خودپرستی افراطی
خودپرستی (به انگلیسی: Egotism) پدیده‌ای فلسفی, روانشناختی است مبنی بر ترجیح خود و خواسته‌های شخصی خود بر دیگران و خواسته‌های آن‌ها . به بیانی دیگر خودپرستان ارتباطی است که فرد خود را در مرکز جهان ( هستی‌شناسی خود ) قرار داده و این موجودیت و هستی، فارغ از دیگران و دنیای آن‌ها می‌باشد .
این مفهوم با خودشیفتگی یا نارسیسم رابطه تنگاتنگی دارد و ارتباط هر دو از طریق عشق افراطی به خود و غلوکردن در رابطه با انگاشتها و قابلیت‌های فردی است . فرد خودشیفته یا خودپرست، دچار یک خود برتر بینی، عمیق و خیالی است که همین خصیصه روانشناختی، او را از حقایق موجود در محیطش دور نگه می‌دارد . وفتی این شاخصه‌های خودپرستانه به نهایت افراطی گری خود می‌رسند، موجب پیدایش جنبش‌هایی مانند فردگرایی خودخواهانه و نفی بشردوستی می‌شود . این افراد از دیگران استفاده ابزاری می‌کنند و خواسته‌های جمعی در ذهنیت آن‌ها اموری عبث تجلی می‌کند و دائم از جمع گرایی فرار می‌کنند .
ریشه‌شناسی
واژه خودپرستی مشتق شده از دو واژهٔ لاتین ( ego یا ایگو به معنی " خود " و پسوند انگلیسی آن ism- می‌باشد که پسوندی مکتب ساز است )
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Egotism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۱ می ۲۰۱۱.