خلیل حاوی
ابتدای زندگی
خلیل در سن دوازده سالگی به خاطر بیماری پدرش مجبور به کار در حرفه بسیار دشوار ساخت خیابان و سنگفرش‌های شهری شد و در همین دوران تمام وقت آزاد خود را صرف مطالعه شعر و تولید اشعار سنتی و آزاد به طریق فصحی و عامه می‌کرد. او بدون برخورداری از استاد زبان‌های فرانسه و انگلیسی را چنان به خوبی آموخت که توانست وارد دانشگاه آمریکایی بیروت در رشته‌ی فلسفه شود. موفقیت‌هایی که ضمن تحصیل در این دانشگاه به دست آورد باعث شد بتواند از بورس دانشگاه کمبریج انگلیس برخوردار شود. سپس با درجه دکترای فلسفه از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد تا برای تدریس نقد ادبی، فلسفه و ادبیات عرب به دانشگاهی که خود در آن درس می‌خواند در بیروت برگردد. وی تا پایان عمر کوتاهش در این دانشگاه تدریس می‌نمود.[1]
وی در طول عمر خود پنج مجموعه تاریخ شعر نوشت و به طور منظم به مجلات ادبی مانند مجلة شعر مقاله می‌داد. مجموعه‌ای از اشعار او از سوی عدنان حیدر و مایکل برد (Michael Beard) به انگلیسی ترجمه شده است به نام Naked in Exile: Khalil Hawi's Threshing Floors of Hunger.
در سال ۱۹۸۲ پس از حمله اسرائیل به بیروت در بحبوحه لبنان جنگ داخلی او با تفنگی در آپارتمان خود در نزدیکی دانشگاه آمریکایی بیروت به زندگی خود پایان داد.
فهرست آثار
خلیل حاوی پنج دیوان شعر دارد که نام‌های آن از این قرار است:
- نهر الرماد (رودخانه‌ی خاکستر) (۱۹۵۷)
- النای والریح (نای و نفیر) (۱۹۶۱)
- بیادر الجوع (خرمنگاه‌های گرسنگی) (۱۹۶۵)
- الرعد الجریح (تندر زخمی) (۱۹۷۹)
- من جحیم الکومیدیا (از جهنم کمدی) (۱۹۷۹)
همچنین کتابی به زبان انگلیسی درباره‌ی جبران خلیل جبران نوشته است به نام:
Gibran Khalil Gibran, His Background, Character and Works, Beirut, 1963.[2]
منابع
- «ویکی‌پدیای عربی».
- شعر معاصر عرب، محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران، انتشارات سخن، ۱۳۸۰.