خودمحوری

ساده ترین تعریف خودمحوری عدم توانایی در تمایز بین خود و دیگری است. به طور خاص ، این نارسایی منجر به عدم تشخیص فرد در ارتباط بین واقعیت های عینی و پیش فرض های ذهنی می شود [1] [2]

با خودشیفتگی اشتباه نشود.

اگر چه خودمحوری و خودشیفتگی به نظر می رسد مشابه هم اند ولی با هم متفاوت اند. فرد خودمحور چون فردخود شیفته خود را در مرکز توجه ها قرار می‌دهد یا چنین انتظاری دارد ولی بر خلاف فرد خودشیفته به تحسین دیگران نیازی ندارد. در مورد خودشیفتگان منشا احساس بسیار متاثر از تایید دیگران است ولی در مورد خودمحور ها ممکن است تاثیرات اطرافیان مؤثر باشد یا هیچ اثری نداشته باشد.

اگرچه رفتارهای خودمدارانه در بزرگسالی کمتر به چشم می‌آید ولی وجود موارد مختلفی از اشکال خودمحوری در بزرگسالی نشان می دهد که فرد نتواند در تمام طول عمر نیز آن را تحت کنترل خود درآورد. [3] البته به طور کلی بزرگسالان کمتر از کودکان خودمحور اند زیرا این امکان را دارند که با بازخورد جمعی نسبت به تصحیح رفتار خود اقدام کنند؛ چیزی که در مورد کودکان وقوع آن کمتر متصور است. [4]

خودمحوری مختص بازه سنی خاصی نیست و آن را در تمام گروه های سنی می توان یافت مانند در دوران نوزادی ، [5] اوایل کودکی ، [6] [7] نوجوانی ، [8] و بزرگسالی. [6] [9]  


خودمحوری، خودمیان بینی، یا اگوسنتریسم در روان‌شناسی رشد به‌صورت زیر تعریف می‌شود:

  • تمایز ناکافی بین خود و جهان (شامل دیگران)
  • گرایش به درک، فهم و تفسیر جهان برمبنای خود

خودمحوری (خودمیان بینی) در نظریه رشد شناختی ژان پیاژه

از دیدگاه ژان پیاژه خودمیان بینی (خودمحوری) حالت روانی بهنجاری است که در آن نبود تمایز میان واقعیت شخصی (واقعیت از دیدگاه و در ذهن شخص) و واقعیت عینی قابل مشاهده می‌باشد.[10] به بیان دیگر خودمیان بینی به مفهوم ناتوانی در درک نظرهای دیگران و نبود احساس نیاز به جستجوی دیدگاه‌ها و واقعیت‌های موجود موافق و مخالف برای تأیید نظر خود است. در نظام پیاژه هر دوره با خودمیان بین ویژه خود شروع شده و با تمرکززدایی پایان می‌یابد. در مرحله عملیات عینی نیز کودک خودمیان بین (به ویژه در مرحله پیش عملیاتی) خود را در مرکز جهان می‌بیند.[11] این ویژگی که در ۲ سالگی (آغاز مرحله پیش عملیاتی) در اوج خود می‌باشد در شرایط طبیعی و بهنجار در حدود ۱۱ سالگی (پایان مرحله عملیات عینی) به پایین‌ترین سطح می‌رسد و البته جای خود را به شکلی دیگر که ویژه دوره عملیات صوری است می‌دهد.[12]

