چهارباغ (معماری)

چهارباغ طرحی در معماری ایرانی و اسلامی به شکل چهارگوش برای باغ هاست که بر اساس چهار باغ بهشت ذکر شده در قرآن است. چهارباغ‌های چهارگوش با راه‌ها و مسیر آب به قسمت‌های کوچکتری تقسیم می‌شوند.[1]

چهار محور مرکزی آب، چهارباغِ آرامگاه همایون را تعریف می‌کنند. دهلی، ۱۵۶۲
بابر در جشن تولد همایون در چهارباغِ کابل.
میدان نقش جهان و چهارباغ سلطنتی آن.
یک چهارباغ در یک فرش ایرانی ناقص قرن هفدهم.
طرح چهارباغ در آرامگاه جهانگیر در لاهور.

مفهوم

مفهوم چهارباغ در قرآن ذکر شده‌است. در سورهٔ الرحمن:

«و برای کسی که می‌ترسد در برابر خدایش بایستد دو باغ قرار داده شده.» (سوره ۵۵: آیه ۴۶) «و در کنار آنها دو باغ دیگر.» (سوره ۵۵: آیه ۶۲)

یکی از نشانه‌های چهارباغ، تقسیم باغ به چهار بخش با مسیرهایی که در مرکز باغ قرار دارند. این ساختار هندسی به نام چهارباغ، تبدیل به یک روش قدرتمند برای سازمان دهی کردن چشم‌اندازها شد و خود نمادی از نفوذ سیاسی بود.[2]

منابع

  1. Cornell, Vincent J. (2007) Voices of Islam: Voices of art, beauty, and science (volume 4 in the Voices of Islam series) Praeger, Westport, Connecticut, pages 94-95, شابک ۹۷۸−۰−۲۷۵−۹۸۷۳۵−۰
  2. D. Fairchild Ruggles, Islamic Gardens and Landscapes, University of Pennsylvania Press, 2008, p.39

برای مطالعهٔ بیشتر

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.