دریای پنج

رود پَنج (به فارسی تاجیکی: Панҷ) رودی است در آسیای میانه که در مرز میان تاجیکستان و افغانستان روان است و ریزشگاه آن رود آمودریا می‌باشد.[1]

رود پنج
رود پنج — مرز تاجیکستان و افغانستان
نام محلیПанҷ
ویژگی‌های ظاهری
دهانهآمودریا
 • مختصات
مختصات: ۳۷°۰۶′۳۹″ شمالی ۶۸°۱۸′۵۳″ شرقی
طول۹۲۱ کیلومتر

سرچشمهٔ رود پنج رودهای پامیر و واخان‌دریا هستند که یکی از دریاچهٔ زارکول در سرزمین تاجیکستان و دیگری از کوهسار واخان در سرزمین افغانستان آب می‌گیرند.

از سراسر رود پنج، مرز افغانستان و تاجیکستان می‌گذرد که دو کشور اصلی آبگیر آن هستند.

درازای این رود ۹۲۱ کیلومتر، پهنای حوزهٔ آبخیز آن ۱۱۴ هزار کیلومتر مربع، میانگین بده آن ۱٬۰۰۰ متر مکعب بر ثانیه است. آب این رود برای آبیاری مصرف می‌شود. از درهٔ رود پنج، بزرگراه دوشنبه به خاروغ و کولاب به قلعهٔ خمب می‌گذرند.

ریشه‌شناسی نام

کهن‌ترین نام تاریخی رود پنج خروآب بوده‌است که جغرافیانگاران دوران اسلامی آن را خرناب و جریاب نوشته‌اند و سرچشمهٔ آمودریا دانسته و سرچشمه آن را وخاب خوانده‌اند که از وخان آید. چنانچه مؤلف گمنام «حدود العالم» در فصل «سخن اندر رودها» می‌گوید: «و دیگر رودی است او را خرناب خوانند، از مغرب کوه قَسَک برود و میان بدخشان و پارغر[2] اندر جیحون افتد و این خرناب از جیحون مِهتَر است و لکن همه به جیحون بازخوانند از بهر آن که جیحون از رهی دورتر رود»[3].

واژه‌های خرناب و جریاب تحریفی هستند از واژهٔ خَروآب که آن را به گونهٔ خرباب نیز نوشته‌اند. واژهٔ «خَرو» در گویش‌های دروازی و بدخشانی زبان فارسی تاجیکی وام‌واژه‌ای است از زبان‌های ایرانی شرقی و معنی آن «چشمه، چشمه‌سار و رود کوهی» است. این واژه و گونه‌های دیگر آن «شَرو»، «شارو»، «شار»، هم‌اکنون نیز در جاینام‌های «موجی‌خَرو»، «سَبزی‌خَرو»، «اوش‌خَرو»، «خَروُندا»، «هیداشار»، «ویس‌خَرو»، «ویش‌خَرو»، «پشی‌خَرو»، «ویش‌خَروَک»، «پاش‌خَرو»، «راخَرو»، «تِیخَرو»، «راشارو»، «هیداشَرو»، «ساخ‌چَرو»، «میذن‌شار»، «پَشار»، «تیشار»، «دیشار»، «ابخَرو» و «شِتخَرو» در تاجیکستان زنده‌است[4].

پانویس
  1. http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-8aae578378d74ac7bb734ce336646451-fa.html
  2. رودی است در ناحیه فرخار تاجیکستان که هم‌اکنون آن را قزل‌سو خوانند
  3. حدود العالم من المشرق الی المغرب، نوشته‌شده در سال ۳۷۲ هجری قمری. ویرایش دکتر منوچهر ستوده. — تهران: انتشارات کتاب‌خانهٔ طهوری، ۱۳۶۲. ص. ۴۰
  4. امید جیهانی. ویکی‌پدیای تاجیکی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.