عبدالنبی بحرانی
شیخ عبدالنبی بحرانی بردخونی دشتی فرزند شیخ محمد کردوانی (آل علامه شیث) از علمای سرشناس منطقه دشتی که در بردخون مدرسه علمیه تأسیس کرده و حدود دویست طلبه[1] در آن به تحصیل اشتغال داشته‌اند و علاوه بر آن در دیگر نواحی دشتی نیز مدارسی را ایجاد کرده‌است. خاندان وی از علمای شیعه در چهار سده قبل از بحرین به بندر کنگان مهاجرت کرده و بتدریج جهت ترویج دین در نواحی مختلف جنوب حضور یافتند. پسران وی همه اهل علم بوده‌اند و بعضی از آنها مانند: شیخ عبدالله، شیخ علی و شیخ یوسف اجتهاد داشته‌اند و از مروجان علم بوده‌اند. وی در سنه ۱۳۳۵ قمری در نود سالگی در بردخون درگذشت. اخیراً (۱۳۹۰) بر مزار وی در بردخون بنای یادبود ایجاد شده‌است.[2]
آیت‌الله شیخ عبدالنبی بحرانی | |
|---|---|
.JPG.webp) بنای مرقد شیخ عبدالنبی بحرانی بردخونی دشتی | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | احتمالاً ۱۲۴۵ (قمری) |
| درگذشته | ۱۳۳۵ قمری (حدود ۹۰ سالگی) |
| قومیت | ایرانی - بحرانی‌ها |
| منطقه | بردخون دشتی (بوشهر) |
| مذهب | شیعه دوازده‌امامی |
| اشتغال | فقه |
وی هنگام جنگ جهانی اول به سال ۱۳۳۳. ق در دوره کهنسالی بسر می‌برده‌است و مانند دیگر علمای منطقه از جمله سید عبدالله بلادی بوشهری با فتوای خود مردم جنوب را به دفاع در مقابل هجوم بریتانیا دعوت نمود.[3]
فارسنامه ناصری از وی چنین یاد می‌کند: «و از علمای نواحی دشتی، جناب مستطاب علام فهام، قدوه انام حاج شیخ عبدالنبی اصل آن جناب از جزیره بحرین است. در قریه بردخان دشتی توقف دارد و چندین نفر طلبه علم در آن قریه مجتمع گشته، هر روزه کسب کمالات علمیه را در خدمت آن جناب می‌نمایند»[4]
منابع
- شعر دشتی و دشتستان: دفتر پنجم «از فاضل تا وامق»، عبدالمجید زنگویی، ص ۵۷۳.
- تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی دشتی در دوران قاجار و پهلوی؛ حبیب‌الله سعیدی نیا(۱۳۸۳)، ص ۲۵۱–۲۵۳.
- انتشار کتاب مبارزات خالوحسین دشتی به قلم عبدالکریم مشایخی بایگانی‌شده در ۵ آوریل ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
- فارسنامه ناصری (جلد دوم)، میرزا حسن حسنی فسایی، صفحهٔ ۱۳۳۷.