieved January 28, 2012.
5. "Architecture". Retrieved November 22, 2014.

کتابشناسی

• Allen, Terry (2008). Pisa and the Dome of the Rock (electronic publication) (2nd ed.). Occidental, California: Solipsist Press. ISBN 0-944940-08-0. Retrieved January 28, 2012.
• Petersen, Andrew (March 14, 2007). Dictionary of Islamic Architecture (Reprint ed.). Taylor & Francis. p. 2. ISBN 0-415-21332-0. Retrieved January 28, 2012.
• Walls, Archibald G. (December 31, 1990). Geometry and architecture in Islamic Jerusalem: a study of the Ashrafiyya. Scorpion Publishing Ltd. pp. 18, 40, 144. ISBN 978-0-905906-89-8. شابک ‎۰−۹۰۵۹۰۶−۸۹−۶. Retrieved January 28, 2012.

برای مطالعهٔ بیشتر

• Rabbat, Nasser O. (1995). "The citadel of Cairo: a new interpretation of royal Mamluk architecture". 14. E.J. Brill. ISBN 90-04-10124-1.