دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی

دانشکدهٔ معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی تأسیس شده در سال ۱۳۳۹، از نظر قدمت دومین دانشکده معماری ایران است. در سال ۱۳۸۰ وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری این دانشکده را به عنوان اولین قطب معماری و شهرسازی کشور معرفی کرد.

دانشکده معماری و شهرسازی
دانشگاه شهید بهشتی
نشان ورودی دانشکده معماری و شهرسازی شهید بهشتی
بنیانگذاری شده۱۳۳۹
رئیسمحمدرضا حافظی
اعضای هیئت علمی۴۲ نفر
کارمندان مدیریتی۴۵ نفر
  • منصوره طاهباز(معاون آموزشی)
  • نیلوفر رضوی(معاون پژوهشی)
کارشناسی۲۸۳ نفر
تحصیلات تکمیلی۴۰۰ نفر
۴۴ نفر
موقعیت ایران، تهران، تهران
وبگاه

تاریخچه

لابی اصلی دانشکده معماری و شهرسازی

دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی، که در آن دوره با نام دانشگاه ملّی ایران خوانده می‌شد، از مهر ماه ۱۳۳۹ به همراه دانشکدهٔ «بانکداری و علوم اقتصادی مالی»، به عنوان نخستین هسته‌های این دانشگاه شروع به کار کرد.[1] علی شیخ الاسلام و مسعود جهان آرا از مؤسسان این دانشکده بودند. این دانشکده پس از آن که در سال ۱۹۶۵ تکمیل شد به ساختمان فعلی منتقل شد. از زمان تأسیس، فعالیت این دانشکده با پذیرش دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری آغاز شد و در سال ۵۵ - ۱۳۵۴ علاوه بر این دوره در مقطع کارشناسی نیز اقدام به تربیت نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز کشور کرد. پس از انقلاب فرهنگی، پذیرش دانشجو در دوره کارشناسی معماری متوقف و دانشکده فقط در دوره کارشناسی ارشد دانشجو پذیرفت. همزمان دوره کاردانی معماری نیز در دانشکده برپا شد. البته این دوره در سال‌های بعد متوقف شد. در سال تحصیلی ۱۳۵۷–۱۳۵۶ رشته کارشناسی ارشد برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای نیز به رشته‌های دانشکده افزوده شد. از سال ۱۳۸۲ به جای دورة کارشناسی ارشد معماری پذیرش دانشجو تنها در دوره کارشناسی معماری صورت پذیرفت. البته دوره کارشناسی ارشد ناپیوسته معماری از دو سال بعد شروع به فعالیت نمود. این دانشکده از سال ۱۳۷۲ در دوره دکترای معماری و از سال ۱۳۸۴ نیز در دکترای رشته طراحی شهری دانشجو پذیرفته‌است.[2][3]

بیانیه، اهداف و چشم‌انداز دانشکده

در وبسایت این دانشکده متن زیر به عنوان چشم‌انداز دانشکده معرفی شده‌است:[4]

معماری مقوله‌ای است جامع که با ابعاد گوناگون حیات انسانی، از ساحت فردی تا ساحت اجتماعی و از نیازهای مادی تا نیازهای متعالی انسان مرتبط است. دانشکده معماری و شهرسازی شهید بهشتی با توجه به این امر، جامعیت را به عنوان یک تأکید اصلی در چشم‌انداز آرمانی خود باور دارد و به تناسب مقاطع مختلف آموزشی در پی تحقق بخشیدن به چنین آرمانی است. دانشکده در راستای آرمان فوق، با تأکید همزمان بر پژوهش و عقلانیت از یکسو و معنویت و تفکر خلاق از سوی دیگر، در پی پرورش انسانهای آزاده، مبتکر و مسؤلیت‌شناسی خواهد بود که به ذات هنری علم و ذات علمی هنر شاعر باشند، اثر مانا را از میرا تمیز دهند، و ضمن تشخیص درست نیازهای واقعی جامعه در زمینه محیط مصنوع، با خودباوری و پرهیز از تقلید کورکورانه و با دیدی جامع نگر به رفع آن نیازها بپردازند.

دانشکده علاوه بر اینکه در مقیاس ملی قطب علمی معماری و شهرسازی کشور است، خواهد کوشید که در مقیاس منطقه ای از کانون‌های اصلی آموزش و پژوهش معماری سنتی ایران و ملل منطقه بوده با پیوستن به کانون‌های معتبر جهانی، در تولید دانش روز معماری نقش شایسته خود را ایفا نماید.

مراکز تحقیقاتی و پژوهشی

  • پایگاه اطلاعات مرکز اسناد و تحقیقات
  • قطب علمی طراحی شهری در بافت‌های با ارزش و فرسوده
  • دفتر فنی آموزشی و پژوهشی
  • کارگاه هنر مهندسی

فارغ التحصیلان سرشناس

رشته‌ها و گرایش‌ها

کارشناسی

  • معماری

کارشناسی ارشد

  • طراحی معماری
  • معماری منظر و محیط
  • طراحی شهری
  • برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای
  • مدیریت پروژه و ساخت
  • مطالعات معماری ایران
  • مرمت و احیای بناها و بافت‌های تاریخی
  • معماری و انرژی
  • فناوری معماری
  • بازسازی پس از سانحه

دکترای

  • معماری
  • طراحی شهری
  • برنامه‌ریزی شهری

پانویس

  1. قیومی بیدهندی، مهرداد؛ سپهری، یحیی (۱۳۹۵). «تاریخ آموزش طراحی معماری در دانشگاه شهید بهشتی (دانشگاه ملی ایران)، مرحلهٔ تکوین» (PDF). صفه. دانشگاه شهید بهشتی (۷۴): ۲۵–۳۹. دریافت‌شده در ۱۴ ژانویه ۲۰۲۰.
  2. «دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی». دریافت‌شده در ۱۵ اوت ۲۰۰۹.
  3. «دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی، وبگاه رسمی». دریافت‌شده در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۰.
  4. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در 31 اكتبر 2020. دریافت‌شده در 5 مه 2021. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.