رئوبن
رِئوبِن یا رِؤوبِن یا رئوبین یا رؤبین (عبری:רְאוּבֵן به معنی «او بینوائی مرا دیده است») نخست‌زادهٔ یعقوب از لیه[1] بود. هنگامی که پسران یعقوب برای مرگ یوسف نقشه کشیدند، رئوبن که پسر بزرگ‌تر بود، مخالفت کرد. پسران یعقوب در غیاب رئوبن، یوسف را به اسماعیلیان فروختند و رئوبن از این کار ایشان ناخرسند بود.[2] رئوبن به همراه برادرانش در جستجوی غذا به مصر رفت و خشونت یوسف با ایشان را به عنوان داوری گناهانشان پذیرفت.[3] او پیغام یوسف را در موردن بردن بنیامین به مصر، به یعقوب رسانید و گفت حاضر است پسرانش را گرو بگذارد تا وقتی که بنیامین را سالم برگرداند.[4] زمانی که یعقوب به مصر هجرت کرد، رئوبن چهار پسر به نام‌های حنوک، فلو، حصرون و کرمی داشت.[5] رئوبن در سن ۱۳۵ سالگی درگذشت و در فلسطین به خاک سپرده شد.[6]
 طوایف اسرائیل |
|---|
|
|
|
|
نشان درفش سبط رئوبن
پانویس
- پیدایش ۲۹:۳۲
- پیدایش ۳۷:۲۱
- پیدایش ۴۲:۲۲
- پیدایش ۴۲:۳۷
- پیدایش ۴۶:۹
- یاشر ۲۱:۱۴
منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.