دوپاره‌سازی
دو پاره سازی (به انگلیسی: Splitting) (به بیان دیگر تفکر سیاه و سفید یا تفکر همه یا هیچ). در این سازوکار دفاعی فرد اطرافیان خود را به دو گروه عمده خیلی خوب و خیلی بد تقسیم بندی می‌کند؛ و همه چیز را سیاه و سفید می‌بیند. از قانون همه یا هیچ استفاده می‌کند. اما این دو گروه مدام جای خود را به یکدیگر می‌دهند. یعنی فردی که صبح خیلی بد بوده ناگهان عصر همان روز در گروه خیلی خوب قرار می‌گیرد. علت آن عدم توانایی فرد در کنار آمدن با احساسات دوسوگرا می‌باشد.[1] دو پاره سازی طبق نظر کرنبرگ ، هم فعالیت دفاعی به‌شمار می‌رود و هم کارکردی بهنجار دارد که طی رشد رخ می‌دهد. از طریق این کارکرد، ایگو تمایزات درونخود و درون موضوع یا تمایزات میان خود و موضوع‌های خود را درک می‌کند. دوپاره‌سازی به منزله مکانیزم دفاعی، نوعی خیال پردازی ناهشیار است که به واسطه آن، ایگو جنبه‌های نامطلوب خود را جدا می سازد یا موضوع‌های تهدیدکننده را به اجزایی قابل مهار تجزیه می‌کند.[2]
منابع
- دانشنامه روانشناسی و علوم تربیتی
- سنت کلر، مایکل. درآمدی بر روابط موضوعی و روانشناسی خود. ترجمهٔ علیرضا طهماسب و حامد علی آقایی. تهران: نشر نی. ص. ۲۱۰. شابک ۹۶۴-۳۱۲-۹۶۵-۹. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک); پارامتر|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک)