صلح مسلح
صلح مسلح (به انگلیسی: armed peace) حالتی است که در آن دو یا چند کشور در حال نبرد با یکدیگر نیستند، اما با افزایش مداوم نیروها و امکانات نظامی برای جنگ با طرف مقابل آماده می‌شوند.
 | این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. این صفحه ممکن است دارای الگوی ویکی‌پروژهٔ وابسته به این نوشتار باشد که در آن می‌توانید جعبهٔ اطلاعات استاندارد مناسب برای این مقاله را بیابید. همچنین رده:الگو:اطلاعاتی جعبه‌ای را نیز ببینید. |
 | این نوشتار نیازمند پیوند میان‌زبانی است. در صورت وجود، با توجه به خودآموز ترجمه، میان‌ویکی مناسب را به نوشتار بیفزایید. |
مثال ها
در اروپا دوره بین سال ۱۸۷۱ (سال شکست فرانسه از امپراتوری آلمان) تا سال ۱۹۱۴ که جنگ جهانی اول شروع شد نمونه ای از دوران صلح مسلح است. در فاصله این ۴۳ سال اگرچه بین دولتهای بزرگ اروپا جنگی رخ نداد، اما کشورهای بزرگ با گسترش ارتش و تجهیز زرادخانه‌های جنگی خود، برای نبرد آماده می‌شدند.[1] در این دوران، قدرت‌هاي اروپايي در حين ارتقاي موقعيت و امكانات نظامي به دنبال ایجاد اتحادهایی با دیگر کشورها بودند.در اين ميان، خصومت ديرينه فرانسه و آلمان كه از زمان بیسمارک وجود داشت ترس فزاينده‌اي بر فرانسه ديكته مي‌كرد. از این رو فرانسوي‌ها با بريتانيايي‌ها هم‌پيمان شدند و روسيه نيز كه خود را حامي بلوك شرق مي‌دانست براي جلوگيري از پيشروي ژرمن‌ها به اين اتحاديه ملحق شد. از سويي ديگر نيز آلمان و اتريش كه از نژاد ژرمن‌ها در اروپاي مركزي بودند به همراه دولت عثماني كه از سال‌ها قبل با آلمان رابطه حسنه‌اي داشت، اتحاديه ديگري تشكيل دادند و به این ترتیب مفهوم صلح مسلح بیش از پيش عینیت یافت.[2]
حالت موجود بین جمهوری‌های آذربایجان و ارمنستان پس از جنگ اول قره‌باغ نیز به عنوان نمونه‌ای از صلح مسلح توصیف شده‌است.[3] این حالت نهایتا به بروز جنگ دوم قره باغ در سال ۲۰۲۰ منجر شد.
منابع
- صلح مسلح یا صلح گرم، پایگاه بصیرت، ۲۱ خرداد ۱۳۸۸، بازدید شده در ۲۰ تیر ۱۳۹۹
- سهند ستاری، جنگ جهاني اول كابوس فرداي «صلح مسلح»، روزنامه شرق، ۲ شهریور ۱۳۹۰، شماره ۱۳۲۷،
- سعید حجاریان، اخلاق در وضعیت صلح مسلح، ایران آنلاین، بازدید شده در ۸ آذر ۱۳۹۶.