سید ابوالحسن رفیعی قزوینی

سید ابوالحسن رفیعی قزوینی (زادهٔ ۱۳۱۰ قمری در قزوین - درگذشته ۱۳۹۵ قمری در تهران)(معرف به علامه رفیعی) فرزند سید ابراهیم -ذریه سید میرزا محمد زمان طالقانی قزوینی[1]- روحانی اهل ایران و از علمای فقه شیعه، مجتهد و فیلسوف بود و در قزوین خارج فقه و فلسفه تدریس می‌کرد. تخصص وی فلسفه صدرایی بود.[2]

تحصیلات

رفیعی در مدرسه صالحیه قزوین سطوح علمی و کتب فقهی و اصولی را نزد ملا علی طارمی و ملا علی کبر تاکستانی آغاز نمود. سپس در حوزه علمیه تهران در سال ۱۳۳۳هجری قمری به مجلس درس عبدالنبی نوری، میرزا مسیح طالقانی، آیة الله سید محمد تنکابنی و آیة الله محمد رضا نوری بهره علمی برده و به ویزه فلسفه و عرفان را نزد حکیم میرزا حسن کرمانشاهی، فاضل تهرانی شمیرانی، میرزا محمود رضوان قمی، حکیم محمد هیدجی زنجانی، محمد رضا مسجد شاهی اصفهانی و آقای میرزا هاشم اشکوری فرا گرفت و خود به تدریس علوم دینی پرداخت. وی بعدها با تأسیس حوزه قم به این شهر رفته و به تدریس کفایة الاصول، رسائل، مکاسب انصاری، اسفار اربعه و شرح منظومه پرداخته و در کنار آن به درس عبدالکریم حائری یزدی و ابوالقاسم کبیر قمی حاضر می‌گردد. وی بعدها در قزوین و تهران تدریس خویش را به مدت ده‌ها سال ادامه داد و شاگردان بسیاری پرورش داد.

کتابشناسی

مرگ

سید ابوالحسن رفیعی قزوینی نیمه شب سه شنبه ۲۴ دی ماه ۱۳۵۳ شمسی، برابر اول محرم ۱۳۹۵ قمری در سن ۸۵ سالگی در تهران درگذشت و در مسجد بالاسر آستان قدس فاطمه معصومه به خاک سپرده شد.[4]

شاگردان

برخی شاگردان سرشناس وی عبارتند از:[5] سید روح‌الله خمینی، حسن‌زاده آملی، محمد ابراهیم بحرالعلوم خوانساری، مهدوی کنی، سید جلال‌الدین آشتیانی، دکترغلامحسین دینانی، امامی کاشانی، سید حسین نصر، سیدحسن امین،[6][7]سید رضی شیرازی، سید محمد ضیاءآبادی[2] حسین ناصر صرافها، شیخ ابوالقاسم مسیح شرقیان (شاگرد خاص علامه رفیعی قزوینی در قزوین بودند).

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.