ریچارد راجرز
ریچارد جُرج راجرز (به انگلیسی: Richard Rogers) (۲۳ ژوئیه، ۱۹۳۳) معمار ایتالیایی‌تبار بریتانیایی است. از وی به عنوان یکی از جسورترین و جریان‌سازترین معماران مدرن سده کنونی یاد می‌شود.[1]
| ریچارد راجرز | |
|---|---|
.png.webp) ریچارد راجرز | |
| نام در زمان تولد | ریچارد جورج راجرز |
| زادهٔ | ۲۳ ژوئیهٔ ۱۹۳۳ (۸۷ سال) فلورانس، ایتالیا |
| ملیت |  بریتانیایی |
| پیشه | معمار |
| جایزه(ها) | جایزه معماری پریتزکر (۲۰۰۷) |
| وبگاه | |
| پروژه‌ها | مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس |
فعالیت‌ها
او در دانشگاه ییل درس خواند و مدتی با نورمن فاستر همکاری می‌کرد.
در سال ۱۹۷۱ ریچارد راجرز به همراه با رنزو پیانو، در مسابقهٔ طرح ساختمان مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس در میان ۶۸۱ شرکت‌کننده برنده اعلام شدند. نمای این ساختمان را مجموعه‌ای از دودکش‌ها، آبگردان‌ها، لوله‌های تأسیساتی و ستون‌ها، تیرها، بادبندها، راه پله‌ها و مسیرهای رفت‌وآمد تشکیل می‌داد. ساخت این مرکز هنری و فرهنگی بزرگ در ۱۹۷۱ آغاز و در ۱۹۷۷ به پایان رسید. این معماران آغازگر سبکی در اروپا بودند که به نام معماری های-تک یا تکنولوژی پیشرفته معروف گردید.[2]
در سال ۱۹۹۹ گنبد هزاره لندن را طراحی کرد که در طراحی آن از صور فلکی الهام گرفته‌است.
از کارهای دیگر او می‌توان ساختمان لویدز و مجمع عمومی ولزی‌ها را نام برد.
پانویس
- راهکارهای حفظ میراث‌های معماری، از قصر آستلی تا زندان قصر، بی‌بی‌سی فارسی
- قبادیان، وحید. معماری معاصر غرب، تهران:دفتر پژوهش‌های فرهنگی، ۱۳۸۹