دانشگاه پلیتکنیک میلان
دانشگاه پلیتکنیک میلان (به ایتالیایی: Politecnico di Milano) پایه گذاشته شده در ۲۹ نوامبر ۱۸۶۳، بزرگترین موسسه آموزش عالی در زمینه رشته های فنی-مهندسی در کشور ایتالیا و یکی از معتبرترین مراکز علمی در اروپا و جهان است.[1]
نوع | دولتی |
---|---|
بنیانگذاری شده | ۲۶ نوامبر ۱۸۶۳ |
ارائه دهنده رشتههای | بزرگترین دانشگاه فنی مهندسی در ایتالیا |
رئیس | پروفسور جولیو بالیو |
کارمندان مدیریتی | ۲٬۵۴۲ |
دانشجویان | ۴۰٬۳۱۲ |
موقعیت | ایتالیا میلان |
شعبهها | میلان، کومو، لکو، مانتووا، کرمونا، پیاچنزا |
وبگاه |
این دانشگاه در میلان ایتالیا واقع شده و حدود ۴۰٬۳۱۲ دانشجو و ۲٬۵۱۷ استاد و استادیار دارد.[2]
اروپا
در رتبهبندی جهانی دانشگاهی، این دانشگاه در سال ۲۰۰۷ رتبه ۶۸ و در سال ۲۰۰۸ رتبه ۶۳ را در مهندسی بدست آورد.[3] در فهرست رتبهبندی دانشگاههای ایتالیا به وسیلهٔ وزارت علوم ایران این دانشگاه در رده دانشگاههای درجه یک ایتالیا به چشم میخورد.[4]
تاریخچه
پلیتکنیک میلان قدیمیترین دانشگاه میلان است که در ۲۸ نوامبر ۱۸۶۳ تأسیس شد. اسم اصلیش مؤسسه فوق تکنیکی (به ایتالیایی: Istituto Tecnico Superiore) بود و بنیانگذار و نخستین رئیس آن فرانچسکو بریوشی بود و موقعیتش در مرکز شهر در خیابان سناتو (به ایتالیایی: 'via Senato) بود. در سال ۱۸۶۵ بخش معماری (دومین رشته مهم پلیتکنیک میلان) راهاندازی شد. در سال ۱۹۲۷ پلیتکنیک میلان به میدان لئوناردو دا وینچی (به ایتالیایی: Leonardo da Vinci) منتقل شد. در محلهای که معروف به شهر دانشگاه (به ایتالیایی: Città studi) است؛ و بخش اصلی پلی تکنیک هنوز در این محله واقع است. این محله شامل مجموعهای از ساختمانها و خیابانها و میدانهایی میشود که همگی متعلق به پلیتکنیک میلان هست. در آن زمان نامش به پلیتکنیک رویال (به ایتالیایی: Regio Politecnico) تغییر یافت در پایان جنگ جهانی دوم وقتی ایتالیا اعلام جمهوری کرد کلمه رویال از نامش حذف شد و تا پابان سال ۲۰۱۰ قیل از مرمت نمای ساختمان جای کلمه رویال در نمای اصلی ساختمان قابل تشخیص بود. در سال ۱۹۵۴ اولین مرکز محاسبات الکترونیکی اروپا به وسیله جیانو کازینیسی و ارکواه بوتانی در پلیتکنیک میلان افتتاح شد. در سال ۱۹۶۳ گویلو ناتا جایزه نوبل شیمی به خاطر تحقیق در زمینه پولیمر کریستالی به صورت تخصصی پولیپروپیلن دریافت کرد. در سال ۱۹۷۷ ماهواره سیریو (به ایتالیایی: Sirio) که به وسیله پلیتکنیک میلان و کمپانیهای همکار طراحی و ساخته شده بود به فضا فرستاده شد. در دهه نود پلیتکنیک شروع به باز کردن شعبههایی در شهرها ی ایالتهای لمباردی و امیل روماگنا کرد. بخش طراحی صنعتی در سال ۱۹۹۳ تأسیس شد و در سال ۲۰۰۰ بخش طراحی دورههای جدیدی در لیسانس و فوق لیسانس برای گرایش گرافیک، ویرچوال، مد و طراحی داخلی تأسیس کرد.
کمپها
این دانشگاه دارای ۵ کمپ اصلی است که دوتای آن (کمپ لِئوناردو و کمپ بُویزا) درون شهر و سه کمپ کومو، پیاچِنزا، و لِکّو برون از شهر هستند. کمپ لئوناردو کهنترین کمپ دانشگاه است.
پذیرش
کارشناسی
این دانشگاه دارای شمار زیادی رشته درین پایهاست، و در دو رشته معماری و شهرسازی به انگلیسی سالی یکبار پذیرش دارد.[5] هزینه سالانه دانشگاه برای دانشجویان کشورهای کمتر پیشرفته سالانه ۷۹۴ یورو است (سال ۲۰۰۹)[6]
مزایا
این دانشگاه بورسهای تحصیلی گوناگونی را برای دانشجویان فراهم میآورد. مهمترین آن را میتوان بورس DSU این دانشگاه دانست که مبلغ پیرامون ۴۵۰۰ یورو دارد و بیشتر دانشجویان از کشورهای کمتر پیشرفته میتوانند از آن بهرهمند شوند.[9]
همچنین دانشگاه سالانه دو بار (یکبار در هر نیمسال) کلاسهای آموزش زبان ایتالیایی را بهطور رایگان برای دانشجویان برگزار میکند. علاوه بر آن هر ترم کلاسهای آموزش زبانِ انگلیسی برای آمادگی امتحان تافل برگزار میشود که هزینهٔ آن ترمی حدود هشتاد یورو هست.[10]
جستارهای وابسته
پانویس
- QS Top Universities: Top 400 universities in the THE - QS World University Rankings ۲۰۰۷
- QS Top Universities: Schools
- University Rankings | Top Universities
- «نظام آموزشی و چگونگی ارزشیابی». بایگانیشده از اصلی در ۳۱ مه ۲۰۱۳. دریافتشده در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۹.
- Politecnico di Milano - POLInternational English - Programs taught in English ۲۰۰۹/۲۰۱۰
- Politecnico di Milano - POLInternational English - Scholarships
- []
- وبگاه دانشجویان دکترا
- «Politecnico di Milano: Borse di studio». بایگانیشده از اصلی در ۹ ژوئن ۲۰۰۹. دریافتشده در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۹.
- Politecnico di Milano - POLInternational English - Italian courses