شیر ماسای

شیر ماسای (نام علمی: Panthera leo massaica) یا شیر شرق آفریقا زیرگونه‌ای از شیر است که نام خود را از منطقه حفاظت‌شده ماسایی مارا واقع در کنیا گرفته و کنام آن در مناطقی از شرق آفریقا شامل کشورهای کنیا، سودان جنوبی، تانزانیا، اتیوپی، سومالی، اوگاندا و موزامبیک قرار دارد. شیر ماسای در مناطقی از مصر، سودان، اریتره و جیبوتی نیز می‌زیسته اما امروزه در آن مناطق به انقراض کشیده شده‌است.[2] شیرهای آدم‌خوار ساوو متعلق به این زیرگونه بوده‌اند.[3]

شیر ماسای
دو شیر نر ماسای در پارک ملی سرنگتی
وضعیت بقا
آرایه‌شناسی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: گوشت‌خوارسانان
زیرراسته: گربه‌سانان
تیره: گربه‌ایان
زیرخانواده: پلنگیان
سرده: پلنگ‌مانندها
گونه: P. leo
زیرگونه: P. l. massaica
نام سه‌جمله‌ای
Panthera leo massaica
(نویمان، ۱۹۰۰)
مترادف[1]
  • Panthera leo roosevelti
    (هلر، ۱۹۱۳)
  • Panthera leo sabakiensis
    (لونبرگ، ۱۹۰۸)

طبقه‌بندی‌های اخیر جمعیت شیرهای شرق آفریقا را یک زیرگونه مستقل به‌حساب نمی‌آورند و آن را همراه جمعیت شیرهای جنوب آفریقا یک زیرگونه واحد (Panthera leo melanochaita) می‌دانند.[4]

توصیف

اندازه

شیرهای ماسای نر اغلب میان ۲ تا ۳ متر (بدونه حساب دم) طول دارند. ماده‌شیرها به صورت کلی کوچک‌جثه‌تر بوده و طولشان میان ۱/۸ تا ۲ متر است. وزن شیرهای نر اغلب ۱۶۵ تا۲۲۰ کیلوگرم و ماده‌ها میان ۱۲۵ تا ۱۷۰ کیلوگرم وزن است. هر دو جنس نر و ماده دارای ارتفاع شانه میان ۰٫۹ تا ۱٫۱ متر هستند. وزن میانگین شیرهای نر ماسای ۱۹۵ کیلوگرم است و ماده ها میانگین ۱۴۸ کیلوگرم است .شیرهای ماسای به گفته محلی ها از بقیه زیرگونه های شیر خطرناک تر هستند ولی نسبت به شیر های جنوب افریقا جثه کوچک تری دارند. و انسان های زیادی رو هر سال میکشند .[5]

یک شیر نر بسیار بزرگ که در سال ۱۹۹۳ در دامنه کوه‌های کنیا شکار شد وزنش به ۲۷۲ کیلوگرم می‌رسید.[6]

یال
نگاره دو شیر نر ساوو با یال‌هایی کم‌پشت

هنگامی که شیرهای نر به بلوغ می‌رسند، دارای یال می‌شوند. این یال‌ها برای آن هستند که آن‌ها را بزرگ به نظر برساند و نیز از گردنشان محافظت کند.[7] شیرهای نر شرق آفریقا دارای تنوع گسترده‌ای در شکل و اندازه یال‌های خود هستند. فرآیند رشد یال این شیرها تا ۴ الی ۵ سالگی ادامه پیدا می‌کند. شیرهای نر ماسایی که در ارتفاعات زیست می‌کنند نسبت به همتایان خود در مناطق گرم و مرطوب یال پرپشت‌تری دارند. شیرهای نر ساوو دارای یالی کم‌پشتی در اطراف گردن خود هستند.[8]

منابع
  1. ویلسون و ریدرز، گونه‌های پستانداران جهان.
  2. The East African: For East Africa's lions, is the future bright?.
  3. Patterson, Bruce D. (2004). The Lions of Tsavo: Exploring the Legacy of Africa's Notorious Man-Eaters. McGraw-Hill. p. 29. ISBN 0-07-136333-5.
  4. Kitchener, A. C.; Breitenmoser-Würsten, C.; Eizirik, E.; Gentry, A.; Werdelin, L.; Wilting, A.; Yamaguchi, N.; Abramov, A. V.; Christiansen, P.; Driscoll, C.; Duckworth, J. W.; Johnson, W.; Luo, S. -J.; Meijaard, E.; O’Donoghue, P.; Sanderson, J.; Seymour, K.; Bruford, M.; Groves, C.; Hoffmann, M.; Nowell, K.; Timmons, Z. & Tobe, S. (2017). "A revised taxonomy of the Felidae: The final report of the Cat Classification Task Force of the IUCN Cat Specialist Group" (PDF). Cat News (Special Issue 11): 71−73.
  5. "Congo Lion". Animal Database. Retrieved 2021-03-15.
  6. «گربه‌های وحش» (PDF). Wildcats. دریافت‌شده در ۳ اوت ۲۰۲۰.
  7. «شیرها». مرکز محافظت از درندگان کالاهاری. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ مارس ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۴ مه ۲۰۱۲.
  8. Gnoske, T. P., Celesia, G. G., Kerbis Peterhans, J. C. (2006). Dissociation between mane development and sexual maturity in lions (Panthera leo): solution to the Tsavo riddle?. Journal of Zoology 270(4): 551–560. Abstract
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.