خود محوری در رشد شناختی نو جوانان

به گفته دوروزنرول، ۱۹۷۸؛ هادسن و گری، ۱۹۸۶، تفکر عملیات صوری سبب پدیداری نوع جدیدی از خودمحوری می‌شود. ظرفیت اندیشیدن به افکار خود سبب می‌شود که آگاهی نوجوانان از خود بیشتر شود و در نتیجه آنها خودمحور، خودآگاه و درون نگر می‌شوند. نوجوانان چنان به خود مشغول مشغول می‌شوند که تصور می‌کنند دیگران نیز به اندازه آنها درباره ظاهر و رفتارشان وسواس دارند. از دید گاه الکایند، ۱۹۶۷، همین باور مشغولیت ذهنی دیگران با ظاهر و رفتار نوجوان است که خودمحوری او را تشکیل می‌دهد. نوجوانان در بخش اعظم اوقات تصور می‌کنند که روی صحنه هستند، در نتیجه بیشتر انرژی آنان صرف واکنش به شنوده‌ای تصوری می‌شود. به همین دلیل است که نوجوانان به شدت خوداگاه می‌شوند.[13]

منابع
  1. Anderman, Eric M.; Anderman, Lynley H. (2009). "Egocentrism". Psychology of Classroom Learning: An Encyclopedia. 1: 355–357.
  2. Young 2011.
  3. Pronin, Emily; Olivola, Christopher Y. (2006). Encyclopedia of Human Development. Thousand Oaks, CA: SAGE Reference. pp. 441–442. Retrieved 20 Oct 2014.
  4. Epley, Nicholas; Morewedge, Carey K; Keysar, Boaz (2004-11-01). "Perspective taking in children and adults: Equivalent egocentrism but differential correction". Journal of Experimental Social Psychology. 40 (6): 760–768. doi:10.1016/j.jesp.2004.02.002.
  5. Onishi, K. H., Baillargeon, R. (2005). "Do 15-month-old infants understand false beliefs?". Science. 308 (5719): 255–258. Bibcode:2005Sci...308..255O. doi:10.1126/science.1107621. PMC 3357322. PMID 15821091.
  6. Epley, Nicholas; Morewedge, Carey K; Keysar, Boaz (2004-11-01). "Perspective taking in children and adults: Equivalent egocentrism but differential correction". Journal of Experimental Social Psychology. 40 (6): 760–768. doi:10.1016/j.jesp.2004.02.002.
  7. Wimmer, H., Perner, J. (1983). "Beliefs about beliefs: Representation and constraining function of wrong beliefs in young children's understanding of deception" (PDF). Cognition. 13 (1): 103–128. doi:10.1016/0010-0277(83)90004-5. PMID 6681741.
  8. Adams, G. R., Jones, R. M. (1982). "Adolescent egocentrism: Exploration into possible contributions of parent-child relations". Journal of Youth and Adolescence. 11 (1): 25–31. doi:10.1007/BF01537814. PMID 24310645.
  9. Keysar, B., Barr, D. J., Balin, J. A., Brauner, J. S. (2000). "Taking perspective in conversation: The role of mutual knowledge in comprehension". Psychological Science. 11 (1): 32–38. doi:10.1111/1467-9280.00211. PMID 11228840.
  10. منصور، محمود و دادستان، پریرخ (۱۳۶۷). دیدگاه پیاژه در گستره تحول روانی به ضمیمه آزمون‌های عملیاتی در پژوهش‌های ژنتیک و بالینی. تهران: ژرف.
  11. وادزورث، باری (۱۳۷۸). روان‌شناسی رشد: تحول شناختی و عاطفی از دیدگاه پیاژه. (مترجمان جواد صالحی فدردی، امیر امین یزدی). مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
  12. نادری، محمد رامین (۱۳۸۹). تحلیل وب سایت‌های کودکان از دیدگاه نظریه رشد شناختی پیاژه: نیم دوره عملیات عینی. (استاد راهنما مهری پریرخ). پایان‌نامه کارشناسی ارشد، گروه کتابداری و اطلاع‌رسانی، دانشگاه فردوسی مشهد. ۱۳۸۹.
  13. رایس، فلیپ. ف. رشد انسان. ترجمهٔ مهشید فروغان. تهران: ارجمند. ص. ۳۳۳. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۹۶-۱۰۵-۲. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک); پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.