فدریکا موگرینی

فدریکا موگرینی (به ایتالیایی: Federica Mogherini) (زادهٔ ۱۶ ژوئن ۱۹۷۳) سیاستمدار ایتالیایی از حزب دموکراتیک ایتالیا و نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی و وزیر امور خارجه سابق ایتالیاست.[1]

فدریکا موگرینی
نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی
مشغول به کار
۱ نوامبر ۲۰۱۴ – ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹
پس ازکاترین اشتون
پیش ازجوزپ بورل
نایب رئیس کمیسیون اروپا
آغاز به کار
۱ نوامبر ۲۰۱۴
رئیس‌جمهورژان کلود یونکر
وزیر امور خارجه ایتالیا
مشغول به کار
۲۱ فوریه ۲۰۱۴ – ۳۱ اکتبر ۲۰۱۴
نخست‌وزیرماتئو رنتسی
پس ازاما بنینو
پیش ازپائولو جنتیلونی
اطلاعات شخصی
زاده۱۶ ژوئن ۱۹۷۳ ‏(۴۷ سال)
رم، ایتالیا
حزب سیاسیحزب دموکراتیک ایتالیا
همسر(ان)ماتئو رِبزانی
فرزنداندو فرزند
والدینفلاویو موگرینی (پدر)
محل تحصیلدانشگاه ساپینزای رم
امضا

از فدریکا موگرینی به عنوان یک «سیاستمدار نمونه‌وار چپ میانه برای نسل خودش» یاد می‌شود که در دهه ۱۹۹۰ با نژادپرستی، بیگانه‌هراسی و آپارتاید مبارزه می‌کرده‌است و اکنون عقاید چپ رادیکال خود را کنار گذاشته‌است.[2]

انتقاد

او مخالف تحریم روسیه بوده و از سوی برخی مقامات اروپایی به طرفداری از مسکو متهم شده است.[3][4][5][6][7][8]

زندگی

موگرینی تحصیلات فوق‌لیسانس خود را در رشته فلسفه سیاسی در دانشگاه ساپینزا رم گذرانده و عنوان پایان‌نامه او «رابطه سیاست و دیانت در اسلام» بوده‌است.[9][10]

فدریکا در ۱۵ سالگی عضو شاخه جوانان حزب کمونیست ایتالیا شد. او در سال ۲۰۰۱ عضو شورای ملی حزب دمکرات‌های چپ شد و در دفتر روابط خارجی این حزبِ سوسیال دمکرات فعالیت کرده و در مسائل مربوط به فرایندهای صلح خاورمیانه و ارتباط با احزاب سوسیالیستی اروپا و آمریکا فعال بود. با تأسیس حزب دمکراتیک ایتالیا در سال ۲۰۰۷ موگرینی در دفتر رئیس حزب والتر ولترونی مشغول به کار شد و در سال ۲۰۰۸ به عنوان نماینده پارلمان ایتالیا برگزیده شد. وی در فوریه ۲۰۱۳ به عنوان وزیر امور خارجه در کابینه ماتئو رنتسی انتخاب شد و از سال ۲۰۱۴ نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی شد. موگرینی به عنوان نماینده اتحادیه اروپا در مذاکرات هسته‌ای با ایران که به انعقاد تفاهم هسته‌ای لوزان و برنامه جامع اقدام مشترک میان ایران و گروه پنج بعلاوه یک منجر شد، حضور داشت.

از راست به چپ جان کری، فیلیپ هموند، محمدجواد ظریف، فدریکا موگرینی، فرانک والتر اشتاین‌مایر، لوران فابیوس و وانگ یی پیش از قرائت برجام

نگارخانه

منابع
  1. Davies, Lizzy (2014-08-30). "A portrait of Federica Mogherini, the EU's next foreign policy chief". the Guardian. Retrieved 2014-08-30.
  2. Profile: Federica Mogherini, the next EU foreign affairs chief
  3. Higgins, Andrew; Neil Macfarquhar (30 August 2014). "Russia Pushing Ukraine Conflict to 'Point of No Return,' E.U. Leader Says". The New York Times. Retrieved 30 August 2014.
  4. "Tusk and Mogherini – A Good Lesson". Retrieved 31 August 2014.
  5. "Tusk, Mogherini Named to Top EU Posts Amid Russia Discord". Retrieved 31 August 2014.
  6. "Diligent Italian leftist accused of pro-Russian bias By Alvise Armellini, dpa". Retrieved 1 September 2014.
  7. "Who is Federica Mogherini - the new woman in charge of EU foreign policy?". Retrieved 31 August 2014.
  8. «مخالف تحریم روسیه رسماً جایگزین اشتون شد». Entekhab.ir. ۲۰۱۴-۰۸-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۳۰.
  9. "Mogherini: Italy's young rising star". AFP. 30 August 2014. Archived from the original on 3 September 2014. Retrieved 31 August 2014.
  10. Vincenti, Daniela (2014-08-30). "Profile: Federica Mogherini, the next EU foreign affairs chief". EurActiv. Retrieved 2014-08-31.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فدریکا موگرینی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.