سمغان
سمغان، میگویند سُمغان (دهی در بالای کوه شاپور نزدیک کازرون) همان سمنگان شاهنامه فردوسی است که رستم دنبال رخشش پیاده تا آنجا رفت و از دژهای سپید و پهلو که در حوالی ممسنی امروزی است (یا بودنش در قدیم ثابت شده)، روستایی از توابع بخش چنار شاهیجان شهرستان کازرون در استان فارس ایران است. این روستا بهدلیل کوهستانی بودن و موقعیت سوق الجیشی در زمانهای قدیم از اهمیت زیادی برخوردار بودهاست. بنا بر سخن مؤلف تاریخ نادری این روستا در زمان نادرشاه افشار و در یکی از لشکرکشیهای وی به مناطق جنوبی ایران به آتش کشیده شد. دلیل این أمر عدم اطاعت طایفه سمغانی از شاه افشار شمرده شدهاست. بنابر اظهارات تاریخ نادری طایفه سمغانی به سرکردگی شیخ محمد شفیع سمغانی در مقابل نادر مقاومت زیادی از خود نشان دادند ولی در نهایت به دلیل توپ جنگی نادر این روستای دوازه هزارنفری به آتش کشیده شد. بیشتر ساکنان این روستا پس از این واقعه تلخ به شهرهایی چون کازرون، سپیدان (اردکان)، بیضا، خرامه و مزری در برازجان نقل مکان کردند. اسم روستای سمغان در واقع «سه مغان» بوده و این بدین معنی است که در زمانهای باستان و در دوره ساسانیان سه مغ زرتشتی در این روستا زندگی میکردهاند (مغها بزرگترین روحانیان زرتشتی در زمان ساسانیان بودهاند که موبد موبدان نیز نامیده میشدهاند) و اسم سمغان از آن جا گرفته شدهاست.
اطلاعات کلی | |
---|---|
کشور | ![]() |
استان | فارس |
شهرستان | کوهچنار |
بخش | بخش مرکزی شهرستان کوهچنار |
دهستان | سمقان |
مردم | |
جمعیت | ۱۱۸۸ نفر (سرشماری ۹۵) |
کد آماری | ۰۸۰۲۱۹ |
جمعیت
این روستا در دهستان سمغان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲٬۱۲۸ نفر (۴۱۴خانوار) بودهاست.
منابع
- مروی، محمد کاظم، عالم آرای نادری، تصحیح دکتر محمد امین ریاحی، تهران: زوار، ۱۳۶۴. ج۱و۲.
- مینوریسکی، تاریخچه نادرشاه، ترجمه رشید یاسمی، تهران: سیمرغ، چ۲، ۱۳۵۶.
- هنوی، جونس، زندگی نادرشاه، ترجمه اسماعیل دولتشاهی، تهران: علمی و فرهنگی، چ۲، ۱۳۷۷.
- «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانیشده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۴. دریافتشده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.